Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μ' ένα πλοίο, μ' ένα τρένο οι αποσκευές να ταξιδεύουν μα στους ηλεκτρονικούς πίνακες αναχωρήσεων στις άκρες των ματιών, πάντοτε ίδιος να μένει ο προορισμός. Τι μπορούν άραγε κι εκείνα να κρύψουν; Τι ν' αποφύγουν; Από πού να κρατηθούν; Στην ούγια της ψυχής έχει γράψει με γράμματα μεγάλα τ' όνομά του ο πόνος, τ' όνομά σου, κι από το ξέφτισμα της μόνο εκείνη απομένει άθικτη. Η ούγια με τ' όνομά σου. Κι ο ήλιος να βρίσκει στα σκοτεινά το βλέμμα μου να το διαβάζει, να το τρυπάει, να το διαπερνά, ώσπου εκεί να φθάνει που ξημερώνει η αλλιώτικη μέρα...