Το παραμύθι των ψυχών

Μυθιστόρημα

Ήταν κάποτε "μια μακριά αλυσίδα γυναικών, της οποίας κανείς δεν ήξερε πότε είχε ξεκινήσει ο πρώτος κρίκος ή ποια ήταν αυτή που είχε κληρωθεί πρώτη αλλιώτικη. Κι αν τύχαινε ο θάνατος να κόψει τούτη την αλυσίδα, μια καινούρια ξεκινούσε την ίδια στιγμή κάπου αλλού στον κόσμο, πάλι με μια πρωτοκόρη που είχε το γνώρισμα και που αναλάμβανε να γίνει ο μέντορας αυτής της παράξενης φύτρας". Και κάθε τέτοια πρωτοκόρη είχε μάτια αόρατα σ' όλο της το κορμί κι έβλεπε τη ματιά απ' όπου κι αν ερχόταν, μύριζε τους ανθρώπους από μακριά -ειδικά τους άντρες-, ερωτευόταν, χωρίς κοινωνικές αναστολές, έναν μόνο άντρα στη ζωή της και μπορούσε να επικοινωνεί μαζί του από μακριά με όνειρα ζωντανά... Ώσπου μια μέρα μαζί με μια τέτοια πρωτοκόρη γεννήθηκε κι ένας δίδυμος αδερφός... "...Στις σελίδες του βιβλίου ζωντανεύουν τα μεγάλα ιοτορικά γεγονότα [...] συνθέτοντας την τοιχογραφία της ελληνικής Ιωνίας κατά την τελευταία εκατονταετία της πορείας της..." (Χαρίκλεια Δημακοπούλου, "Εστία") "...Ένα μυθιστόρημα που ενσαρκώνει μυθεύματα, δίνει πνοή σε δοξασίες, αντικρίζει την πραγματικότητα με το βλέμμα προς το μέλλον αλλά και το παρελθόν. [...] Ο γλαφυρός χαρακτήρας γραφής, όσο και η ρυθμική εξέλιξη της δράσης, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Το "Παραμύθι των ψυχών" ξορκίζει τον εύλογο φόβο του ανθρώπου για το θάνατο. Υμνεί τον έρωτα και τον εξυψώνει..." (Δημήτρης Γκιώνης, "Ελευθεροτυπία")