Πολιτική ανάπτυξη στην Ελλάδα

Από το δόγμα Τρούμαν μέχρι σήμερα

Είναι στέρεο το συμπέρασμα της ιστορίας από την Pax Romana μέχρι την Βυζαντινή και τις άλλες αυτοκρατορίες ότι ο μικρός Εβραίος, Ινδός, Άραβας ή Έλληνας δεν αφομοιώνεται απολύτως και πάντως δεν εξαφανίζεται. Η βιοποικιλότητα σαν θεία πρόνοια ισχύει για όλα τα έμβια όντα. Και για τους ανθρώπους και τους λαούς. Ο αντίλογος λέει ότι η "καινούργια ιστορία" διαφέρει από την παλιά. Τότε δεν υπήρχαν διαδίκτυα, λεωφόροι της επικοινωνίας, ούτε οι σχεδόν οργουελικές πρακτικές όπως αυτή που έλεγε (και δικαιώνεται;) "Το πολιτικό χάος συναρτάται με την καταρράκωση της γλώσσας" και ούτω καθεξής. Το διαδίκτυο, η επανάσταση της γνώσης, οι ραγδαίως αυξανόμενες επικοινωνίες και τα άλλα γνωρίσματα της νέας εποχής είναι περισσότερο ευκαιρίες και δυνατότητες απελευθέρωσης λαών, κρατών και πολιτών παρά δεσμεύσεις και διαδικασίες υποδούλωσης ή ακόμη χειρότερα εξαφάνισης κοινωνιών και πολιτισμών. Κάτι τέτοιο υπάρχει ως απειλητική προοπτική μόνο για κοινωνίες και πολιτισμούς που παραιτούνται βιολογικά-δημογραφικά ή πολιτισμικά.