Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε που πεθαίνει η Αφροδίτη γίνεται ωραία, γίνεται η αγάπη που την ποθούν και ξεχύνεται στo μπλε της θάλασσας. Κουρσάροι του κορμιού της από Ανατολή και Δύση αφήνουν ανάξια σημάδια πάνω της και, τότε, σαν μια παραμορφωμένη γιγάντια σκιά, απλώνεται πάνω από τον Αετό και τον Λύκο, παίρνει σταγόνες από το αίμα τους και βάφει των δύο γενναίων τα στεφάνια. Κι έτσι άδικοι νικητές περπατούν μονάχοι στο ίδιο όνειρο· ένα όνειρο με εικόνες μαρτυρίων γεμάτο, με έρωτα που σφαδάζει και φλόγες που σβήνουν σιωπηλά κάτω από μια δυνατή βροχή. Και στο τέλος του ονείρου, η Αρσινόη να σκεπάζει τις ενοχές τους ενώ το κλάμα της Κιουρφερέ να τους ψιθυρίζει πως αννέ σημαίνει μάνα.