Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο γνωστός λαογράφος δημοσιεύει μετά από πολλές δεκαετίες το ημερολόγιο πού κράτησε από την πρώτη μέρα της κήρυξης του ελληνο-ιταλικού πολέμου έως την κατάρρευση του μετώπου τον Απρίλιο του 1941. Επίστρατος οπλίτης, περιγράφει το καθημερινό χάος των μονάδων στα μετόπισθεν αλλά και στην πρώτη γραμμή, διασώζει πράξεις αυτοθυσίας αλλά και ιδιοτέλειας και αποκαλύπτει το πλούσιο φρόνημα των κληρωτών και την εκτός λογικής στάση των επαγγελματιών του στρατού. Ο αναγνώστης θα ανακαλύψει σε αυτές τις ημερολογιακές σημειώσεις ένα κείμενο που στέκεται δίπλα σε μεγάλα έργα της νεοελληνι...

Τώρα που κατάκατσε ο κουρνιαχτός από την πολύχρονη δοκιμασία στα πέτρινα χρόνια που περάσαμε (να πάνε και να μην γυρίσουν), όσοι είχαμε την αποκοτιά να πάρουμε τα βουνά και να πολεμήσουμε τον καταχτητή και δεν κλειστήκαμε στο καβούκι μας, περιμένοντας τους Εγγλέζους να μας "ελευθερώσουν" σκέφτηκα να γράψω όσα έζησα από κοντά και σχετίζονται με το δικό μας τόπο στην κατοχή, στην αντίσταση και τον εμφύλιο. Είπα να βιαστώ. Ο χρόνος κύλησε σκληρός και αμείλικτος, οι πολλοί έμειναν λίγοι και από τους λίγους πιο λίγοι. Βάσανο μεγάλο να θυμηθώ όσα ζήσαμε, όσα κάναμε, όσα πάθαμε. Α...

Το πόνημα αυτό είναι προσωπικός φόρος τιμής προς τους εύτολμους άνδρες που πολέμησαν στα βουνά της Ελλάδας και έχασαν τη ζωή τους για την πατρίδα· προς τους άνδρες που έχυσαν το αίμα τους και διακινδύνευσαν την υγεία τους· και προς όλους τους άνδρες και γυναίκες που αγωνίστηκαν ν' αποτρέψουν την είσοδο της χώρας στο παραπέτασμα και να ματαιώσουν τα σχέδια εκείνων που συνωμοτούσαν να σβήσουν την ελληνική μακεδονική κληρονομιά.

"Μας πήραν οι Γερμανοί (61 γυναίκες από το Χαϊδάρι και 850 άντρες) στις 25 Μάη 1944. Μας έβαλαν σε φορτηγά βαγόνια με αμπαρωμένες πόρτες. Έξω από τη Θεσσαλονίκη πήραμε 250 κρατούμενους από το Στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Βαϊμάρη. Χώρισαν τα δυο γυναικεία βαγόνια από το συρμό. Αυτό το εφιαλτικό ταξίδι κράτησε 14 μέρες, και φθάσαμε βορειοανατολικά του Βερολίνου στο στρατόπεδο-κάτεργο Ράβενσμπρουκ. Εκεί μας πήραν ρούχα, παπούτσια, βέρες και μας έντυσαν με το ριγέ ρούχο του κατάδικου, με νούμερο στο μανίκι. Κι από κει και πέρα για τους Γερμανούς είμαστε ένα νούμερο..." (από το...

Στα χρόνια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του 1941-1944 ο ελληνικός λαός πολέμησε ηρωικά, από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, με το όπλο και με το τραγούδι, όπως έκανε και πιο παλαιά, απ' τα χρόνια του Τυρταίου ως τα χρόνια του Διγενή, της Εθνεγερσίας του 1821, των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913, της εποποιίας του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940-1941. Πολλά επίσης τραγούδια, που ακούστηκαν κατά την εποχή του Εμφυλίου από τους μαχητές του "Δημοκρατικού Στρατού", ιδιαίτερα τα καθαρώς κομματικά (όπως π.χ. "Ο ύμνος της Διεθνούς", κλπ.). [...] Με τη συλλογή μου αυτή που περιορίζετ...

Σε καμία περίπτωση δεν έχω πρόθεση ν' αναμοχλεύσω πάθη κάποιας εποχής. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Οφείλουμε να συγχωρούμε και να κοιτάζουμε μπροστά, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε. Όλοι όσοι έζησαν αυτά τα πάθη έκαναν την αυτοκριτική τους. Όμως κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει σ' όσους μας βρήκε το 2000 πάνω από τα εβδομήντα πως "είμαστε η γενιά η τρισάγια των παθών" και έχουμε την υποχρέωση να την κάνουμε γνωστή. Να μην την κλειδώσουμε στα προσωπικά μας ερμάρια.

