Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

H συλλογική παρουσίαση των δοκιμίων αποτελεί επιλεγμένο απάνθισμα ενδεικτικών κειμένων της, που με προοπτική αναπαραγωγής ανασύρουν, ανασυγκροτούν και αποθησαυρίζουν πολυδιάστατες έγκριτες αναφορές από την ευρύτατη γκάμα και την εμβέλεια του φάσματος της, μέχρι σήμερα συμμετοχής της στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Η εμπεριστατωμένη διακριτική σημειωτική εμπέδωση τους με προσφιλή και οικεία συμβολιστική διαδρομών, συγκροτείται από αυτούσιες και αυτόχθονες ενότητες που περισυλλέγουν αυτοτελείς κατηγορίες με ποικίλο πνευματικό προσανατολισμό και έγκαιρο προσδιορισμό. Λεό...

Παραλλάσσοντας το Πως και γιατί διαβάζουμε, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε Πως και γιατί γράφουμε; Είναι ασθένεια το γράψιμο; Φάρμακο ή φαρμάκι; Τρόπος εσωτερικής έκφρασης και αυτογνωσίας ή μέσο κοινωνικής αναγνώρισης και προβολής; Ένας νέος ποιητής γίνεται αντικείμενο θαυμασμού από έναν παλιότερο, ένας πετυχημένος συγγραφέας προσπαθεί να επιβιώσει στην περίοδο της Κρίσης, ένας παθολογικός ψεύτης προσπαθεί να διαχειριστεί τα πολλά προσωπεία του με το γράψιμο, μια φιλόδοξη πεζογράφος πουλάει την ψυχή της στον δαίμονα του τυπογραφείου για ν' αποκτήσει φήμη και χρήμα. Υπαρξιακέ...

Στον τόμο αυτό συγκεντρώνονται 36 ανακοινώσεις που παρουσιάστηκαν στο Ε΄ Συνέδριο Ιστορίας της Τέχνης, με τίτλο "Ζητήματα ιστορίας, μεθοδολογίας, ιστοριογραφίας", το οποίο οργανώθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης το 2016 και πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη. Το βιβλίο δεν επιδιώκει μόνο να αποτυπώσει τις εργασίες του συνεδρίου, αλλά κυρίως να αποτελέσει μια βάση προβληματισμού για περαιτέρω μελέτη και έρευνα από όσους ασχολούνται με την ιστορία της τέχνης και παράλληλα ένα βιβλίο ενδιαφέρον για το ευρύτερο κοινό. Οι ιστορικές μελέτες που παρουσιάζονται κ...

14 μικρά κείμενα δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Aποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Kαι αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. 14 μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης.

Η Νίκη Λοϊζίδη υπηρετεί την ιστορία της τέχνης στην Ελλάδα και την Κύπρο για σχεδόν σαράντα χρόνια. Ο τόμος αυτός αποτελεί έναν φόρο τιμής σε αυτή τη μακρά πορεία. Το ερευνητικό και διδακτικό έργο της Νίκης Λοϊζίδη περιλαμβάνει την επιστημονική της δραστηριότητα (δημοσιεύσεις, επιμέλειες βιβλίων, διδασκαλία, οργανωτικό και διοικητικό έργο, επίβλεψη διατριβών, συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα αλλά και επιμέλειες εκθέσεων, επιφυλλιδογραφία και τεχνοκριτική) και εμπλουτίζεται με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ακαδημαϊκών προγραμμάτων ιστορίας της τέχνης σε προπτυχιακό κ...

Η έκδοση περιλαμβάνει κείμενα των ομιλιών που εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου "Τέχνη και Δημοκρατία", το οποίο διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής στις 7-9 Δεκεμβρίου 2017.

Στο ανά χείρας κείμενό του για την μοντέρνα τέχνη και τη φιλοσοφία της, ο Hulme ρητά ομολογεί ότι ακολουθεί τις αρχές του Wilhelm Worringer σχετικά με την αναπαράσταση στις αρχαιοελληνικές, αναγεννησιακές και αρχαϊκές μορφές τέχνης, ενώ η Μπερξονική του προοπτική φαίνεται καθαρά στον χαρακτηρισμό των δύο πρώτων μορφών τέχνης ως ζωικών, χρησιμοποιώντας εμφανώς την αντίστοιχη Μπερξονική ορολογία ζωική ορμή (elan vital), πανζωικότητα (panvitalismus) κ.λπ. Ως προς την αδιάσπαστη ενότητα της τέχνης και της φιλοσοφικής κοσμοθεώρησης κάθε εποχής, ο Hulme είναι κατηγορηματικός. Η τ...

Η τέχνη παρουσιάζει με το δικό της τρόπο τη ζωή, αλλάζοντας και διαφοροποιώντας με τα δικά της εκφραστικά μέσα, τις καταστάσεις και τις συνθήκες της. Μεταβάλλει την πραγματικότητα και μεταμορφώνει την αλήθεια. Αυτή η αλλαγή, αυτή η μεταμόρφωση, εκτός του ότι είναι ένας από τους κύριους λόγους ύπαρξης της τέχνης, εμπεριέχει επίσης και το στοιχείο της μαγείας που η τέχνη οφείλει να εξασκεί. Η τέχνη είναι σύμφυτη με τη μαγεία και ο καλλιτέχνης δημιουργός είναι ένας μάγος που μπορεί με τα τεχνάσματά του να μας γοητεύσει, να μας "παραπλανήσει", να μας "εξαπατήσει". Η τέχνη, λοι...

