Η Ζωσίμη κι ο Ισίδωρος
δύο κύλινδοι ογκώδεις από μάρμαρο σκούρο
ενωμένοι στη μέση
-ένα δέσιμο αιώνιας αγάπης-
ένας έρωτας πιό κραταιός απ' τήν τέχνη
ένα ρίγος που ίπταται γύρω
απ' το γκρίζο
το άτεχνο,
το αστείο επιτύμβιο
και ώς πέρα τρυπάει τον θάνατο.