"Ο άνεμος αυξήθηκε σε ένταση και ούρλιαζε στα κατάρτια και στις κεραίες του ασυρμάτου σαν να υπήρχαν εκατοντάδες αγριεμένα θηρία κάπου κρυμμένα. Σήκωνε ολόκληρα στρώματα θαλασσινού νερού και μαστίγωνε τα πάντα στο πλοίο. Σε κτυπούσε με τέτοια δύναμη, που το πρόσωπό σου έκαιγε σαν να σε είχε πυροβολήσει κάποιος με σκάγια. Το πλοίο μας αγωνιζόταν να περάσει μέσα από ένα βαθύ, υγρό χαντάκι μεταξύ δύο κυμάτων που η κορυφή τους ήταν μερικά μέτρα ψηλότερη από την καπνοδόχο μας. Ενώ φαινότανε πιθανό το υγρό γκρίζο βουνό να καταρρεύσει επάνω μας και να μας πάρει όλους μαζί του, ο...

...Από το εφιαλτικό αυτό στρατόπεδο, ανεξάντλητη δεξαμενή αίματος, όπου φυλάκιζαν εκτός από τους Γερμανούς και οι Πουλικοί, Δαγκουλαίοι, Ταγματασφαλίτες, Κούκοι κ.ά. ακόμα και Βούλγαροι (25.6.1944) χωρίς διάκριση νέους, γέρους, παιδιά, έγκυες, αρρώστους, αναπήρους, ελάχιστοι δραπέτευαν και μερικοί αυτοκτόνησαν... ...Πολλοί περαστικοί ακούν ένα προσκλητήριο νεκρών πάνω από το στρατόπεδο αυτό κάθε αυγή και πολλά βράδια χειμωνιάτικα να πέφτουν με τη βροχή φωνές διαμαρτυρίας ίσως και συγγνώμης. Η δίκη όμως των ενόχων, που άρχισε μετά την απελευθέρωση, δεν τελείωσε ποτέ. Κανένας...

Ο "Ουλαμός των 75" είναι οι προσωπικές αναμνήσεις από τον πόλεμο του '40-'41 του τότε επιλοχία του πυροβολικού Βασίλη Ρογκότη. Ο συγγραφέας αναφέρεται συγκεκριμένα στην κήρυξη του πολέμου, στην επιστράτευση που ακολούθησε, στην πορεία προς την "πρώτη γραμμή", στις πολεμικές επιχειρήσεις, και τέλος, στην κατάρρευση του μετώπου και την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένα χρονικό γραμμένο με γλώσσα απλή, λαϊκή και ύφος ολοζώντανο και ζουμερό, όπου ο συγγραφέας περιγράφει με ενάργεια όλη τη φρίκη του πολέμου, τις προσωπικές του αντιδράσεις, πολλές συγκινητικές ανθρώπινες κ...

[...] Ανάμεσα στις χιλιάδες τα παιδιά της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας σχολικής ηλικίας της εποχής του 1940-1944, πολλά ήσαν εκείνα τα οποία αποτύπωσαν στο χαρτί, σε ημερολόγια και σε πρόχειρα σημειωματάρια καθώς και σε ποικίλα εικονικά σχεδιάσματα, καθημερινές και ζωηρές εντυπώσεις τους καθώς και ορισμένα συνταρακτικά βιώματα και συγκινήσεις που δοκίμασαν. Τα πρωτόλεια αυτά ντοκουμέντα με τις αναφορές σε βιωμένα γεγονότα, κυκλοφόρησαν κατ' αρχάς από χέρι σε χέρι, μεταξύ συμμαθητών, συγγενών και φίλων. Αργότερα, πολλά από αυτά, ιστορημένα με νεανικό αυθορμητισμό, απετέλε...

[...] Τα παιδιά του πολέμου έχουν μια θερμή επιθυμία να υπενθυμίζουν συνεχώς στη νεολαία ότι ο πόλεμος είναι μια καταστρεπτική τρέλλα, ότι ο άνθρωπος πρέπει να επαγρυπνεί, αναζητώντας και διατηρώντας την ισότητα, δικαιοσύνη ή ελευθερία μεταξυ όλων των εθνών. Μια τέτοια ιστορία πολέμου, είναι ετούτη, της Ιωάννας, που έζησε στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας γευθεί τα συνταρακτικά χτυπήματα του πολέμου και επιβιώνοντας αυτού του ολοκαυτώματος, η Ιωάννα, ακόμη μικρούλα, αισθάνθηκε μια ιδιαίτερη δύναμη ότι από εκεί και έπειτα μπορούσε να αντέ...

