Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό διερευνά τη σχέση της ρητορικής με το δράμα και ιδαίτερα τη θέση της στο έργο του Σοφοκλή. Από την αναλυτική προσέγγιση των τραγωδιών αναδεικνύεται το πράγματι έντονο ρητορικό και επικοινωνιακό στοιχείο τους, προκύπτει η αμφίθυμη στάση του δραματουργού απέναντι στη δύναμη του λόγου και τις τεχνικές της πειθούς, ενώ διανοίγονται και νέοι ερμηνευτικοί δρόμοι μέσω αυτής της οπτικής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανίχνευση των φιλοσοφικών παραμέτρων που συνδέονται με το λόγο και τα επιχειρήματα στο έργο του Σοφοκλή, π.χ. η σχέση φύσης και νόμου, ρητορικής...

Ο Martin Hose με το βιβλίο αυτό επιδιώκει να παρουσιάσει τη μεγάλη ποίηση του Ευριπίδη στο αναγνωστικό κοινό του 21ου αιώνα, που δεν αποτελείται αποκλειστικά από φιλολόγους. Ουσιαστικό στοιχείο της ποίησης αυτής είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Ευριπίδης συνέθεσε τις τραγωδίες του. Στην Αθήνα, που γενικά χαρακτηριζόταν από πατριαρχική κοινωνική δομή, είχε αναπτυχθεί ένα νέο ενδιαφέρον πολίτευμα, η δημοκρατία. Ταυτόχρονα επικρατούσας νέες πνευματικές τάσεις, όπως η ριζοσπαστική σκέψη της σοφιστικής. Η συναρπαστική συνύπαρξη παράδοσης της παλαιάς θρησκείας αφ’ενός και η επικ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι’ αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

[set δύο τόμων] Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θ...

Κεντρική δραματική επιλογή του Σοφοκλή, με βάση τις επτά ακέραια σωζόμενες τραγωδίες του, είναι η θέαση του πάσχοντος πνεύματος και σώματος των ηρώων του. Αυτό σημαίνει ότι το σχέδιο και το νόημα εκάστου σοφόκλειου μύθου συναρτάται άμεσα με την ποιότητα και την ένταση του αντίστοιχου τραγικού λόγου, ο οποίος εστιάζει στη δυναμική του ενδοδραματικού βλέμματος και στην οπτική αποτύπωση του πάθους. Η συνάντηση αυτού του βλέμματος με το πάθος πάνω στην τραγική σκηνή, είτε στο πλαίσιο της αυτοπαρουσίασης του πάσχοντος ήρωα είτε στο πλαίσιο της πρόσληψής του από το ενδοδραματικό...

Στην "Ιστορία ευρωπαϊκού δράματος και θεάτρου" η Έρικα Φίσερ-Λίχτε αναδομεί την ευρωπαϊκή θεατρική ιστορία από την εποχή της ελληνικής τραγωδίας μέχρι τον Χάινερ Μίλλερ. Κάθε κεφάλαιο αναδεικνύει και ένα μέρος της ανάπτυξης, της κατάστασης και των λειτουργιών του θεάτρου στο κοινωνικό πλαίσιο της αντίστοιχης εποχής. Η μελέτη της συνοδεύεται από παραδειγματικές αναλύσεις έργων αντιπροσωπευτικών συγγραφέων. Εμπλουτισμένος με καινούριο πρόλογο, ο πρώτος τόμος καλύπτει την περίοδο από το θρησκευτικό θέατρο μέχρι τις δραματικές μορφές της κλασικής Γερμανίας του Γκαίτε. Ο δ...

Αιματοβριθής είναι η ελληνική τραγωδία, το οριακό επίτευγμα των αιώνων. Αίμα ρέει στον Οιδίποδα, τύρρανο. Αίμα στους Επτά επί Θήβας. Αιμόφυρτες είναι οι Βάκχες. Αλλά η τραγική ποίηση δεν είναι αιμοχαρής. Εδώ το αίμα έχει άλλη αποστολή. Είναι αποκάλυψη του εσχάτου. Θέτει το αίμα κάτω από την οριακή εποπτεία του θείου. Πίσω από τον ανθρώπινο πόνο, την οδύνα και το αίμα, παρευρίσκεται ο παντοδύναμος Δίας. Κινεί τα εγκόσμια νήματα η Μοίρα. Το βαρύ ανθρώπινο πεπρωμένο. Με το τελετουργικό κύρος της η Τραγωδία μεταβάλλει σε ενόραμα τα τραγικά όρια του ανθρώπου. Κατέρχεται στα σκοτ...

