Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή είναι δυστυχία και πόνος είπαν μεγάλοι σοφοί. Ο Θαλής αρνήθηκε να κάνει παιδιά δια φιλοτεκνείαν, από αγάπη στα παιδιά, ο Δημόκριτος έβγαλε τα μάτια του για να μη βλέπει την ανθρώπινη δυστυχία και ο Βούδας στήριξε τη σοφή διδασκαλία του στη θέση ότι η ανθρώπινη οδύνη βρίσκει οριστικό τέλος στην ανυπαρξία του νιρβάνα. Ο αγώνας για τη γνώση του κόσμου ξεπέρασε κάποτε τις ανθρωπομορφικές ερμηνείες του και θεμελίωσε την ανθρώπινη μοναξιά και ευθύνη. Ξέρουμε σήμερα τη βιολογική μας πορεία μέσα από μια μακρόχρονη εξέλιξη που οδήγησε σε μια εγωκεντρική διαμόρφωση της γονι...

Ο Isaiah Berlin, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της παράδοσης του φιλελεύθερου ουμανισμού, υποστηρίζει εδώ με πάθος, οξυδέρκεια και σαφήνεια ότι τα «μεγάλα αγαθά» της ανθρωπότητας -ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα- δεν είναι αυτονόητα. Σε μια εποχή αυξημένου ιδεολογικού φονταμενταλισμού, η φωνή του Berlin θα πρέπει να ακουστεί με προσοχή. Η απολαυστική γραφή και το ιδιαίτερο ύφος κάνουν το βιβλίο ένα έξοχο ανάγνωσμα.

Με τη δημιουργία των νεότερων κοινωνικών επιστημών στη συνέχεια της αδιαφοροποίητης παραδοσιακής κοινωνικής σκέψης, άρχισε μια διαδικασία συνεχούς εξειδίκευσης με ιδιαίτερα επιτυχή γνωστικά αποτελέσματα. Για κάθε νεότερη κοινωνική επιστήμη, μεγέθη που ήταν ή έγιναν αργότερα γνωστικό αντικείμενο άλλων επιστημών (π.χ. οι ανάγκες στην Οικονομική που ερευνούσε η Κοινωνική Ψυχολογία) εκλαμβάνονταν ως δεδομένα. Οι προσπάθειες ωστόσο για μια βαθύτερη γνώση και αξιολόγηση του κόσμου, έθεσαν από καιρό αιτήματα υπέρβασης των στενών ορίων κάθε επιστήμης που κινούνται προς δύο κατευθύν...

Ο Isaiah Berlin, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της παράδοσης του φιλελεύθερου ουμανισμού, υποστηρίζει εδώ με πάθος, οξυδέρκεια και σαφήνεια ότι τα "μεγάλα αγαθά" της ανθρωπότητας -ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα- δεν είναι αυτονόητα. Σε μια εποχή αυξημένου ιδεολογικού φονταμενταλισμού, η φωνή του Berlin θα πρέπει να ακουστεί με προσοχή. Η απολαυστική γραφή και το ιδιαίτερο ύφος κάνουν το βιβλίο ένα έξοχο ανάγνωσμα.

- Τι σημαίνει νομαδικό υποκείμενο και πώς τοποθετείται μέσα στις παρούσες κοινωνικές και οικονομικές μεταλλάξεις; - Ποιες είναι οι πολιτικές και ηθικές προϋποθέσεις που δομούν τη νομαδική υποκειμενικότητα; - Πως σχετίζεται το νομαδικό υποκείμενο με την κρίση της μετανεωτερικότητας και με την έννοια της "διαφοράς"; - Που μπορούμε να εντοπίσουμε νέα θεωρητικά και πολιτικά παραδείγματα που θα μας συνδράμουν στην επεξεργασία δημιουργικών σχημάτων σκέψης; - Από που εκπορεύεται "το νέο"; Ακολουθώντας τη διεισδυτική ματιά της μεταδομιστικής γενιάς από την οπτική της έμφ...

Τα κείμενα του Εμίλ Ντυρκάιμ που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το βιβλίο αναπτύσσουν και εν μέρει στηρίζουν την ιδέα ότι οι συλλογικές αναπαραστάσεις αποτελούν τον πυρήνα του ανθρώπινου πολιτισμού. Πράγματι, οι συλλογικές αναπαραστάσεις περιέχουν τα -γνωστικά, ηθικά και αισθητικά- νοητικά σχήματα που είναι συνυφασμένα στους "τρόπους ενέργειας" μιας κοινωνίας. Στα πέντε κείμενα του βιβλίου φαίνονται τόσο οι όροι με τους οποίους τίθεται προγραμματικά το ερευνητικό έργο του συγγραφέα γύρω από τη συλλογική σκέψη, όσο και η πορεία του [...] Ποιητικά μιλώντας, αυτό το έργο, το οποίο είδ...