Αυτές εδώ οι σελίδες καταπιάνονται με μικροϊστορίες και φυσικά με λάθη και παραλείψεις, που σχετίζονται με τα γεγονότα της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Είναι θέματα που βασίζονται σε καυτές αφηγήσεις και μαρτυρίες αγωνιστών, που μερικοί απ' αυτούς που έχουν χρεωθεί κάποιο μερίδιο απ' αυτά τα λάθη θα τα χαρακτηρίσουν υπερβολικά κι ασήμαντα και θα προσπαθήσουν να τα σκεπάσουν. [...]

Τούτη η αφήγηση-μαρτυρία του Βαγγέλη Σακκάτου είναι η αυθεντική εξιστόρηση της σφαγής των Ιταλών της Μεραρχίας Άκουι στην Κεφαλονιά. Συνάμα παρουσιάζει ανάγλυφα όλη τη φρίκη και τη θηριωδία του φασισμού. Η παρούσα δεύτερη έκδοση συμπληρώνεται με νέα πολύτιμα στοιχεία, ντοκουμέντα και κείμενα του Άμος Παμπαλόνι και άλλων, με τις κριτικές και πολεμικές του συγγραφέα και με άλλα σχετικά κείμενα για το θέμα Μπερνιέρ-Κορέλι· εμπλουτίζεται, τέλος, με νέα συγκλονιστικά στοιχεία από γερμανικές πηγές.

...Ύστερα από λίγο... Ξεχάστηκε η περηφάνια της προσφοράς, στα ματωμένα παιδιά του πολέμου εκείνου, όπως και το όνειρο της λευτεριάς των χρόνων της κατοχικής πείνας. Εμφύλιος, το μίσος όπλισε τα χέρια μας. Οι μισοί έπρεπε να εξοντώσουν τους άλλους μισούς. Ποιοι και γιατί το σκέφτηκαν; Ή ποιοι συνετέλεσαν με πράξεις ή παραλήψεις;... Σε αυτό το βιβλίο κατέγραψα ανόθευτη τη μαρτυρία της αλήθειας -όσο κατώτεροι ανθρώπινα κι αν είμαστε απ' αυτήν- με την ελπίδα τα καταγραφόμενα να αποβούν ενδιαφέροντα για όλους και ωφέλιμα για τους νέους. [...]

Αύγουστος 40 - Απρίλιος 1941. Αλβανία! Η δύναμη του παρόντος ημερολογίου έγκειται στο γεγονός ότι σε καθιστά μέτοχο της συνολικής εμπειρίας του στρατιώτη, των σκέψεων και των συναισθημάτων του, και όχι απλώς γνώστη των γεγονότων, που και αυτά είναι καταγεγραμμένα με αρτιότητα... Όσοι έζησαν τον πόλεμο, θα θυμηθούν, θα συγκινηθούν, θα συγκρίνουν τις εμπειρίες τους με εκείνες του γραφόντος. Όσοι δεν τον έζησαν, θα έχουν την ευκαιρία μέσα από την ζωντάνια και την αμεσότητα της γραφής να καταδυθούν για λίγο στις εμπειρίες της εποχής εκείνης...

Ο Νίκος και η Αργυρώ ζωντανεύουν σ' αυτό το βιβλίο την περιπετειώδη ζωή τους. Μέσα από τα προσωπικά τους βιώματα αναδεικνύονται οι βασικές πτυχές της ζωής στη χώρα μας, και ιδιαίτερα στην Κρήτη, σε μια περίοδο η οποία καλύπτει περίπου ογδόντα χρόνια. Πολλές φορές τα γεγονότα είναι τόσο απίστευτα που φαίνονται μυθιστορηματικά: Μέσα στις συνθήκες του φοβερού ψυχρού πολέμου με περιπλανήσεις σε φουρτουνιασμένες θάλασσες και σε χώρες άγνωστες, καταφέρνουν να φθάσουν στη χώρα των ονείρων τους, την πρώην Σοβιετική Ένωση. Που κι εκεί θα ποτιστούν με πίκρες, όταν θα διαπιστώσουν ότι...