Η μετάφραση του έργου "Πρόσληψη: Ερευνητικές Προσεγγίσεις" της καθηγήτριας Lorna Hardwick στοχεύει να συμβάλει στην έως τώρα περιορισμένη ελληνόγλωσση βιβλιογραφία για την πρόσληψη στο πεδίο των κλασικών σπουδών και της έρευνας του αρχαίου δράματος. Το βιβλίο παρέχει το θεωρητικό υπόβαθρο και την τεχνική ορολογία για την πρόσληψη των έργων του κλασικού πολιτισμού, δηλαδή την επανερμηνεία τους μέσω της γραφής, της εικόνας και της παράστασης. Παράλληλα, διερευνά τις διαδικασίες πρόσληψης εντός της αρχαιότητας, τη μετάφραση και την παράσταση ως μορφές πρόσληψης, καθώς και την...

Στο "Ανθολόγιο θεατρικών μονολόγων: Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς" ανθολογούνται τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων από την κλασική μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα. Υπάρχουν εισαγωγές στην τραγωδία, την αρχαία, μέση, νέα κωμωδία, το μίμο, και στα είδη των ελληνιστικών χρόνων μέσω των βιογραφικών στοιχείων των συγγραφέων, ή της παρουσίασης των μύθων, ή της ενότητας έργων (π.χ. Θεών Διάλογοι, Εταιρικοί Διάλογοι), τα οποία παρατίθενται σε κάθε περίπτωση, οι μονόλογοι που έχουν επιλεγεί απ' το κάθε ένα ξεχωριστά και τέλος η ταυτότητα της έκδοσης και του μεταφραστή που επιλέχθ...

Το αρχαίο δράμα διατηρεί μεν την ελληνική του πατρότητα, η αναζήτηση όμως και η έρευνα για τη σκηνική του πραγμάτωση είναι σήμερα οικουμενική. Ως κλασσικό είδος θεάτρου δεν υπακούει στις δεσμεύσεις του χώρου και του χρόνου, αφού η διαχρονικότητα και η καθολικότητα των ιδεών, που εκφράζει, υπερβαίνουν τις χρονικές και τοπικές συντεταγμένες αλλά και η πολυσημία του και η αινιγματικοτητα του, το καθιστούν πρόσφορο έδαφος για ποικίλες σκηνοθετικές αναγνώσεις και διαφορετικές σκηνικές ερμηνείες. Σκηνοθέτες σε κάθε γωνιά της γης δοκιμάζονται στο corpus της αρχαίας ελληνικής δρ...

[...] Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σοφοκλής αντιμετωπίζεται ως εσωτεριστής-αστρολόγος, εφ'όσον του παρόντος πονήματος προηγήθηκε και στο σύνολό της επιβεβαίωσε του λόγου το ασφαλές άλλη μελέτη με αντικείμενο την περιπετειώδη ζωή του Οιδίποδα, ηλιακού ήρωα, όπως την αξιοποίησε μυθικά και την παρουσίασε δραματικά ο Σοφοκλής στο "ζεύγος" των τραγωδιών "Οιδίπους τύραννος"-"Οιδίπους επί Κολωνώ". Στην πραγματικότητα και "κατά βάθος" πρόκειται για κείμενα θρησκευτικού-μυητικού χαρακτήρα, που, ως απόκρυφα, "σφραγισμένα", απαιτούν για την κατανόήσή τους ισάριθμα ερμηνευτικά, "αποσφ...

Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται 42 σωζόμενα, αποσπασματικά σωζόμενα και χαμένα έργα του Ευριπίδη. Στο πρώτο μέρος της, το οποίο έπεται μιας εισαγωγικής ενότητας, εξετάζεται ο τρόπος απεικόνισης σκηνών από τα έργα του μεγάλου τραγικού στην τέχνη (αγγειογραφία, γλυπτική, ανάγλυφα, μικροτεχνία, μεγάλη ζωγραφική, σαρκοφάγους) και επισημαίνονται ομοιότητες και διαφορές μεταξύ παραστάσεων-κειμένου. Στο δεύτερο μέρος τη μελέτη συμπληρώνουν τα συμπεράσματα, τα οποία διαιρούνται σε τέσσερις ενότητες σχετιζόμενες με τα εικονογραφικά στοιχεία που δανείσθηκε η τέχνη από τα έργα του Ευρ...

