Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποικιλία των θέσεων που έχει ο ρόλος και η λειτουργία του αντικειμένου, δεν είναι εύκολο να αποδοθεί με έναν ορισμό. Βάζει στο παιχνίδι όλα τα ψυχικά συστήματα, ιδιαίτερα τη συμμετοχή του "εκείνο", αφού οι πρώτες επενδύσεις του θα δομήσουν και τα υπόλοιπα ψυχικά συστήματα. Αυτόματα τίθεται η προβληματική της σχέσης εσωτερικού - εξωτερικού αντικειμένου, εσωτερικής - εξωτερικής πραγματικότητας.

Οι ψυχαναλυτές σπανίως αισθάνονται την ανάγκη να επιδοθούν σε αισθητικές αναδιφήσεις, και τούτο ακόμα κι αν δεν περιορίσουμε την αισθητική στη θεωρία για το ωραίο, αλλά την ορίσουμε ως θεωρία για τις ιδιότητες του αισθάνεσθαι. Ο ψυχαναλυτής ασχολείται με άλλες περιοχές του ψυχικού βίου κι ελάχιστα τον απασχολούν οι απροσδιόριστες και εξατμισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις, οι οποίες ως επί το πλείστον αποτελούν το αντικείμενο της αισθητικής. Ωστόσο, υπάρχουν περιστάσεις που του επιβάλλουν να στρέψει το ενδιαφέρον του σε ένα συγκεκριμένο πεδίο της αισθητικής, ξεκομμένο κάπ...

"Να το πάλι το καταραμένο πρόβλημα του μαζοχισμού!" αναφωνεί μέσα από την καρδιά του ο Ferenczi το 1931, μια εποχή που η ψυχανάλυση έχοντας φτάσει σε μια ωριμότητα είχε όλο τον ελεύθερο χρόνο να σκεφτεί τις δυσκολίες της. Μαζοχισμός... να γιατί η θεωρία μπορεί να κλονιστεί και η γλώσσα που μπορεί να πει να πάντα, να αρχίσει να λέει ό,τι να 'ναι, όπως για παράδειγμα ηδονή της δυσαρέσκειας. Και η πρακτική μπορεί να πέσει εξίσου στην αναπόφευκτη παγίδα όταν η οδύνη (η ψυχική) γίνεται επιδιωκόμενος στόχος αντί να είναι η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης της θεραπείας. Περιλ...

Ο ψυχαναλυτής έχει θέση στην πολιτική ζωή. Η θέση του είναι ψυχαναλυτική, δεν είναι προσωπική. Δεν τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, αλλά από μια απόσταση ακούει. Τι ακούει; Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιούμε ότι ζούμε πάνω σε βαθύ ρήγμα Α-δικίας, περιμένουμε έναν τρομαχτικό σεισμό και ακούμε την βοή του. Μια ακραία άμυνα στον φόβο ότι όλα θα καταρρεύσουν είναι τα πολιτικά μορφώματα εθνικισμού και λαϊκισμού, με στοιχεία ολοκληρωτισμού και ανομίας που καταργούν την πολυπλοκότητα της ανοικτής κοινωνίας. Η πολιτική σήμερα σχηματίζεται πέρα των γεγονότων (po...

Ο άλλος αλλάζει. Όπως και το τίποτα.Το στοίχημα είναι αυτό να γίνει προς αντίθετες κατευθύνσεις. Το βιβλίο αυτό περιδιαβαίνει, ξανά και ξανά, αυτές τις έννοιες μέσα από τρείς λόγους: της λακανικής ψυχανάλυσης, μιας συναφούς πολιτικής φιλοσοφίας και μιας ορισμένης θεολογίας.

Τι θέλει μια γυναίκα; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει, καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπος μ' ένα αναπόφευκτο κενό, με μια ελλειμματική γνώση, με το αδύνατο να ειπωθεί -στοιχείο το οποίο χαρακτηρίζει το γυναικείο φύλο. Εξ ου η αμφιθυμία ανάμεσα στη λατρεία της γυναίκας σαν μυστήριο και στο μίσος προς τη γυναίκα σαν απάτη. Από τον Φρόιντ ως τον Λακάν, ο Serge Andre διερευνά το αίνιγμα της θηλυκότητας στο κρίσιμο σταυροδρόμι της ψυχαναλυτικής γνώσης και της ανθρώπινης εμπειρίας. Στη σκιά υποθέσεων, θεωριών και ανατομικών διακρίσεων, ο συγγραφέας εξετάζει τη γυναικεία σεξουαλικότη...