Η μη-ταυτότητα επιτίθεται στην ταυτότητα και τη διαρρηγνύει, επιδιώκοντας την ίδια της την κίνηση, την οποία η ταυτότητα και περιλαμβάνει και δεν περιλαμβάνει. Επιτίθεται στις κατηγορίες της πολιτικής οικονομίας για να ανακαλύψει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην αφηρημένη εργασία και στο επωφελές και δημιουργικό πράττειν, τον οποίο οι κατηγορίες αυτές περιλαμβάνουν και παρόλα αυτά δεν περιλαμβάνουν. Επιτίθεται σε όλες τις κατηγορίες της αστικής σκέψης σε μια κατά πρόσωπο κριτική, μια κριτική η οποία αναζητά σταθερά στο ανθρώπινο πράττειν και στην αντιφατική του ύπαρξη την πηγή...

Η πρωτότυπη αρχαιοελληνική σκέψη έθεσε ισχυρά θεμέλια σε όλους τους τομείς γνώσης, αξιολόγησης και ρύθμισης του κόσμου της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Είναι αναγκαίο, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας με τις μεγάλες εθνικές ευαισθησίες, να μελετήσουμε με βάση τη σύγχρονη επιστημονική γνώση την πραγματική προσφορά της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, αποφεύγοντας άκριτους δογματισμούς και άγονη αρχαιολατρία που μόνο ζημιά κάνουν στο μεγάλο έργο των προγόνων μας. Στη μελέτη αυτή αναλύονται και αξιολογούνται οι συμβολές της αρχαιοελληνικής κοινωνικής σκέψης, με βάση αρχές της σύγχρον...

Το ανά χείρας έργο έχει έναν πολύ απλό, αλλά συνάμα δύσκολο στόχο: να συνενώσει τρεις διαφορετικές κοινωνικές θεωρίες υπό μία ενιαία αφηγηματική συνέχεια. Οι θεωρίες των Parsons, Luhmann και Habermas αξιοποιούν και οι τρεις τη μεθοδολογική παράδοση του λειτουργισμού και συγκροτούν μαζί μια ειδικότερη επιστημολογική παράδοση η οποία χαρακτηρίζεται από την κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών σχέσεων υπό τη μορφή συστήματος. Ο Parsons είναι ο πρωτοπόρος του συστημικού μοντέλου ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων κατά τον 20ό αιώνα ενώ ο Luhmann και ο Habermas, εκκινών...

Η κοινή εννοιολογική αντιμετώπιση του ζεύγους της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου σχετίζεται με το πραγματικό γεγονός ότι, παρά την προϊούσα εκνομίκευσή του, εξακολουθεί πάντοτε να αποτελεί το περιεχόμενο κρατικών πολιτικών. Αυτή η διγλωσσία εξηγεί, μεταξύ άλλων, την αξιακή σχετικότητά του, αφού η επίκληση στην αρχή της κρατικής κυριαρχίας είναι αρκετές φορές ένας ικανός λόγος για την αναστολή ή τον περιορισμό βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Εντούτοις, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τις πολιτικές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως συστημικές νεωτερικές ολοκληρώ...

Ο νεολογισμός "αγορατολμία" (= αγορά+τόλμη) αποδίδει την κοινωνική και πολιτική πρακτική που σχηματίζεται ως ακριβώς αντίθετη προς την "αγοραφοβία". Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται ό,τι οριοθετείται ως "περίοδος κρίσης", τόσο στις διεθνείς όσο και στις εγχώριες διαστάσεις της, και υποδεικνύει τρόπους για την αντιμετώπιση της. Προϋποθέτει, με δεκάδες ερωτήσεων και αποκρίσεων, αναγνώστες και αναγνώστριες που έχουν την πρόθεση να οδηγηθούν από την επαρκή κατανόηση των κόσμων τους στην ανάγκη της αλλαγής τους. Θεματοποιούν με ακρίβεια τόσο την αγοραφοβική επιτέλεση των λειτουργιώ...

"Η αγωνία της άρνησης στον Marcuse, ή περί της θεμελίωσης της κοινωνικής του φιλοσοφίας". Τι σημαίνει ότι η αγωνία της άρνησης αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνικής φιλοσοφίας του Marcuse; Τι σημαίνει ήδη ότι η άρνηση αποτελεί το θεμέλιο μιας κοινωνικής φιλοσοφίας; Για να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά θα πρέπει να απαντηθεί το πιο πρωταρχικό; Τι σημαίνει η άρνηση στον Marcuse; Και πως η σκέψη για την άρνηση, στον ίδιο φιλόσοφο, αναδύεται ως αγωνία της άρνησης; Προκειμένου να απαντηθεί αυτό το κρίσιμο ερώτημα, στη μελέτη αυτή διερευνώνται εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν αφ...