Πως μεταγράφεται μια ελληνική κλασική τραγωδία στον κώδικα της Ένατης Τέχνης; Πως έχει μεταφερθεί συγκεκριμένα η Αντιγόνη του Σοφοκλή στην ελληνική κόμικς "σκηνή", από τα Κλασσικά Εικονογραφημένα μέχρι σήμερα; Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση νέων τρόπων προσέγγισης του αρχαίου θεάτρου και από την ολοένα αυξανόμενη αναγνώριση της δυναμικής της τέχνης της εικοναφήγησης- ιδιαίτερα στην εκπαιδευτική διαδικασία- η συγγραφέας διερευνά τους περιορισμούς αλλά και τις δυνατότητες του εικονοαφηγημένου θεάτρου, εστιάζοντας το βλέμμα της κυρίως στο έργο των Τ. Αποσ...

Κινούμενη ως το ακραίο διαβάθμιση ο βίος! Κλίμακα από το μηδέν ώς το άπαν. Οι κορυφές δυσπρόσιτες. Ολίγοι οι ορειβάτες. Ο ολιγομαθής αρκείται στο ολίγο, ο ευρυμαθής στο πολύ. Τον βαθύνοο ελαύνει το βαθύ, τον σοφό το Όλον. Το Όλον δεν έχει όρια. Τα διευρύνει συνεχώς ο αγώνας της υπέρβασης. Ενίοτε η αγωνία της αυτοϋπέρβασης. Σταδιοδρόμοι είναι οι άνθρωποι. Σταδιοδρόμοι οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες, οι σοφοί. Οι πάντες. Μόνο το παν εξαντλεί τις οριακές εφέσεις. Προσδίδει γαλήνη και όλβο. Κομίζει δικαίωση. Υψώνει τον άνθρωπο στο ακραίο όριο της ευθύνης του. Τον αλη...

Ο οδηγός αυτός παρουσιάζει εν συντομία αλλά με ολοκληρωμένο τρόπο όλες τις σωζώμενες αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας τις διαφωτιστικές περιλήψεις του βιβλίου, μπορεί, με μια γρήγορη ματιά, να μάθει, ή απλώς να θυμηθεί, την υπόθεση της κάθε τραγωδίας, τα πρόσωπα και την εξέλιξη του έργου - και να είναι έτσι σε θέση να παρακολουθήσει μια παράσταση ή να συζητήσει για το κείμενο οποιασδήποτε παράστασης.

Το βιβλίο πραγματεύεται με τρόπο ασυνήθιστο ορισμένες κεντρικές πτυχές της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, καθώς και την επιρροή που αυτή έχει ασκήσει μέχρι σήμερα στην ανάπτυξη του θεάτρου, των εικαστικών τεχνών και της μουσικής της Ευρώπης. Τα αρχαία ελληνικά κείμενα τοποθετούνται από τον συγγραφέα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιό τους, ενώ, παράλληλα, τα πρόσωπα των εξεταζόμενων δραμάτων προσεγγίζονται με τρόπο ψυχαναλυτικό, ώστε να αποκαλυφθεί πόσο βαθιά κατανοούσαν τους ανθρώπους οι δραματουργοί του 5ου αι. π.Χ. και να εξηγηθούν οι ανθρώπινες σχέσεις και οι αγώνες τους με σ...

O Σοφοκλής στον Οιδίποδα Τύραννο, χρησιμοποιεί ως όχημα την αστυνομική έρευνα και την απόπειρα αποκατάστασης της αταξίας που επιφέρει μια εγκληματική πράξη -μιας και ο φόνος αποτελεί τη μέγιστη ίσως διατάραξη της φυσικής, ηθικής και κοινωνικής τάξης- για να προτείνει μια πολυσύνθετη θεώρηση του κόσμου, θεμελιωμένη στο αξίωμα ότι το κύριο εύρημα κάθε έρευνας είναι ο ίδιος ο ερευνητής. Με αυτό τον τρόπο χαράζει μια πορεία, την οποία η αστυνομική μυθοπλασία -λογοτεχνική ή κινηματογραφική- είναι αναγκασμένη, συνειδητά ή όχι, να ακολουθήσει. Θα πρέπει να λύσει τα ίδια αινίγμ...