Ο επίορκος

Μυθιστόρημα

Κατά τα πρώτα έτη της ηλικίας του, κάθε άνθρωπος, με την επίδραση των γονέων του, της εκκλησίας, των δασκάλων του, των σχολικών του βιβλίων, σχηματίζει μια ιδανική εικόνα για την κοινωνία, στην οποία πιστεύει ότι επικρατεί η αγάπη, η αλληλεγγύη, η φιλοπατρία, ενώ προσηλυτίζεται σε κάποια θρησκεία που του μιλάει για την ύπαρξη ενός Θεού που φανερώθηκε κάποτε στον άνθρωπο και άφησε τις εντολές Του με τις οποίες θα πρέπει να πορεύεται στη ζωή για να ευημερήσει. Μετά, όμως, την αποφοίητησή του από τα σχολεία και την είσοδό του στη βιοπάλη της ζωής, αρχίζει να αποβάλει τις αρχικές πεποιθήσεις του για τη θεότητα και τη σχέση της με τον άνθρωπο και για τη ζωή γενικότερα, και να συνειδητοποιεί ότι ζει σε μια ζούγκλα ανθρώπων όπου επικρατεί ο υλισμός, το ατομικό συμφέρον, η ζήλια και το μίσος. Δοκιμάζεται ψυχικά, πνευματικά, συνειδησιακά και τελικά γίνεται επίορκος σε σχέση με τα αρχικά του πιστεύω, τα οποία είχε ταχθεί και ορκιστεί να υπηρετήσει κατά τα πρώτα έτη της ηλικίας του. Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται χρονικά κατά τη γερμανική κατοχή, την αντίσταση και τον εμφύλιο πόλεμο και δίνει μια ανάγλυφη και αμερόληπτη εικόνα της εποχής εκείνης.