Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ μετά την ολοκλήρωση της έκδοσης σε τρεις τόμους όλων των έργων της αρχαίας ελληνικής επικής ποίησης (Όμηρος, Ησίοδος, Απολλώνιος ο Ρόδιος) εγκαινιάζουν με την έκδοση αυτή μια σειρά σε πέντε τόμους όλων των έργων της αντίστοιχης δραματικής ποίησης (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Μένανδρος). Εναρκτήριος της σειράς αυτής είναι ο Αισχύλος, που προηγείται χρονικά απ' όσους θα τον ακολουθήσουν στη σειρά αυτή. Στον τόμο αυτό υπάρχουν όλα τα σωζόμενα έργα του : οι Πέρσες, οι Επτά επί Θήβας, οι Ικέτιδες, ο Προμηθέας δεσμώτης, ο Αγαμέμνονας, οι Χοηφό...

Ο Αισχύλος (525/4-456/5 π.Χ.) είναι ο δημιουργός της τραγωδίας. Από τα 90 δράματα που έγραψε σώθηκαν επτά τραγωδίες, μεταξύ των οποίων μια "θεματική τριλογία", και περίπου 650 αποσπάσματα. Αυτά τα έργα συγκίνησαν το αθηναϊκό κοινό, εντυπωσίασαν τους ομότεχνούς του, και ήταν ικανά ακόμη και μετά την μοιραία εξαφάνιση των περισσοτέρων, να θέλξουν το θεατρικό και το γνωστικό κοινό και να δώσουν επανειλημμένως έμπνευση σε συγγραφείς κάθε είδους μέχρι σήμερα. Ο Lossau στην παρούσα εισαγωγή προσπαθεί να συγκεράσει το βέβαιο με το πιθανό, προκειμένου να παρουσιάσει με την αναγ...

Στις αρχαίες τραγωδίες ανατέµνεται η ίδια η ζωή. Ο άνθρωπος, ως σύνθεση αντιθέσεων, παρουσιάζεται να υποφέρει, να χαίρεται, να ερωτεύεται, να µισεί, να καταριέται, να µετανιώνει, να συµπαραστέκεται, να παρατηρεί, να υπακούει, να αντιτάσσεται, να τιµωρεί, να τιµωρείται, να αδικεί, να αδικείται, να εύχεται, να επικαλείται, να ορκίζεται, να εκδικείται, να φιλοσοφεί. Κατά την ενασχόλησή µας µε τα κείµενα σκεφτήκαµε να ξεχωρίσουµε κάποιες από τις ωραιότερες "στιγµές" τους, δηλαδή τα λόγια που "µιλάνε" πέραν του µύθου κάθε τραγωδίας και που µας αγγίζουν και σήµερα σαν να µην έ...

Η προκείμενη μελέτη συγκεντρώνει και αναλύει τα χωρία εκείνα από τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου στα οποία φαίνεται ότι ο ποιητής ενοφθαλμίζει ποιητικά αυτοσχόλια που αποδεικνύουν ή υποδεικνύουν την ενδοποιητική του θεωρία. Συγκεκριμένα, η κειμενοκεντρική ανάγνωση που επιχειρείται αποσκοπεί να απαντήσει σε καίρια ποιητολογικά ερωτήματα που αφορούν ζητήματα παραγωγής (η φύση και οι πηγές της ποιητικής επινόησης, το οντολογικό αντίκρισμα της ποίησης και η μίμησις) και πρόσληψης (η ενδοδραματική καθοδήγηση της προσληπτικής ευαισθησίας του θεατρικού κοινού και η κάθαρσις) του κειμέ...

Η μελέτη του Simon Goldhill συνιστά μια γενική εισαγωγή στην Ορέστεια του Αισχύλου - τη μόνη τριλογία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας που διασώθηκε ακέραιη -, που συγχρόνως αποτελεί την κορυφαία δημιουργία του ευρωπαϊκού θεάτρου και ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το πρώτο μέρος της μελέτης περιστρέφεται γύρω από το πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο του τραγικού είδους εν γένει, καθώς και γύρω από τη μείζονα αθηναϊκή εορτή των εν Άστει Διονυσίων, στο πλαίσιο της οποίας η τριλογία παραστάθηκε για πρώτη φορά. Το δεύτερο, και εκτενέστερο, τμήμα τη...

Κεντρικό αντικείμενο για τον στοχασμό του πρώιμου Νίτσε, όπως φανερώνουν τα κύρια συγγράμματα της περιόδου αυτής, αποτελεί η αρχαία ελληνική τραγωδία. Υπό το πρίσμα της μεταφυσικής και της αισθητικής θεωρίας του Σοπεγχάουερ, ο Νίτσε πραγματεύεται την ακμή και την παρακμή του "αρχαίου μουσικού δράματος" ως αποφασιστικό κεφάλαιο στην ιστορία ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού. Η αττική τραγωδία, κατά τον φιλόσοφο, αποτελούσε ολοκληρωμένο έργο τέχνης, σύνθεση ποίησης, πλαστικών τεχνών, χορού και μουσικής, γεννήθηκε δε από τον συγκερασμό δύο πολύ ιδιαίτερων στοιχείων, του "απολλώ...

Βασιλεύει, αλλ' ουκ αιωνίζει Άδης του γένους των βροτών· συ γαρ τεθείς εν τάφω, Κραταιέ, ζωαρχική παλάμη τα του θανάτου κλείθρα διεσπάραξας και εκήρυξας τοις απ' αιώνος εκεί καθεύδουσι λύτρωσιν αψευδή, Σώτερ, γεγονώς νεκρών πρωτότοκος. (Εκ του Κανόνος του Μ. Σαββάτου)

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι’ αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

Στο "Ανθολόγιο θεατρικών μονολόγων: Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς" ανθολογούνται τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων από την κλασική μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα. Υπάρχουν εισαγωγές στην τραγωδία, την αρχαία, μέση, νέα κωμωδία, το μίμο, και στα είδη των ελληνιστικών χρόνων μέσω των βιογραφικών στοιχείων των συγγραφέων, ή της παρουσίασης των μύθων, ή της ενότητας έργων (π.χ. Θεών Διάλογοι, Εταιρικοί Διάλογοι), τα οποία παρατίθενται σε κάθε περίπτωση, οι μονόλογοι που έχουν επιλεγεί απ' το κάθε ένα ξεχωριστά και τέλος η ταυτότητα της έκδοσης και του μεταφραστή που επιλέχθ...

Με τρόπο πρωτότυπο και συναρπαστικό, συνδυάζοντας την εμβριθή μελέτη βασικών αρχαιοελληνικών κειμένων με την ανθρωπολογία και την κοινωνικοπολιτική ιστορία, το βιβλίο αυτό επιχειρεί να κατανοήσει την ανάπτυξη της πρώιμης αρχαιοελληνικής γραμματείας μέσα από το πρίσμα της διαμόρφωσης του κράτους. Οι διαφορές στην αναπαράσταση της τελετουργίας και της ανταπόδοσης (είτε πρόκειται για ανταλλαγή δώρων είτε για εκδίκηση) ανάμεσα στο ομηρικό έπος και την αθηναϊκή τραγωδία δεν μπορούν να ερμηνευτούν μόνο με λογοτεχνικούς όρους· απαιτούν ιστορική εξήγηση. Ο Όμηρος είναι προϊόν της π...