Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ιαπωνικό νησί της Οκινάουα αναδείχθηκε σε ένα από τα φονικότερα πεδία μαχών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιάπωνες υπερασπιστές του, μαζί με χιλιάδες πολίτες, άνδρες και γυναίκες, αγωνίστηκαν με το γνωστό ιαπωνικό σθένος, κυριολεκτικά μέχρις εσχάτων, αδιαφορώντας για τη ζωή τους. Χάρη στον απίστευτο ηρωισμό τους και παρά τη συντριπτική υπεροχή των Αμερικανών σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, οι Ιάπωνες πολέμησαν για περισσότερες από 80 ημέρες απέναντι στα κύματα φωτιάς και σιδήρου που εξαπέλυαν οι Αμερικανοί εναντίον τους, προκαλώντας στους αντιπάλους τους μεγάλες απώλειες, για τις οποίες οι τελευταίοι δεν ήταν προετοιμασμένοι ψυχολογικά. Στη μάχη της Οκινάουα, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν οι Ιάπωνες πιλότοι αυτοκτονίας, οι θρυλικοί καμικάζι, από τους οποίους 1.900 και πλέον θυσιάστηκαν στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να βυθίσουν τα αμερικανικά πλοία. Αλλά και το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό συμμετείχε σε αυτήν την προσπάθεια, τόσο με τους πιλότους της Ναυτικής Αεροπορίας, όσο και με το μεγαλύτερο πλοίο αυτοκτονίας που χρησιμοποιήθηκε ποτέ, το υπερθωρηκτό «Yamato», το οποίο στάλθηκε στο νησί με σκοπό να αυτοβυθιστεί στα αβαθή και να παράσχει υποστήριξη με τα τρομερά του πυροβόλα των 460 mm, ως αβύθιστη πυροβολαρχία. Παρ' όλα αυτά, η συντριπτική υλική υπεροχή των Αμερικανών λύγισε τελικά την αντίσταση των Ιαπώνων. Ομως, στην Οκινάουα οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τι σημαίνει απεγνωσμένη αντίσταση ενός αντιπάλου που είναι αποφασισμένος να πολεμήσει μέχρις ενός. Οι απώλειες των αμερικανικών δυνάμεων ήταν μεγαλύτερες από εκείνες οποιασδήποτε άλλης επιχείρησης, τόσο σε αριθμό νεκρών, όσο και σε απώλειες υλικού. Οι Αμερικανοί έχασαν στην Οκινάουα περισσότερα από 35 πλοία, πάνω από 750 αεροσκάφη, και το κυριότερο είδαν, για πρώτη φορά, σχεδόν 75.000 άνδρες τους να τίθενται εκτός μάχης. Στη σφοδρή εκείνη σύγκρουση έχασαν τη ζωή τους και χιλιάδες Ιάπωνες πολίτες, θύματα των βομβαρδισμών και των κακουχιών. Οχι άδικα, η μάχη της Οκινάουα έμεινε στη μνήμη των επιζώντων ως «η βροχή του ατσαλιού».