Είναι γνωστό ότι η ψυχανάλυση κάνει το ασυνείδητο να μιλάει. Το ότι το ασυνείδητο μιλά για τη σεξουαλικότητα δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν, τώρα που πέρασε ο εικοστός αιώνας. Όμως, ό,τι λέει για τους άντρες και τις γυναίκες εξακολουθεί να είναι αγκάθι για τη θεωρία· αλλά και πέτρα του σκανδάλου, όταν υπεισέρχονται οι προκαταλήψεις. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φεμινιστής για να αντιληφθεί τις φροϋδικές προκαταλήψεις, με έντονη άλλωστε τη σφραγίδα του τέλους του 19ου αιώνα. Οι μετα-φροϋδικές συζητήσεις του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, θέλοντας να περιφρουρήσουν την ισοτιμ...

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ είναι από τις προσωπικότητες της ψυχολογίας για τις οποίες όλοι έχουν ακουστά, αλλά τα γραπτά τους είναι λιγότερο οικεία ... Το "Τι είπε στ’ αλήθεια ο Γιουνγκ" προσφέρει μια εξαιρετική εισαγωγή στις κυριότερες ιδέες του Γιουνγκ, σε μια γλώσσα προσιτή στον καθένα. Ο Έ. Ά. Μπένετ ήταν προσωπικός φίλος του. Αντάλλασσαν ιδέες για πολλά χρόνια, έτσι αυτά που έχει να πει διαθέτουν μια αυθεντικότητα που δύσκολα συναντάμε σε άλλες πραγματείες για τον Γιουνγκ. Κάθε τολμηρή εικασία, κάθε σαρωτική θεωρία της ξεχωριστής εξηντάχρονης σταδιοδρομίας του ως...

Ως ο πατέρας της ψυχανάλυσης και ένα από τα λαμπρότερα πνεύματα του 20ού αιώνα, ο Φρόιντ εξακολουθεί ως τις μέρες μας να είναι ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους και επιδραστικούς διανοητές της εποχής μας. Το βιβλίο προσφέρει την πιο ξεκάθαρη και ολοκληρωμένη άποψη στην προσωπικότητα, την κληρονομιά και τη θέση του Σίγκμουντ Φρόιντ στον κόσμο και απευθύνεται σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να κατανοήσουν τη ζωή και το έργο του καθώς και τις ανοιχτές συζητήσεις σχετικά μ' αυτό. "Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας απευθύνεται σε όλους τους επαρκώς ανοιχτόμυαλους και αντικειμε...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα σύντομο ταξίδι στην ιστορία της κλινικής ή, με άλλα λόγια, στην προϊστορία της ψυχανάλυσης. Από τον Πινέλ στον Σαρκό, από τον Μεσμέρ στον Φρόυντ και τον Λακάν, διαγράφονται η αιωνιότητα της μελαγχολίας και η έκφραση της υστερίας. Χάρη στα εργαλεία με τα οποία μας εφοδίασαν οι Φουκώ και Κανγκιλέμ, μπορεί να σκιαγραφηθεί η επιστημολογική τομή μεταξύ της ψυχιατρικής κλινικής και της ψυχαναλυτικής κλινικής. Διότι να αναλύει κανείς σήμερα τις μορφές της μεταβίβασης σημαίνει να πραγματεύεται διαφορετικά τη σχέση που έχει το "ομιλ-όν" υποκείμενο με το φύ...

... ένα υποκείμενο δεν μπορεί να θέλει επιτέλους αυτό που επιθυμεί. Η επιθυμία, ως προς την εκδοχή της ζωής, του έρωτα, είναι οιδιπόδεια επιθυμία και αυτό είναι αναμφισβήτητο... Η ανάλυση βεβαίως αλλάζει τη σχέση με την επιθυμία αλλά όχι και τη δομή της. Και τι θα ήταν μια επιθυμία κυρίως ερωτική, που δεν θα όφειλε τίποτα στο Οιδιπόδειο; Τι θα μπορούσε να θεμελιώσει τους καθορισμούς της; Η αξία; Η ομορφιά; Και ποιος θα τους θεσπίσει; Στην άλλη εκδοχή της, η επιθυμία είναι επιθυμία θανάτου, και εδώ, όπως και στον έρωτα, είναι καλύτερα το υποκείμενο να συνεχίζει να μην θέλει...

