Λόγια της πλώρης

"Από τότε φάντασμα η ζωή. Θα μου ειπής: δε μετάνιωσα; Και γω δεν ξέρω. Αλλά και να γυρίσω τώρα στο νησί, πάλι δε θα ησυχάσω. Με κράζει η θάλασσα". Τα "Λόγια της πλώρης", είκοσι θαλασσινές ιστορίες, που πρωτοδημοσιεύθηκαν το 1899, διαδραματίζονται τη θρυλική εποχή των ιστιοφόρων. Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας -ο οποίος, από το 1892 έως το 1984, εργάστηκε ως γιατρός στο ατμόπλοιο "Αθήναι"- γοητεύεται από τις παραδόσεις και τα βιώματα των ναυτικών, από τις προλήψεις και τις συνήθειές τους, από τις χαρές και τις λύπες τους, από τον σκληρό τους αγώνα να υποτάξουν με τα φτωχά τους μέσα την απέραντη θάλασσα. Και εντέλει, απαθανατίζει έναν κόσμο που χάνεται, εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης: αντί του ανέμου, πλέον αρχίζει και κινεί τα πλοία ο ατμός. Ο Καρκαβίτσας ("ένας στυλίστας της δημοτικής - σημαντικό κατόρθωμα σε μια εποχή όπου τα άξια πεζογραφικά κείμενα της δημοτικής μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού", όπως έχει σημειώσει ο Απόστολος Σαχίνης) με τα "Λόγια της πλώρης" φτάνει στην κορύφωση της πεζογραφικής του δημιουργίας, με τέτοια αφηγηματική μαστοριά ώστε ο σύγχρονός του Μιλτιάδης Μαλακάσης να επαινέσει το έργο λέγοντας ότι "εκπλήσσει και συγκινεί εις το κατακόρυφο".