Η Χάνα Άρεντ είναι ένα από τα σπουδαιότερα πρόσωπα της σύγχρονης πολιτικής σκέψης και φιλοσοφίας. Έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι όλες εκείνες τις στιγμές που χαρακτήρισαν τον εικοστό αιώνα, άφησε στην καταγεγραμμένη ιστορία της σκέψης μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη που δεν περιορίζεται στα κουτάκια των ιδεολογικών μαυσωλείων που μας έχει συνηθίσει η σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία -η ακαδημαϊκή κυρίως-, και που δεν έγινε δυνατό να ενσωματωθεί στα βασικά ιδεολογικά μπλοκ της εποχής της, όσο και αν το προσπάθησαν πολλοί. Η σκέψη της Άρεντ συνεχίζει να ενοχλεί τόσο τους οπαδούς...

Οι παιδιάστικες συμπεριφορές προκαλούν διλήμματα και αμφιβολίες που απλώνονται σαν αχόρταγη δυσπιστία προς τους άλλους, όπως και ανασφάλειες που γυρνούν πολύ εύκολα σε τυραννία. Με τέτοια ψυχολογία μόνο σαν προστατευόμενη ύπαρξη βρίσκουμε τον εαυτό μας· αλλιώς για να διατηρούμε την ισορροπία μας ζητούμε εναγώνια την πατρική σκιά και πετυχαίνουμε ψυχική ανάπαυση όταν "μας κρατούν από το χεράκι".

Highly complex issues on sociological methodology are tackled in this monograph. In Aristotle significances and viewpoints are activated by the corresponding mental images. The sort of realism in such mental states implies that Aristotle's essentialism is declining. Talking about minds certainly is not talking about matter. There is a stern warning in Aristotle to avoid matter reductionism. But this is not necessarily true the other way round. Aristotle defends empiricism. A line of demarcation is accurately stressed by Giouli in her monograph regarding what we can explain...

Αμφισβητώντας τη διαίρεση των ανθρώπων με βάση αποκλειστικές ταυτότητες (φυλετικές, θρησκευτικές, ταξικές, πολιτισμικές) και επανεξετάζοντας τις παγιωμένες αντιλήψεις για την παγκοσμιοποίηση, την πολυπολιτισμικότητα, τη μετααποικιοκρατία, τον φονταμενταλισμό και την τρομοκρατία, ο Αμάρτυα Σεν προβάλλει το όραμα ενός κόσμου που θα μπορούσε να κινηθεί προς την ειρήνη εξίσου ορμητικά όσο έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια στη δίνη της βαναυσότητας και του πολέμου. "Με την αριστοτεχνική πρόζα, την άνετη ευρυμάθεια και το ειρωνικό χιούμορ του, ο Σεν είναι ένας από τους λίγου...

Το πρίσµα της προβληµατικής των κοινωνικών επιστηµών όπως συνάγεται από τον Αριστοτέλη, αφορά στον απρόσιτο χαρακτήρα της γνώσης του απολύτου. Πρόκειται εδώ για ένα πρίσμα ανάλυσης των γεγονότων στο συγκρουσιακό σκηνικό της Μέσης Ανατολής. Το απόλυτο, το κοινωνικώς αληθές ουδόλως συµµορφώνεται στο λογικώς αναγκαίο, στο αξιωµατικό. Το ίδιο το "τι ην είναι" του υλικού κόσµου, η υπόστασή του δηλαδή, η ουσία του ουδόλως διασώζει την ταυτότητα του κόσµου αυτού. Το διακύβευµα αφορά στους θεµέλιους όρους της ζωής και της κοινωνικής πραγµατικότητας και ουδόλως στην ίδια, την λογικώ...

Ορίζοντας ως αφετηριακά σημεία τις τρεις επιστημολογικές τομές που σημειώθηκαν, η πρώτη στα τέλη του 16ου αιώνα, η δεύτερη στα τέλη του 18ου αιώνα και η τρίτη στα τέλη του 20ού αιώνα, το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τη γένεση και τον τρόπο συγκρότησης του θετικιστικού, του διαλεκτικού και του ερμηνευτικού παραδείγματος στα πεδία της κοινωνικής επιστήμης και της φιλοσοφίας, καθώς και τη σύγκλισή τους στο νέο επιστημονικό-φιλοσοφικό παράδειγμα που συστήνουν οι Επιστήμες της πολυπλοκότητας και η αντίστοιχη προς αυτές Επιστημολογία της πολυπλοκότητας τα τελευταία τριάντα χρόνια....

Ο γάλλος διανοητής Σερζ Λατούς προσπαθεί σε αυτό το μικρό κείμενο να ταξινομήσει ένα σύνολο θεματικών που εντάσσονται στο σχέδιο για μια κοινωνία της αποανάτυξης και συνηχούν με τη σκέψη του Καστοριάδη. Η ταξινόμηση αυτή γίνεται γύρω από δύο κύριους άξονες: την οικολογική δημοκρατία, αφενός, και την αποαποικιοποίηση του φαντασιακού, αφετέρου.