Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, 1941-1974: Από το Λίβανο στη Βάρκιζα

Και, ενώ στις Κορυσχάδες συγκροτείται η "κυβέρνηση του Βουνο"", η πρώτη και δυστυχώς τελευταία κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας, το πολιτικό παιχνίδι παίζεται μεταξύ Καΐρου και Λιβάνου. Η διάσκεψη του Λιβάνου ουσιαστικά ανοίγει το ψυχρό παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα στα αστικά κόμματα και την Αριστερά για το ποιος θα κυριαρχήσει την επόμενη ημέρα και η συμφωνία της Καζέρτας, με την ταυτόχρονη μεταφορά της κυβέρνησης στη Νεάπολη της Ιταλίας, δείχνει με σαφήνεια την επόμενη μέρα. Μια μέρα που η αυτοπαγίδευση της Αριστεράς θα της αποστερήσει τα όποια πλεονεκτήματα στις διαπραγματεύσεις. Το παρασκήνιο οργιάζει, οι Γερμανοί ηττημένοι φεύγουν από την Ελλάδα και ο Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός στο Σύνταγμα στην πρώτη του ομιλία επισημαίνει "πιοτεύομεν εις την Λαοκρατία". Άκρως παγιδευτική φράση για την Αριστερά ή όπως τελικά αποδείχθηκε η αρχή του τέλους για το πιο μαζικό λαϊκό κίνημα που αναπτύχθηκε στην κατεχόμενη Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη που οδήγησε στη συμφωνία της Βάρκιζας, ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό σφάλμα του ΚΚΕ, αφού η ηγεσία του όχι μόνο δεν είχε αντιληφθεί τις γεωπολιτικές αλλαγές που είχαν συντελεσθεί αλλά και γιατί δεν είχε αντιληφθεί ότι "η Αριστερά στην Ελλάδα πολεμούσε μόνη της..."