Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Πούχνερ εμφανίζεται ως σκηνοθέτης των ποιημάτων του, αφού κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης των ποιητικών συλλογών του καλεί τον αναγνώστη να αλλάξει ρόλους. Ο ποιητής-σκηνοθέτης έχει την ικανότητα να δίνει στον αναγνώστη του το ρόλο του περιηγητή, και καθώς περπατάει σε μια θεατρική σκηνή, να ακούει τους τίτλους των ποιημάτων από ομάδες όλων των ηλικιών, εκ των οποίων μια ομάδα ζωγραφίζει τα ποιήματα σε καμβά, άλλη διαβάζει τους στίχους μέσα σε μυθιστόρημα ή θεατρικό έργο, άλλη ομάδα συνθέτει σε μουσικό έργο κάποιο άλλο ποίημα. Και εμείς οι περιηγητές παρασυρόμαστε από την...

Θεματικά και αυτά τα ποιήματα αφορούν τον υπαρξιακό (συνεπώς και τον πολιτικό) αγώνα απέναντι στην καθημερινότητα που δημιουργείται από την πλάνη και τη συνήθεια ("Στις πληγές του λευκού γεννιέται το ποίημα"). Η εικονική πραγματικότητα καθορίζει πια όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπου της εποχής μας, όμως ακόμα και στις πιο μικρές εκδηλώσεις τού δίνεται συνεχώς η ευκαιρία να βγει από τον λήθαργο. "Στεκόμουν κάτω από το υπόστεγο | μ' έναν άγνωστο αδέσποτο σκύλο. | Έβρεχε. | Μόνο οι δυο μας ακούγαμε | τη μουσική στα πλήκτρα του δρόμου". ("Ο σύντροφος ακροατής"). Τα...

Πάντα φοβόμουν την απλή ζωή. Άφθαρτη σόλα, καθαρή, χωρίς ταξίδι. Πάντα φοβόμουν στο φλιτζάνι του καφέ μη βγει ο δρόμος που τον ξέρω ήδη. Μα αν δε χαθείς, αν δε βρεθείς, αν δεν αλλάξεις, δε σου φανεί αξημέρωτη η βραδιά, αν δεν κολλήσεις το γραμματόσημο με δάκρυ, πώς θα σου λείψει τ' αδερφού σου η μυρωδιά; Μα αν δε λυγίσεις, δεν κουραστείς, δεν ξαποστάσεις, αν δε βρεθείς με την παλάμη σου αδειανή, πώς θα γυρίσεις στο γνώριμο κρεβάτι να κλάψεις πάλι για την απλή σου τη ζωή; (από το ποίημα "Απλή ζωή")

"Στο σύνολό της η ποίηση του Τάσου Εγγλέζου αποτυπώνει την υποχρέωση κάθε ανθρώπου να υπερασπιστεί αξίες και δικαιώματα ζωής. Τα ποιήματα δεν χάνονται σε αοριστολογίες κι ασάφειες, ούτε πνίγονται από συνθήματα και νουθεσίες. Με ειλικρίνεια και τόλμη, αφού οδοιπορήσουν σε χώρους γνώριμους (εσωτερικούς κι εξωτερικούς) που δημιουργούν στην εποχή μας οι αδιέξοδες σχέσεις, οι άδικες εξουσίες, τα λεηλατημένα αισθήματα, τελικά μας κάνουν συμμέτοχους στις άπειρες δυνατότητες και την υποχρέωση του πολίτη να διεκδικήσει και να κατακτήσει. Πρόκειται για δίγλωσσα (ελληνικά και αγγλικ...

Η συντέλεια του νόστου Μετά τον θάνατό μου, φίλησα στο στόμα τους φονιάδες μου. Πήρα απ’ το χέρι τον γκρεμό κι έφθασα ως τη συντέλεια του νόστου. Στο μέρος που συνοικούν όλα τα μαζί τα επικηρυγμένα, τα μετάρσια εγώ, ο αντιπερισπασμός του ξεχασμού. Κόλλησα στο στήθος τα βήματα της ερημιάς μου και περπάτησα μέχρι να βρω το αίμα των αγίων. Το τέλειο αντίδωρο. Με ένα δριμύ συνηγορώ στον έρωτα και με το όνειρο να συσπάται μέσα μου, βρήκα τη νέα μου κατοικία. 33 Μεταθανασία Ανάμεσα στους ερυθρόλευκους ανθώνες και τις ασημένιες πεταλούδες. Έκλεισα το φως κα...

