Κραυγές

Σήμερα σε μια εποχή απογοητεύσεων, κρίσης κι απαξίας των ουμανιστικών ιδεωδών και παράλληλα προδομένων ονείρων κι ελπίδων, σε μια εποχή όπου ο Big brother καιροφυλακτεί σε κάθε βήμα μας, φυσική απόρροια της πολιτικής σήψης του καπιταλιστικού συστήματος και παράλληλα αντίκτυπος της λαθεμένης εφαρμογής κι αποτυχίας του "υπαρκτού" σοσιαλισμού στο Ανατολικό μπλοκ, μια κρίση που όλο βαθαίνει και συντελείται με την απόλυτη κυριαρχία των media και των προτύπων της αμερικανικής υποκουλτούρας, η οποία διεισδύει ιμπεριαλιστικά τόσο σε πολιτικό και οικονομικό, μα και σε πολιτισμικό και πνευματικό επίπεδο καταργώντας δια ροπάλου τις όποιες πολιτισμικές ιδιαιτερότητες πέραν της αυτοκρατορίας κι επιβάλλοντας τη νοοτροπία του αμερικάνικου ονείρου και τις αήθεις αρχές της αυτοκρατορικής-τηλεοπτικής δημοκρατίας. Ενός "ονείρου" απάνθρωπου και μιας "δημοκρατίας" των νεκρών αριθμών θυμίζοντας τον εφιάλτη της παρακμής των ρωμαϊκών χρόνων σε γιγάντωση. Σε μια τέτοια βάρβαρη και απάνθρωπη κοινωνική πραγματικότητα, σ' ένα τοπίο σκοτεινό από τις βόμβες του θανάτου και σε μια "δημοκρατία" που ασφυκτιά από τις αλυσίδες των media και του μεγάλου κεφαλαίου συνθλίβοντας και περιθωριοποιώντας παράλληλα κάθε διαφορετική φωνή που αρθρώνεται ενάντια στους αφεντάδες της, η Τέχνη και δη η Ποίηση και ο Λογοτεχνικός Ουτοπικός Αντίλογος, προβάλλουν και αντιπαρατάσσουν την άλλη όψη του ανθρώπου, αυτή που μέλει κάποτε να πραγματώσει όνειρα και ελπίδες και να καταρρίψει δεσμά και αλυσίδες αιώνων. Τον άνθρωπο που αισθάνεται και βιώνει την ανάγκη της προσφοράς από το όποιο μετερίζι προς το ανθρώπινο κοινωνικό σύνολο, τον άνθρωπο που λυτρώνεται με την ανάσταση και το λυτρωμό πρωτίστως των άλλων απ' τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της υποταγής, αυτόν τον άνθρωπο της προόδου και της ανατροπής. Η Τέχνη αιώνιο καταφύγιο για κάθε κυνηγημένο ταξιδευτή, νησί της Καλυψώς για κάθε Οδυσσέα και παράλληλα σχεδία, για την αναζήτηση της Ιθάκης, αλλά και αυτών των συντρόφων που χάθηκαν. Ένα ταξίδι προς την απόμακρη, α-χρονική και παράλληλα μακρινή χώρα του ιδανικού ή μάλλον των ιδανικών και δη των προδομένων απ' το ρεαλισμό της πραγματικότητας, στη χώρα τ' Ονείρου και της Ουτοπίας. Ένα ταξίδι με εναλλαγές συναισθημάτων όπου ο ταξιδιώτης ζει και αισθάνεται μαζί με το ταξιδευτή τη θλίψη και τον πόνο και παράλληλα την ελπίδα, την ανάσταση και το λυτρωμό βιώνοντας ονειρικά έστω και για λίγο την Ουτοπία του Μέλλοντος, τη φωτεινή Ιθάκη της ελπίδας, της χίμαιρας και τ' ονείρου.