Κόκκινος χορός

Μυθιστόρημα

Τέλη του 19ου αιώνα και η σταφιδική κρίση βρίσκει την Ελλάδα ανοχύρωτη. Το μονοπωλιακό προϊόν της σταφίδας υποκύπτει στο εμπορικό παιχνίδι της Γαλλίας και της Αγγλίας και γίνεται πληγή αθεράπευτη. Η αστική τάξη των σταφιδέμπορων της Πελοποννήσου παρασύρεται από τη δίνη της καταστροφής. Τίποτα και ποτέ δε θα είναι όπως πριν. Η ζωή προχωρά εναλλάσσοντας τη φορεσιά της, πάντα σε χρώμα κόκκινο, από το αιμάτινο ως το αέρινο. Μέσα σ΄ αυτό το τοπίο ένας αρχαίος χρησμός επαληθεύεται. Μια γυναίκα αφουγκράζεται την απλότητα της ύπαρξης και με πυρωμένη τη φλέβα της θέλησης αρνείται το θάνατο. Πιστεύει πως η ζωή του ανθρώπου κρέμεται από την ίδια του την ψυχή και έχει τη δυνατότητα να φτιάξει από το μηδέν... το άπειρο και από το άπειρο... το τίποτα. Μια γυναίκα που μοιάζει με οποιαδήποτε γυναίκα, με τη "γυναίκα-Ελλάδα", και "μεταλαμβάνει" τη ματαιότητα των πάντων μέσα από ηθικούς κανόνες που συμφώνησε με τον εαυτό της. Με συνοδό το μεγαλείο της απλότητας, πορεύεται προς τα άδυτα μιας πραγματικότητας που τα γεννάει όλα από το χώμα και όλα εκεί τα θυσιάζει... αναβαπτισμένα σε ένα υλικό απατηλό, όσο και το υλικό των ονείρων.