Τακτική και ηθική

Ο Gyorgy Lukacs (1885-1971) κατέχει ξεχωριστή θέση στο χώρο της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Από το Δεκέμβρη του 1918 που προσχώρησε στο ουγγρικό κομμουνιστικό κόμμα ως το θάνατό του συμμετείχε ενεργητικά στις ιδεολογικές ζυμώσεις και τις πολιτικές διεργασίες του εργατικού κινήματος. Η χρονική, βέβαια, ανέλιξη της συγγραφικής του πορείας θα μπορούσε, λίγο σχηματικά, να διαιρεθεί στις ακόλουθες φάσεις: η πρώτη εγκαινιάζεται το 1902 με τα τεχνοκριτικά του πρωτόλεια και τερματίζεται με την έμπρακτη υιοθέτηση του μαρξισμού το 1918· η δεύτερη αρχίζει με την "Τακτική και ηθική" και απολήγει στις "Θέσεις - Blum" του 1928· η τρίτη καλύπτει τη "σταλινική" του περίοδο που κλείνει με τη δημοσίευση του "Νεαρού Χέγκελ" το 1947· η τέταρτη συμπίπτει με την τελευταία περίπου εικοσαετία της ζωής του και ειδικότερα με τα γεγονότα που χαρακτηρίζουν την ακαδημαϊκή και πολιτική του σταδιοδρομία στην Ουγγαρία. Ο θεματικός όμως πλούτος του έργου του δύσκολα τεμαχίζεται σε ενότητες που αναμφίβολα συνδέονται οργανικά και συμπληρώνονται αμοιβαία: στην Αισθητική (ως θεματικό κέντρο διαχέεται σ' όλες τις φάσεις της συγγραφικής πορείας του Lukacs), στην ιστορία της φιλοσοφίας (κυρίως με τα πολυσυζητημένα έργα του: "Ο νεαρός Χέγκελ" και "Η καταστροφή του λόγου"), στην πολιτική φιλοσοφία με ειδική αναφορά στην "οντολογία του κοινωνικού είναι" και την ηθική, στη φιλοσοφία της ιστορίας. [...] (Από την εισαγωγή του βιβλίου)