Το τάμα

Ένα γύρω καθώς προχωρούσαν εικόνες χαλασμού, εγκατάλειψης, φρίκης. Σπίτια χάνονται φαγωμένα από τις βόμβες του κυβερνητικού στρατού, παραπέρα σπίτια καμένα από τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Τις επιδρομές των μεν ακολουθούσαν οι λεηλασίες των δε, αντίποινα, αρπαγές, εμπρησμοί σπιτιών, ληστείες, βιασμοί, βασανισμοί, δολοφονίες, ξεκλήρισμα οικογενειών, καταδυνάστευση, τρομοκρατία, απειλές κι εκφοβισμοί, τυραννία, κι από τους μεν κι από τους δε. Κι ο λαός περιδεής, καταπτοημένος να λουφάζει και να ζαρώνει ή να φανατίζεται με τη μια ή την άλλη παράταξη αρκεί να έχει την επίπλαστη ασφάλεια του ενταγμένου και πάντως να βλέπει τη βούληση του να φαλκιδεύεται με την τρομοκρατία. Και το μίσος, ο μεγάλος πρωταγωνιστής, να 'χει αφανίσει το καλό, το ωραίο, την αλληλεγγύη, την χωρίς όρους αγάπη. Όλα υπηρετούσαν το κακό. Τη σκοτεινή όψη της ανθρώπινης ψυχής. Κι αυτή να υποφέρει γιατί στην ανθρώπινη ψυχή δεν αρέσει η καταστροφή, το ξεθεμελίωμα. Της αρέσει η τάξη, αρμονία, η δημιουργία.