Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Φρειδερίκος Θείρσιος (1784-1860), καθηγητής της κλασικής φιλολογίας και των παιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, δημοσιεύει εδώ μια περιεκτική πραγματεία για τη νεοελληνική ποίηση και τη σχέση της με την αρχαία ελληνική ποίηση. Η πραγματεία του, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε ανοικτή συνεδρία της Ακαδημίας των Επιστημών του Μονάχου στις 28 Μαρτίου 1828, αναφέρεται στους Νεοέλληνες ποιητές (τον Αθανάσιο Χριστόπουλο, τον Ρήγα Βελεστινλή και τον Ανδρέα Κάλβο), αλλά εστιάζεται στις λαϊκές δημιουργίες· με βάση υλικό από τη συλλογή δημοτικών τραγουδιών του Fauriel (1824-1825) ο συγγραφέας εντοπίζει παραλληλίες στη μετρική και στα μοτίβα και τεκμηριώνει τη συνέχεια ανάμεσα στην αρχαιοελληνική (την Ιλιάδα του Ομήρου, τον Αρχίλοχο, τον Ανακρέοντα και τον Αριστοφάνη) και τη νεοελληνική ποιητική παράδοση. Στην εισαγωγή του, ο Βαυαρός φιλέλληνας, ο οποίος είχε ήδη δημοσιεύσει μια γραμματική της νεοελληνικής γλώσσας (1818) και είχε μεταφράσει τα έργα του Πινδάρου στα γερμανικά (1820), εξυμνεί τον αρχαίο πολιτισμό της Αθήνας και της Σπάρτης, την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού και δη των Βυζαντινών λογίων στη χριστιανική Δύση και εγκωμιάζει τα νεοελληνικά γράμματα και τον ελληνικό Αγώνα για την ελευθερία (1821).