Το τζιτζικοπάντρεμα

Λίγα λόγια ... Εμείς οι ίδιοι καταδικάσαμε τα παιδιά μας να ζουν μέσα στην τσιμεντούπολη. Και η αποξένωση από το φυσικό περιβάλλον οδηγεί ψυχή και σώμα στην αλλοτρίωση. Ας μάθουν, λοιπόν, τα παιδιά μέσα από αυτό το παραμύθι ότι το δάσος, πέρα από τη σκιά του και τη δροσιά που χαρίζει, φιλοξενεί στην αγκαλιά του κι έναν "μικρό, μεγάλο κόσμο", άγνωστο στους περισσότερους ανθρώπους της πόλης, παιδιά και ενήλικες. Όταν λοιπόν χάνονται τα δάση, χάνεται κι αυτός ο όμορφος και θαυμαστός κόσμος. Προκύπτουν πολλά θέματα που μπορούν να συζητηθούν μεταξύ των παιδιών και των ενηλίκων μετά το άκουσμα της παιδικής αυτής ιστορίας, όπως είναι ο ρόλος της μουσικής και του τραγουδιού στη ζωή, η ένωση αρσενικού και θηλυκού - θεμελιώδης νόμος για την ύπαρξη της ζωής -, όνειρα που φαίνονται απραγματοποίητα και πώς μπορούν να πραγματοποιηθούν, η σημασία της συνεργασίας, η χαρά να συμμετέχεις στην ευτυχία των άλλων και πολλά ακόμη. Όμως το κυριότερο μήνυμα που αντλείται από αυτή την ιστορία είναι ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να πράττει τόσο τα ωραία όσο και τ' άσχημα. Η επιλογή ανήκει στον ίδιο τον άνθρωπο. Και εάν οι άνθρωποι είναι πλασμένοι για να πράττουν το καλό ή το κακό ανάλογα με την επιλογή που θα κάνουν, ίσως αυτά τα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, αύριο επιλέξουν να γίνουν καλύτερα από εμάς και προσπαθήσουν να φέρουν πίσω αυτόν τον κόσμο που εμείς τους στερήσαμε καταστρέφοντάς τον.