Ένα ζεύγος αντιθέτων που λειτουργεί για τον άνθρωπο σαν διελκυστίνδα. Δεν τον διαμελίζει αλλά τον οδηγεί από διαφορετικές κατευθύνσεις στο ίδιο μονοπάτι της ύπαρξής του. Ο Boris Cyrulnik, ερευνά και αναλύει με ιδιαίτερη οξύνοια και διεπιστημονική επάρκεια θέματα που καθορίζουν την φύση μας και την επιβίωσή μας. Στηρίζεται στα ευρήματα των πλέον σύγχρονων διαγνωστικών μέσων των νευροεπιστημών. Αναδεικνύει τη στενή σχέση που ενώνει την ψυχολογία με τη βιολογία σε ζητήματα όπως η ευαλωτότητα, η προσκόλληση, η ευτυχία και η δυστυχία, η ενσυναίσθηση, το πένθος, η κοινωνική...

Κάθησα, ήρεμος και αποφασισμένος, στην άκρη του ντιβανιού. Ο Λακάν εξεπλάγη: "Τι συμβαίνει;" "Θέλω να σας μιλήσω ενώπιος ενωπίω, αυτή τη φορά". "Εντάξει, σας ακούω!" Κάθησε απέναντί μου. Φαινόταν πολύ συγκινημένος, ίσως ανήσυχος. Οι λέξεις πετάγονταν από το στόμα μου, κόβοντας σα μαχαίρι, λέγοντας την απόλυτη αλήθεια. Τι είπα εκείνη τη μέρα; Ένα μεγάλο παράπονο ίσως, βγήκε από την απέραντη απόγνωσή μου. Με άκουγε με την ίδια αλήθεια. Ούτε εγώ, ούτε αυτός το χαιρόμασταν ιδιαίτερα. Κάτι από τη ζωή και το θάνατο βρισκόταν σε αντιπαράθεση". Το κείμενο αυτό είναι η αφήγηση,...

Η φράση "τεχνικές οικογενειακής θεραπείας" παρουσιάζει προβλήματα. Φέρνει στο μυαλό εικόνες ανθρώπων που χειραγωγούν άλλους ανθρώπους. Πλανώνται φαντάσματα πλύσης εγκεφάλου ή ελέγχου για λόγους προσωπικής εξουσίας. Η ηθική ανησυχία είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Επιπλέον, η τεχνική από μόνη της δεν διασφαλίζει την αποτελεσματικότητα. Αν ο θεραπευτής προσηλωθεί στην τεχνική, παραμένοντας δεξιοτέχνης, η επαφή του με τους ασθενείς θα είναι αντικειμενική, αποστασιοποιημένη και ξεκάθαρη, αλλά και επιφανειακή, χειριστική προς χάρη της προσωπικής εξουσίας, και τελικά όχι ιδιαίτερα...

Ο ποιητής ενεργεί σαν το παιδί που παίζει. Δημιουργεί ένα φανταστικό κόσμο που τον παίρνει στα σοβαρά, δηλαδή τον εφοδιάζει με πολύ ψυχική ενέργεια ξεχωρίζοντάς τον ταυτόχρονα καθαρά από την πραγματικότητα. Αλλά αυτή η έλλειψη πραγματικότητας από τον κόσμο του ποιητή, γεννά σημαντικές συνέπειες για την τεχνική της καλλιτεχνίας, γιατί πολλά πράματα που αν ήσαν αληθινά δε θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν ευχαρίστηση, το κατορθώνουν παραταύτα με το παιχνίδι της φαντασίας και πολλές συγκινήσεις, οδυνηρές οι ίδιες, μπορούν να γίνουν πηγή απόλαυσης για τον ακροατή ή τον θεατή. Ο...

Κείμενα για την τέχνη και την ψυχανάλυση. Όπερα, ποίηση, τραγωδία, θεωρία: Αρτώ, Ντερριντά, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Λεκατσάς, Σοφοκλής, Βέρντι, Ντβόρζακ, Μπιζέ. Λόγος για το μη αναπαραστάσιμο της τέχνης, για το προσδιοριστικό κενό της τέχνης, για τον καλλιτέχνη ο οποίος προηγείται πάντοτε του αναλυτή. Η ερμηνεία της γραφής ως αμφιταλάντευση μεταξύ του ασφαλούς του γλωσσολογικού σημείου και του αβεβαίου του ψυχαναλυτικού γράμματος, του γράμματος του ασυνειδήτου, του αποβλήτου, του απορρίματος της καλλιτεχνικής πρόθεσης, του ανερματίστου του αποτυπωμένου στο χαρτί λογοτεχνικ...