Φιοντόρ Ντοστογιέσφκι: Τα γυμνά μάτια

ή το πώς να ζει κανείς με τον μπαλτά

Τα "Γυμνά μάτια" του Θανάση Τριαρίδη είναι ένα δοκίμιο (ή κάτι σαν δοκίμιο -συχνά στιχουργημένο· ίσως σχεδίασμα;) για τον Ντοστογιέφσκι. Μια πλακέτα 48 σελίδων από τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν". Είναι το πρώτο βιβλίο μιας σειράς με συγκεκριμένη μορφολογία που ξεκινάνε οι εκδόσεις "Σαιξπηρικόν", η οποία θα επικεντρωθεί σε κείμενα που βρίσκονται (: εξοκέλλουν) στο μεταίχμιο των λογοτεχνικών ειδών. "...Η νύχτα αυξάνεται. Είμαστε πλασμένοι για την αγάπη. Διαβάζω τις μαρτυρίες από τα δίδυμα του Μέγκελε - τα παιδιά στα οποία ο Μέγκελε έκανε ευγονικά πειράματα. Ο Μέγκελε μας αγαπούσε - τον είχαμε για πατέρα μας. Η Κόλαση είναι μια θρησκευτική εφεύρεση - οι άνθρωποι καίγονται από τους ανθρώπους, μόνο από τους ανθρώπους. Εντωμεταξύ η αγάπη. Η αγάπη στο στομάχι της Κόλασης. Μια αστραπή στο δόντι του σκύλου. Μια αστραπή στο δόντι του ήσκιου (που κάποτε ήταν ο σκύλος). Να ξαναδιαβάζεις τα βιβλία μέχρι το τέλος. Να πεθάνεις με τα μάτια ανοιχτά. Κι όταν σου τα κλείνουν, συντονισμένοι στην εθιμοτυπία, αυτά να μένουν κοκαλωμένα. Σαν τα μάτια του έφηβου κούρου, που τα έφαγαν τα ψάρια στο βυθό. " [Μισή ανάσα να αργούσε θα 'χαμε φιληθεί.]