Πόδια για να δεχτούν τα φιλία των νερών και τα δικά μου,/ σκονισμένα από το χορό,/ κοιμήθηκαν γυμνά μέσα στη χούφτα μου/ τα μελαχρινά δίδυμα./ Και όταν ξημέρωσε/ σημάδι δεν έμεινε στο χόρτο που πάτησαν/ για να μου δείξει το δρόμο που πήρανε.