Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Είχε δίκαιο ο μπαγάσας. Τελευταίες στιγμές και του έβαλα τις φωνές. Πού να ξέρω, όμως; Κόντεψα και να πνιγώ από εκείνο το κωλόφτερο. Τα χρειάστηκα, σου λέω! Θα μου πεις, και που τη γλίτωσες τότε, τι κατάλαβες; Εντάξει, πήρα bonus αναβολή σαράντα οκτώ ωρών. Ε, όσο να ‘ναι, άλλον έναν γύρο στη ζωή τον έκανα. Μόνος μου, όμως. Γιατί τέτοια ταξίδια πρέπει κανείς μόνος του να τα κάνει. Τάδε έφη Λίλι. Κι εγώ της είπα Πριτς και πάλι πριτς! Μωρέ, τι μας λες;! Να ταξιδέψω πίσω και μπροστά στον χρόνο, ν’ ανακατέψω τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων και να ‘μαι μοναχός μου; Ούτε ένας φίλος, μία καβάτζα, όταν θα αγριευτώ ή όταν θα με πιάσει η απελπισία; Ο Οδυσσέας ταξίδεψε με τόσα συντρόφια. Σκληρή γυναίκα η Λίλι, σκληρή και άδικη..." Η Λίλι, τη στιγμή που μιλάει στο τηλέφωνο με τη φίλη της, εξαφανίζεται. Ένα γονίδιό της, από εκείνα που αναπτύσσουν δραστηριότητα μέχρι και σαράντα οκτώ ώρες μετά τον θάνατο, προχωρεί σε ένα ταξίδι χωροχρόνου, μέσα από το video game Golith, επιχειρώντας να ανακαλύψει την αιτία της εξαφάνισής της. Η Μάμω με τη φωνή καμπάνα, που στο τέλος την χάνει, οι τρεις άντρες που, σχηματίζοντας με τα σώματά τους έναν κύκλο, αφηγούνται ιστορίες και μυστικά και ο τελευταίος διάλογος της Λίλι με τη φίλη της είναι κάποια από τα στοιχεία που θα οδηγήσουν το γονίδιο στη λύση του μυστηρίου. Μία νουβέλα για τη γυναικεία αυτογνωσία και την αμφισβήτηση της θέσης του ανθρώπου σ’ έναν κόσμο που, φαινομενικά, προσδιορίζει απολύτως τις συντεταγμένες των μελών του.