Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Να πάρει», σκέφτηκα και κοίταξα την Ανούσκα. Δε θα ξαναδώ αυτό το μέτωπο, αυτό το στόμα, αυτή τη μύτη, αυτά τα μάτια… Δε θα ξανανιώσω αυτή την εγγύτητα που αισθάνεται ένας άνθρωπος για κάποιον άλλο, αυτή την οικειότητα, την εμπιστοσύνη που βουρκώνει τα μάτια μου. Ξέρω ότι όλες αυτές οι σκέψεις είναι ρομαντικές. Εδώ και τόσα χρόνια η ζωή μου είναι ρομαντική. Είναι ο ρομαντισμός του επαναστάτη που καλπάζει πάνω στο άλογό του. Ίσως είναι βασανιστικός, ίσως αιμοσταγής, ποιος ξέρει... Πού τρέχει ο έφιππος; Τις περισσότερες φορές στο θάνατο. Αλλά για μια ζωή πιο όμορφη, πιο δίκαιη, πιο γεμάτη, πιο βαθιά. Στο μοναδικό μυθιστόρημα που έγραψε ο Ναζίμ Χικμέτ -και μάλιστα λίγο πριν από το θάνατό του- η δεξιοτεχνία και η ευαισθησία του λυρικού ποιητή μετουσιώνονται σε μια σχεδόν αυτοβιογραφική διήγηση.