Να τα βράσω τα γράμματα

Ο Πασχάλης δεν αγαπά καθόλου τα γράμματα. "Να τα βράσω τα γράμματα", σκέφτεται κάθε φορά που τον ζαλίζει η μάνα του να γίνει σπουδαίος και όχι σαν τους θείους του που τα φόρτωσαν στον κόκορα κι έγιναν... ψαράς και μανάβης. Και τι έχουν αυτοί δηλαδή; Μια χαρά περνούν τον καιρό τους. Κι ο Πασχάλης θέλει να τον περνάει ακόμα καλύτερα. Γι' αυτό θα γίνει Μπάτμαν! Τι τα θέλει τα γράμματα; Αλλά το κήρυγμα της μαμάς, εκεί. Παρόν! Κάτι πρέπει να κάνει μαζί τους για να ξεμπερδεύει μια και καλή. Μα... ασφαλώς αυτό είναι! Θα παρατάξει τον πιο ικανό στρατό απέναντί της. Θα τα εξολοθρεύσουν και θα τελειώνει μαζί τους. Χμ! Δεν πήγε όπως την περίμενε η μάχη. Αλλά η επόμενη ιδέα του είναι ακόμα πιο καταπληκτική. Θα τα βράσει τα γράμματα! Ναι, ναι! Θα τα βράσει! Θα τα ρίξει όλα σε ένα καζάνι και εκεί θα μας αποχαιρετίσουν μια για πάντα να γλιτώσουμε από δαύτα. Όταν όμως θα μπουν στην εξίσωση η Μαιρούλα που ο Πασχάλης συμπαθεί... πολύ, τα γενέθλιά της, ο Νίνο και ένα όμορφο ποίημα, τότε ο Πασχάλης θα τρέχει και δε θα φτάνει. Τελικά, θα τα βράσει τα γράμματα; Ή μήπως η Μαιρούλα θα τον κάνει να αναθεωρήσει το θέμα; Εκκινώντας από μια κλασική έκφραση λαϊκής σοφίας, την οποία και κάνει -δικαίως- τίτλο του βιβλίου της, η Κάτια Πινό φτιάχνει μια ιστορία άρνησης της αναγκαιότητας των γραμμάτων στη ζωή μας. Έχω ακούσει δεκάδες φορές από ισάριθμα παιδιά τα περίφημα "τι με ενδιαφέρουν αυτά εμένα", "τι θα μου χρειαστούν", "εγώ θα γίνω..., αυτά δε μου χρειάζονται" και άλλα τέτοια ακυρωτικά και χαριτωμένα. Ο Πασχάλης είναι η προσωποποίηση του μέσου Έλληνα μαθητή της πρωτοδεύτερης δημοτικού. Η φαντασία του καλπάζει, επιθυμίες έχει, το πρωτοερωτικό παιδικό στοιχείο έχει ξυπνήσει αλλά η άρνηση για τη γνώση θρονιασμένη και με τον δικό του τρόπο αιτιολογημένη. Η συγγραφέας φτιάχνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία εξολόθρευσης του "εχθρού" των γραμμάτων που αν και έχει ένα αναμενώμενο τέλος, μέχρι να φτάσει σε αυτό, περνά από αρκετά κύματα δημιουργικής φαντασίας, περιπέτειας, χιούμορ και εν τέλει αναγκαιότητας. Αναγκαιότητα είπα, ε; Η ζωή στην πράξη σου καταδεικνύει πόσο σου χρειάζεται κάτι. Κι οι φωνές κι οι αριθμοί είναι κάτι που θα στο φωνάξει η ζωή σε κάθε σου βήμα πόσο σου χρειάζονται. Πολύ περισσότερο αν στη ζωή σου μπει και μια Μαιρούλα ή ένας Νίνο που την πολιορκεί επειδή μπορεί να κάνει αυτό που εσύ θες να... βράσεις. Θα διακρίνει εύκολα ο αναγνώστης, μικρός ή μεγαλύτερος, τα πολλά θεατρικά στοιχεία που ουσιαστικά οδηγούν την ιστορία της Κάτιας Πινό σε δραματοποίηση ή παντομιμική αφήγηση. Νομίζω πως με ένα καζάνι, μερικά στρατιωτάκια και την κατάλληλη μουσική, μπορούμε να σηκώσουμε στο ζενίθ την απόλαυση της βιβλιομεταφοράς σε ένα αυτοσχέδιο -τουλάχιστον σανίδι.