Η ποιητική συλλογή "Τζορτζ Φλόιντ" του Νίκου Γαλάνη προσπαθεί να καταδείξει ζητήματα φυλετικού ρατσισμού, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, κρατικής καταστολής και ταξικής απόρριψης που βιώνει η εργατική τάξη σε όλα ανεξαιρέτως τα καπιταλιστικά κράτη. Έναυσμα για την δημιουργία της συλλογής αποτέλεσε η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις 25 Μαΐου 2020 στην πόλη Μινεάπολη στην πολιτεία Μινεσότα των ΗΠΑ. Στην ποιητική συλλογή περιέχονται επίσης φωτογραφικά πορτραίτα μαύρων δούλων των ΗΠΑ όπως επίσης και φωτογραφικά στιγμιότυπα της ζωής τους.

Όταν σφυρίζοντας, ανοίξανε οι πόρτες του συρμού Γιγάντια εμφανίστηκε Η γυναίκα με τα αντρικά της χέρια κρατούσε σαν τσάντα Τον ουρανό. Ένα βιβλίο - πρόσκληση σε ταξίδι, στα υπόγεια μονοπάτια της θλίψης. Κείμενα που έχουν γραφτεί σε διαδρομές με το μετρό και τα οποία συνθέτουν μια ποιητική περιπλάνηση αλλά και μια ετερόκλιτη αφήγηση, από τα έγκατα μιας βαριάς πραγματικότητας ως τις κυλιόμενες σκάλες της ενδεχόμενης εξόδου προς το φως.

Στη δέκατη τέταρτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη, τα όσα θεματολογικά προηγήθηκαν ανανεώνονται και προεκτείνονται. Η φύση δεν αποτελεί απλώς τον ικανό και αναγκαίο διάκοσμο αλλά εξακολουθεί να συνιστά ένα από τα κύρια ποιητικά όντα. Τα εσωτερικά τοπία και οι πολλαπλές όψεις του κόσμου, κρίσιμες και πολύσημες, προβάλλονται συμμετρικά. Το ατομικό και το συλλογικό υποκείμενο δεν υπονομεύει το ένα το άλλο. Θέλουν να επικοινωνούν με ειλικρίνεια μεταξύ τους, αναδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, κρυφές αλήθειες. Η απόλαυση έγκειται κυρίως στη διασταύρωση του στίχου με τις αξίες του αν...

"Όλα τα μπορεί η α γ ά π η!" Η αγάπη, που, χωρίς εκθαμβωτικούς πολυέλαιους, μα πολυέλεη και ευσπλαχνική, φωτίζει τις κρυφές γωνιές, τις απόκρημνες ακτές της ψυχής και τις λειαίνει. Και, στιβαρή, υποβαστάζει, χωρίς περίτεχνους κίονες, το ασήκωτο βάρος της κάθε μέρας κι αντέχει. Κι αθόρυβη, γράφει την ιστορία της όχι με κορυφαίες, εξέχουσες στιγμές, αλλά με μικρές, καθημερινές χαρές και λύπες, που μέσα μας ανάγλυφα τις παρασταίνει. Διακριτική, δίχως βάθρα περίοπτα, με λόγο χαμηλόφωνο, της καρδιάς τις πληγές επουλώνει. Βαθιά, χωρίς ανάγκη από παχιά...

Η πρώτη ανάσα, η πρώτη στιγµή στον κόσµο αυτόν... Πνοή που χαρίζει ζωή. Έκτοτε, ακολουθούν πολλές... χιλιάδες, µυριάδες, µακρόσυρτη αλυσίδα. Μικρές, µεγάλες, σύντοµες µα και βαθιές, οι ανάσες που παίρνουµε είναι τα βήµατα της ζωής που κάνουµε. Κάθε βήµα και µια ανάσα, κάθε ανάσα κι ένα βήµα. Βήµατα λουσµένα στο ασηµένιο φως του φεγγαριού, στο µεταίχµιο ζωής και θανάτου, παραδοµένα στη ζάλη του έρωτος. Βήµα γοργό, οι παλµοί της καρδιάς ανεβαίνουν. Παράπονο; Στεναχώρια; Ένας κόµπος στον λαιµό, µα οι ανάσες συνεχίζουν... Πάντα, θα συνεχίζουν και θα δίνουν πνοή στ' όνειρά µας,...

