Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια μυθιστορηματικη στρατιωτική επιχείρηση κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια πολύτιμη προσωπική μαρτυρία, που καταγράφει, από τη δική της οπτική, όσα συνέβησαν στα νησιά του Ιονίου κατά την κρίσιμη περίοδο λίγο πριν από την Απελευθέρωση και την έναρξη του Εμφυλίου πολέμου. Τον Απρίλιο του 1944, μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών και υπαξιωματικών, με επικεφαλής τον τότε υπολοχαγό Θέμη Μαρίνο, αποστέλλεται από το Γενικό Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής στο Ιόνιο. Στόχος της Αποστολής: η οργάνωση δικτύου πληροφοριών και δολιοφθορών στα γερμανοκρατούμενα νησιά Ζάκυνθο, Κεφαλο...

Το βιβλίο "Νέοι στη δίνη της κατοχικής Ελλάδας: Ο διωγμός και το ολοκαύτωμα των Εβραίων" κυκλοφόρησε με την ευκαιρία της Εθνικής Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος του 2008. Το έργο δημιουργήθηκε από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με σκοπό την ευαισθητοποίηση της νεολαίας στην ιστορία του Ολοκαυτώματος και σε θέματα ρατσισμού. Είναι η τρίτη συνεχής χρονιά που η Γ.Γ.Ν.Γ. υποστηρίζει προτάσεις του Κ.Ι.Σ. για έρευνα και εκ...

Στις 13 Απριλίου του 1944, Μεγάλη Πέμπτη, ο δεκαεννιάχρονος σπουδαστής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Νίκος Ν. Γλέζος συλλαμβάνεται στην Πλατεία Συντάγματος. Είκοσι εφτά μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου, εκτελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής μαζί με ενενήντα έναν ακόμα πατριώτες. Χιλιάδες άλλοι έχουν προηγηθεί. Κι ώσπου οι κατακτητές να φύγουν από τη χώρα, πολλοί θα ποτίσουν με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας. Από την επαύριο ενενήντα δύο σπίτια θα μαυροφορέσουν. Ενενήντα δύο πακέτα προκηρύξεις λιγότερα θα μοιραστούν. Ενενήντα δύο τοίχοι θα μείνουν χωρίς τη "λευτεριά...

Όμηρος Ι. Παπαδόπουλος, λοχαγός πεζικού (από το ημερολόγιο μου 1941) "Είχαμε ακούσει για την γενναιότητα του Ελληνικού στρατού, αλλά δεν εφανταζόμαστε τέτοια γενναιότητα και τέτοιο ηρωϊσμό που επέδειξαν οι στρατιώτες σας. Επολεμήσατε θαυμάσια, θαυμάσια. Σας συγχαίρω από την καρδιά μου" Ο Γερμανός Στρατηγός Boeme προς τον επιτελάρχη του τμήματος στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας Συνταγματάρχη Καλογερόπουλο.

Το βιβλίο αυτό, στην τωρινή του έκδοση, είναι μια μεταφορά των διηγήσεων του πατέρα μου, Γρηγόρη Μαντζουράνη που έγιναν το 1989 και 1990. Αφορά στην περίοδο του Αλβανικού Έπους, της Γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου, μέσα απ το προσωπικό βλέμμα και τις μνήμες ενός Αγωνιστή και συμμέτοχου. Διατήρησα ακέραιη τη διήγηση του 'καπετάνιου'- πατέρα μου με ελάχιστες παρεμβάσεις, κυρίως προσαρμογής του προφορικού σε γραπτό λόγο. Παρόλο που ως συγγραφέας του αναφέρομαι εγώ, οφείλω να ομολογήσω, ότι χωρίς τη δική του διήγηση και καθοδήγηση ποτέ δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω ένα...

Πολλά γράφηκαν και λέχθηκαν για τη στάση μου στο αντάρτικο, την προσχώρηση μου στον ΕΛΑΣ, τον αγώνα του ΕΛΑΣ. Έγιναν κριτικές ευνοϊκές μα και αντίθετες. Κάθε ένας κρίνει με το χαρακτήρα του, νομίζοντας τις σκέψεις του σαν μόνον ορθές· άλλος πάλι έχει προκατάληψη κρίνει με κακή πίστη και άλλος κρίνει κακά από άγνοια. Υπάρχουν ακόμη και συμπαθούντες τον απελευθερωτικόν αγώνα που δεν ξαίρουν τα γεγονότα. Οι εαμικές εφημερίδες, τα περιοδικά και διάφορες μονογραφίες έγραψαν αρκετά και μπορούσε όποιος ενδιαφερόταν και ήθελε, να μάθει τι έγινε στην Ελλάδα τα χρόνια της κατοχής...

Ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, την ίδρυση του Ελληνικού λαικού απελευθερωτικού ναυτικού, του ΕΛΑΝ, και ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για το θέμα αυτό δεν είναι άλλος από τον αντάρτη που πρωτοστάτησε στην ίδρυσή του και υπήρξε και ο αρχηγός του. Μια από τις σημαντικότερες μορφές του αντάρτικου, ο καπετάν Ζαχαριάς, μας μιλάει για την πορεία του στο αντάρτικο, την απόφαση για την ίδρυση του ΕΛΑΝ και για όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση της χώρας μας και την εν συνεχεία υποδούλωσή της και πάλι στους Άγγλους και στους Αμερικανούς...

Ο ήρωας του βιβλίου, ο μικρός Τάκης, είναι ένα παιδί με εξαιρετικό σθένος που με το χαμόγελο στα χείλη βοηθά την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Πάτρα, τις δύσκολες ώρες της Κατοχής. Συμμετέχει σε σαμποτάζ, προκαλεί δολιοφθορές σε οχήματα και αποθήκες του κατακτητή, οργανώνει επιχειρήσεις κατά του εχθρού και περνάει από ανακρίσεις και φυλακίσεις. Αν και παιδί, ενεργεί σαν ενήλικας και σηκώνει στους ώμους του το βάρος του αγώνα. Ο Παναγιώτης Φούντης, ο ήρωας και συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου διηγείται με γλαφυρότητα τις περιπέτειές του και την προσφορά του στην απελευθέρωση τ...

Ο ήρωας του βιβλίου, ο μικρός Τάκης, είναι ένα παιδί με εξαιρετικό σθένος που με το χαμόγελο στα χείλη βοηθά την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Πάτρα, τις δύσκολες ώρες της Κατοχής. Συμμετέχει σε σαμποτάζ, προκαλεί δολιοφθορές σε οχήματα και αποθήκες του κατακτητή, οργανώνει επιχειρήσεις κατά του εχθρού και περνάει από ανακρίσεις και φυλακίσεις. Αν και παιδί, ενεργεί σαν ενήλικας και σηκώνει στους ώμους του το βάρος του αγώνα. Ο Παναγιώτης Φούντης, ο ήρωας και συγγραφέας του εν λόγω βιβλίου διηγείται με γλαφυρότητα τις περιπέτειές του και την προσφορά του στην απελευθέρωση τ...

Ο Γιάννης Μπεράτης (1904-1968) είναι σήμερα κυρίως γνωστός για το "Πλατύ ποτάμι", τη μνημειώδη σύνθεση των εμπειριών του από τον πόλεμο στην Αλβανία. Πολύ λίγοι όμως γνωρίζουν ότι ο ίδιος λογάριαζε να ολοκληρώσει τη σύνθεση εκείνη με το "Οδοιπορικό του '43", δηλαδή με την αφήγηση των πικρών εμπειριών του από το Αντάρτικο του Ζέρβα. Και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν πως η δημοσίευση του "Οδοιπορικού" (1946) προκάλεσε την απόλυση του Μπεράτη από το Υπουργείο Τύπου -με αποτέλεσμα να εμποδιστεί από τη βιοπάλη να γράψει το μέρος που θα συνέδεε "Το πλατύ ποτάμι" με το "Οδοιπορικό"! Ω...

"...Μικρή και ταπεινή η ιστορία του. Μας την αφηγείται ο ίδιος. Το πως ξεκίνησε, τι τον φλόγιζε, και πως βήμα - βήμα έγραψε το δικό του οδοιπορικό μέσα στη βροχή, τη λάσπη, το κρύο, την πείνα, την κούραση, την νύστα, τις κακουχίες... Πως ιχνογράφησε στον δικό του χάρτη ζωής, το ματωμένο μονοπάτι της δικής του μικρής ιστορίας, ίσως αδιάφορης για τους πολλούς και τους ξένους μα τόσο πολύτιμης και οδηγητικής - σαν φάρος στην φουρτουνιασμένη νύχτα - για όσους τον γνώριζαν, για όσους συνοδοιπορούσαν μαζί του, μα περισσότερο για μας τα παιδιά και τα εγγόνια του. Το πόσο επηρέασε...