Ποιητής, αισθητιστής και ηδονιστής, ο Charles Baudelaire ήταν επίσης ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς κριτικούς τέχνης της εποχής του. Στο δοκίμιο αυτό εξερευνά τις έννοιες της ομορφιάς, της μόδας, του δανδισμού, τον σκοπό της τέχνης και τον ρόλο του καλλιτέχνη, με επίκεντρο το έργο ενός ζωγράφου ο οποίος, σύμφωνα με τον ίδιο, εκφράζει με τον πληρέστερο τρόπο το δράμα της σύγχρονης ζωής. To πρόσωπο που χρησιμοποιεί ως όχημα των ιδεών του είναι ο Constantin Guys (1802-1892), ένας στρατιώτης που ενεπλάκη στον "πιο ρομαντικό από τους πολέμους", τον πόλεμο για την ανεξαρτησί...

Ας δεχτούμε ότι ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της φύσης, μάλιστα ένα συνειδητό της μέρος. Αν δεχτούμε πως η συνειδητότητα αυτή τον διαχωρίζει ταυτόχρονα από τη φύση δημιουργώντας του νέα πεπρωμένα, τότε το ερώτημα της καλλιτεχνικής έκφρασης τίθεται σοβαρά, ταυτίζεται δηλαδή με τα πρωταρχικά ερωτήματα του ανθρώπου. Η ταύτιση και η ταυτόχρονη απόστασή μας από τη φύση δημιουργούν μια ρωγμή, μια σχάση. Ίσως το πρώτο αίτιο της ανάγκης για έκφραση να ξεπηδά μέσα από αυτή τη ρωγμή, θέλοντας πρώτα να τη δηλώσει, μετά να τη γεφυρώσει.

Το κείμενο του Κορνίλιους Κάρντιου "Ο Στόκχαουζεν υπηρετεί τον ιμπεριαλισμό" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο του BBC το 1972 και αργότερα την ίδια χρονιά στο περιοδικό The Listener. Το 1974 συμπεριλήφθηκε στον συλλογικό τόμο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Latimer New Dimensions Limited, στον οποίο μάλιστα έδωσε και τον τίτλο του. Με αυτή την ολοκληρωμένη μορφή παρουσιάζεται στο ανά χείρας βιβλίο. Ο πρόλογος του Κάρντιου για την έκδοση του 1974 αποτελεί την εισαγωγή της παρούσας έκδοσης η οποία κλείνει με το άρθρο του Έντουαρντ Φοξ "Ο θάνατος ενός αντιρρησία" (T...

Για να μπορέσει και πάλι να ανθήσει, το υπερρεαλιστικό κίνημα θα πρέπει να συνθέσει τα οράματά του με τα γεγονότα της εποχής μας [της δεκαετίας του 1970], και όχι να παραμένει καθηλωμένο στη δεκαετία του 1920. N.K. Τριανταπέντε χρόνια μετά την προσχώρησή του στο υπερρεαλιστικό κίνημα το 1935, και τώρα πια μόνιμος κάτοικος στη Νέα Υόρκη, ο Ελληνοαμερικανός τεχνοκρίτης και ποιητής Ν. Κάλας, "ασκώντας τη διαγνωστική και την πολεμική", αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα για μια επανεξέταση του κινήματος. Έχοντας την πεποίθηση ότι η συνεχής ανανέωση του υπερρεαλισμού είναι α...

18 μικρά κείμενα δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Aποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Kαι αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. 18 μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης.

Στα "Κείμενα για πρόσωπα και βιβλία" του Σωτήρη Σόρογκα ο αναγνώστης θα συναντήσει αναφορές σε ποιητές και ζωγράφους, σχολιασμούς βιβλίων και συνεντεύξεις, πού έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία. Η ιδιαιτερότητα του προσωπικού ύφους πού χαρακτηρίζει την ζωγραφική εργασία του Σόρογκα αναδύεται εδώ και στον αφηγηματικό ή δοκιμιακό του λόγο. Θυμάται και περιγράφει με συγκίνηση τον πατέρα του. Αναφέρεται στον πάμφωτο και σκοτεινό Οδυσσέα Ελύτη· στην διαρκή, επίμονη και επίπονη αναζήτηση του θαύματος. Στον ζωγράφο του ενστίκτου, Πάμπλο Πικάσο, διε...

Το βιβλίο αυτό δηλώνει με τόλμη ότι η τέχνη έχει μία ξεκάθαρη χρησιμότητα: πρόκειται για θεραπευτικό εργαλείο που μας βοηθά να βιώνουμε πιο ολοκληρωμένα τη ζωή μας.

Η δυτική κουλτούρα, τουλάχιστον από τον Διαφωτισμό και μετά, πορεύθηκε βασιζόμενη σε αντιλήψεις που εξυφάνθηκαν στον καμβά των εννοιών της εξέλιξης και της προόδου. Και η σχέση μεταξύ των δύο αυτών όρων (γιατί αυτές οι δύο έννοιες είναι και όροι, αφού λειτουργούν και ως εργαλεία με βάση τα οποία αναπτύσσεται η σκέψη, η αναλυτική λογική και η Γνώση σχετικά με την αλήθεια και την πραγματικότητα), είναι πρόδηλη.Η ''πρόοδος'' όμως κρύβει πολύ λιγότερο από την ''εξέλιξη'' το ότι εδράζεται σε μιά προκατάληψη.

Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε σπουδαστές Ανωτέρων και Ανωτάτων σχολών όπως Καλών Τεχνών, Θεάτρου, Μουσικής, Χορού και γενικά εικαστικών σχολών. Το αντικείμενο του εντάσσεται στα πλαίσια των θεωρητικών μαθημάτων για την έρευνα και την λειτουργία της καλλιτεχνικής φόρμας ως κοινό οργανικό στοιχείο σε όλες τις τέχνες, καθώς και στη μορφική αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο (η βιωματική παιδεία ως μέθοδος εκπαίδευσης ).