Το "From Russia with love" είναι μια δίγλωσση μικρή ποιητική συλλογή δεκαεννέα ποιημάτων μεταφρασμένων στα ρώσικα (εννέα από τα ποιήματα αυτά περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή "Πεζή οχούμενη", 2018, εκδόσεις Κίχλη). Πρόκειται για ποιήματα εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία, την ιστορία και εν γένει τον πολιτισμό της Ρωσίας, ποιήματα, κατά κανόνα πεζόμορφα και αφηγηματικά που χαρακτηρίζονται από ειρωνεία - εν πολλοίς τρυφερή - και ενίοτε πικρό θυμό. Πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα της ρωσικής κουλτούρας "αναπτύσσονται" με φόντο τη χαρακτηριστική τοπιογραφία της αχαν...

Πόσες αμυχές δεν κρύβει η ποίηση πόσες εκδορές πόσες πτώσεις σε χαράδρες οδύνης πόσα πουλιά στις φωλιές τους να τρέμουν τις λέξεις πόσων πιστών απεγνωσμένες πορείες. Κι αν όλα σβήσουν και χαθούν η ποίηση θα μείνει για να πυρώνει τις καρδιές στου λόγου το καμίνι για να χτυπά με δύναμη στη στάχτη τα φτερά της να πολεμά με τη σιωπή τους λόγους της απάτης. Στη δέκατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Στρώσεις του ανέφικτου" (Αθήνα, Φαρφουλάς, 2020) περιλαμβάνονται πενήντα ποιήματα, γραμμένα κατά την περίοδο 2016-2019. Τα ποιήματα αυτά κα...

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΥΣ Ο αέρας απόψε είναι ατµός. Πώς να βάλεις το νέο σου φούτερ µπλουζάκι όταν ακόµα δεν έχουν βγει τα λάχανα; Μη στέλνεις άλλα γράµµατα, δεν θ' απαντήσω. Η επανάσταση έχει αρχίσει. Να την απολαύσεις. Μπες πιο βαθιά ?χρειάζεται αρκετό βάθος? και µη βγεις πριν να τελειώσει. Θέλει πειθαρχία. Όµως ξέρω καλά πως θα βγεις νικητής ακόµα κι αν έχεις ηττηθεί. Ανταπόδοση εκ των έσω.

Στην παρούσα ποιητική συλλογή, αποτελεί, εκ νέου πρόκληση, η αλήθεια πίσω από τα φαινόμενα, η οποία μπορεί να είναι πολυεπίπεδη, αλλά δικό μου μέλημα είναι να επαινέσω και να κρατήσω το καλό (το ωραίο και το συμμετρικό) και αγαθό (το εσωτερικά ενάρετο, που αντανακλάται στο εξωτερικό καλό), σύμφωνα με το ελληνικό ιδεώδες ("καλόν κ΄ αγαθόν"). Ελπίζω οι αναγνώστες του βιβλίου να ταυτιστούν κι αυτοί με το ωραίο και αγαθό φρόνημα, την ορθή πίστη των πραγμάτων και το συνεκτικό ήθος για προστασία και αλληλεγγύη.

"Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού -ο Ελύτης θα έλεγε Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου- γιατί όλοι μας, τις σκληρές μέρες του φετινού Απρίλη, σκεφτήκαμε έγκλειστοι τους στίχους του ποιητή από το ομώνυμο έργο του: "Ξημερώθηκα έχοντας διατρέξει την ιστορία του θανάτου της Ιστορίας, ή μάλλον την ιστορία της Ιστορίας του θανάτου (και αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο)". Όλοι διατρέξαμε τότε, και την Ιστορία και τον θάνατο σε έναν ημερολογιακά καταγεγραμμένο χρόνο που "έγραψε" τον υψηλό του κίνδυνο στη ζωή τού καθενός ξεχωριστά. Κατέθεσα κι εγώ με τον τρόπο μου μια μαρτυρία, γνωρίζοντ...

Στο πρώτο της ποιητικό βιβλίο, "Και βέβαια τους φοβάμαι" (Περισπωμένη, 2020), η Κορίνα Καλούδη επιχειρεί να πλάσει ένα τοπίο χωρίς παραδεδεγμένες αλήθειες. Αντίθετα, ψάχνοντας και ανασύροντας κομμάτια της προσωπικής της εμπειρίας, θέλει πολύ να ξεφύγει από αυτές. Ο άνθρωπος που αντιστέκεται στη φθορά ίσως καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να βρει τη γαλήνη. Η Κορίνα Καλούδη μοιάζει να μην ξέρει άλλον τρόπο να κατανοήσει τη ζωή και να εξηγήσει τον θάνατο, πέρα από αυτή την πεποίθηση, την οποία αρθρώνει με λόγο ευγενικό και ήσυχο.

ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Πηχτή σιωπή από άγνωστη πηγή φιμώνει τον ορίζοντα. Δύσκολη η αναπνοή. Ανακλαστικό φυγής. Οι δρόμοι κουβάρι. Ό,τι υπήρξε... πουθενά. Στέπες απουσίας απέραντες γκρίζου χιονιού χαλί. Βήματα χωρίς ίχνη. Φωνάζεις και... νέφος φτερωτό από το στόμα. Ηθμός νοσταλγίας μήπως το οικείο επιστρέψει...! Καλείς το χτες... πουθενά! Τρόμος τα βήματα ξεκουρδίζει. Καθρέφτης... να κοιταχτείς...! Μια κραυγή να πλήξει τ' αφτιά! Μια οσμή να δώσει ρυθμό! Σε μακρινό ορίζοντα αποτεφρώνεται ο χρόνος. Κυνηγημένη η πραγματικότητα αναζητά καταφύγιο σε νόες βαθε...

Το πρώτο βιβλίο του Άκη Βάλβη, κατά κόσμον Σάββα Βλαδιμήρου, με τον τίτλο "Δορυφόρος / Spear baerer" αρχικά ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη και τον εισβάλλει στη συνέχεια σιγά - σιγά, από το διάβασμα ενός πολύ ενδιαφέροντος, ελληνοαγγλικού ημερολογίου στα μυστήρια και άδυτα της ποιητικής τέχνης. Η ματιά του συγγραφέα περιφέρεται συνειδητά, σαν δορυφόρος, όχι μόνο στον πραγματικό γύρω του κόσμο, κυκλώνοντας τις πόλες Πάφος, Ιεροσόλυμα, Χεβρώνα, Ραμάλα, Γάζα, Βηθλεέμ, και Ιεριχώ, αλλά και στον υπερφυσικό και συμβολικό χωροχρόνο, κυκλώνοντας δυναμικά τη σκέψη και το συναίσθη...

Η συλλογή ποιημάτων "Ψίθυροι στην αχλή του χρόνου" περιέχει αυτοτελή ποιήματα που γράφτηκαν σε ανύποπτο χρόνο, κάθε φορά που διάφορα προσωπικά γεγονότα πυροδοτούσαν την καταβύθιση της δημιουργού σε έναν εσωτερικό κόσμο. Η προσπάθειά της να αποφορτίσει τον εαυτό της από την ένταση των συναισθημάτων την οδήγησαν σε έναν εσωτερικό μονόλογο. Ακροάτρια και ομιλήτρια ταυτόχρονα παλεύει με την ίδια της την ύπαρξη και προσπαθεί να στηριχθεί σε κρυμμένες δυνάμεις, αντλώντας το κουράγιο μέσα από δικές της λέξεις. Τα θέματα που πραγματεύεται, ο θάνατος, η ζωή, ο έρωτας, είναι ιδ...

Όταν το ποίημα αγγίζεται με την εικόνα, όταν η φωτογραφία κινείται πάνω στις λέξεις, όταν εσύ κι εγώ συμβαίνουμε. 52 ποιήματα γίνονται θάνατος και μαζί ζωή. Γίνονται ποίηση χωρίς σημεία στίξης. Γίνονται εικόνα χωρίς υποκείμενο κι αντικείμενο. Λέξεις κι αντικατοπτρισμοί στη μαρτυρία της όρασης, διηγούνται αυτόνομα τη ζωή, που ερήμην συμβαίνει. Η συνάντηση αυτή τυπωμένη στο χαρτί μορφοποιείται, κι από τη μήτρα των ματιών πλάθει το αδιαίρετο καινούριο σώμα, ένα επόμενο σώμα, μετά από αυτό που προηγήθηκε. Το "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", η έκτη ποιητική συλλογή της Μαρίας...