Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρωτότυπη μελέτη η οποία αποδεικνύει με ενδοκειμενικά στοιχεία ότι "Τα Ολύμπια" είναι μετάφραση του Ρήγα λαι όχι κάποιου φίλου του, όπως είχε υποστηριχθεί, και ότι είναι έργο στο οποίο λείπουν οι ξένες λέξεις.

"Δεν αγαπώ τα σύννεφα και τα σκοτάδια" Ένα λέυκωμα 48 σελίδων στον Γρηγόριο Ξενόπουλο που εκδόθηκε από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου με αφορμή την επέτειο 50 χρόνων από το θάνατό του. Τη φιλολογική επιμέλεια του λευκώματος είχε η Βίκυ Πάτσιου και την καλλιτεχνική επιμέλεια η Βάσω Αβραμοπούλου. Το λεύκωμα περιλαμβάνει αναλυτικό χρονολόγιο της ζωής του Γρηγορίου Ξενόπουλου, πλήρη εργογραφία, ανθολόγιο από το λογοτεχνικό του έργο (αποσπάσματα των έργων "Μαργαρίτα Στέφα", "Στέλλα Βιολάντη", "Ο τρελός με τους κόκκινους κρίνους", "Λάουρα", "Η διασκεδαστική τέχνη"), αποσπάσματα κρ...

Πέρα από τα όσα γράφτηκαν, γράφονται και ασφαλώς στο διαρκές θα γράφονται, το πνευματικό λιβάδι του Καζαντζάκη θα προσφέρει θρεπτικά πνευματικά βοσκήματα στις πνευματικές αθλήσεις βοσκής σ' όλες τις πνευματοδρομήσεις και αναζητήσεις. Ο συγγραφέας Γεώργιος Παναγιωτάκης αναλαμβάνει να συνεχίσει την προσπάθεια προσέγγισης του καζαντζακικού λόγου. Λάτρης του μεγάλου Κρητός και καταγοητευμένος από την πολυπροσφορά του, ακούραστα ρίχνεται στην έρευνα και δικαιώνεται κατά τη γνωστή υπόσχεση Εκείνου, "ο ζητών ευρίσκει". Και πράγματι "ευρίσκει", γιατί κατορθώνει να παρουσιάσει το έρ...

Η μελέτη αυτή αποτελεί μια συστηματική αφηγηματολογική προσέγγιση του έργου του Παπαδιαμάντη, κατά την περίοδο που έγραφε κυρίως διηγήματα (1887- 1910). Ο Χρόνος, η Περιγραφή, ο Λόγος, το Πρόσωπο, εξετάζονται με βάση σύγχρονες θεωρίες, κυρίως αυτή του Genette. Αναλύεται ένας σημαντικός αριθμός διηγημάτων και διαπιστώνεται ότι τα χαρακτηριστικά εκείνα της παπαδιαμαντικής πεζογραφίας που αποκλίνουν από τη ρεαλιστική νόρμα είναι λειτουργικά συστατικά του έργου και υπηρετούν αποτελεσματικά τη βασική θεματική του συγγραφέα. Μέσα απ' αυτή την εξέταση ανασκευάζονται μερικές από τι...

Στο βιβλίο εξετάζεται το έργο των πέντε μεταπολεμικών πεζογράφων, τους οποίους ενώνει το ζωηρό ενδιαφέρον για την τέχνη και τη ζωή. Αναδεικνύονται θεματικά μοτίβα της συνολικής δημιουργίας τους, καθώς και ο συνεχής προβληματισμός τους πάνω σε συγκεκριμένες αφηγηματικές τεχνικές. Στα μελετήματα που το αποτελούν αναπτύσσεται πρώτα η πορεία του Αλεξανδρόπουλου από το ιστορικό μυθιστόρημα στη βιογραφία και την αυτοβιογραφία και στη συνέχεια εξετάζεται η προβολή του γενέθλιου τόπου σε δύο από τα μυθιστορήματα του Πλασκοβίτη (Η πόλη και Η κυρία της βιτρίνας). Στη συνέχεια, παρουσ...

Ποιο είναι το νόημα της ζωής και της τέχνης, ποια η αξία της αγάπης, της φιλίας, του ασκητισμού και της κοινωνικής ζωής, τι σημαίνει θάνατος και τι αιωνιότητα; Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα ο Μπεράτης αναπτύσσει τις απόψεις του στο σωζόμενο μέρος από το τελευταίο (και σχεδόν άγνωστο) πεζογράφημά του. Πρωταγωνιστής του ένας "φανατικός της ειλικρίνειας", σωσίας του συγγραφέα αλλά και των ηρώων άλλων βιβλίων του. Με τον πλούσιο σχολιασμό που συνοδεύει την πρώτη αυτή έκδοση του "Ένας σωσίας", αναδεικνύεται η σημασία του θέματος του πολλαπλού εαυτού για την κατανόηση της συνολική...

Μελέτη για τη συστηματική διερεύνηση της σχέσης των μεσοπολεμικών μυθιστορημάτων του Κ. Πολίτη με το μοντερνιστικό, ευρωπαϊκό κυρίως, μυθιστόρημα. Στο α) μέρος ερευνάται ο μοντερνισμός στο ευρωπαϊκό και αμερικανικό μυθιστόρημα και στο β) μέρος εξετάζεται ο μοντερνισμός στην Ελλάδα και η περίπτωση του Κοσμά Πολίτη, με επίκεντρο τα έργα Λεμονόδασος, Εκάτη, Eroica και το Γυρί. Πρόκειται για κείμενα που ανατρέπουν την κάθετη ανάγνωσή τους και εμπλέκουν τον αναγνώστη σ' ένα παιχνίδι με κείμενα και αφηγηματικές τεχνικές.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει το έργο του Παπαντωνίου στον πεζό λόγο και στο χώρο της κριτικής. Τα διηγήματά του με το βαθύτερο υπόστρωμα και τις προεκτάσεις τους, τα ελληνικά και παρισινά χρονογραφήματά του, οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, εξετάζονται, όχι μεμονωμένα αλλά συγκριτικά, όσο γίνεται, με κείμενα άλλων δημιουργών. Τα κριτικά άρθρα του Παπαντωνίου για ζητήματα ή πρόσωπα της λογοτεχνίας, η στάση του απέναντι στα ρεύματα της ευρωπαϊκής τέχνης και τις αναζητήσεις της νεοελληνικής ζωγραφικής, με τις ποικίλες εκδηλώσεις της εικαστικής έκφρασης...

Στο βιβλίο αναλύονται έργα των: Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, Κώστα Ακρίβου, Γιώργου Αριστηνού, Αλέξανδρου Ασωνίτη, Θανάση Βαλτινού, Μηνά Βιντιάδη, Τάσου Γουδέλη, Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Γιώργου Δενδρινού, Παναγιώτη Ευαγγελίδη, Νένης Ευθυμιάδη, Μάκη Θεοδόση, Νίκου Καββαδία, Καλλιόπης Καλογεράκη-Λότση, Ισμήνης Καπάνταη, Τάσου Καπερνάρου, Εύας Καραϊτίδη κ.ά.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα έως σήμερα η στρατιωτική ζωή έγινε πολλές φορές αντικείμενο έμπνευσης των συγγραφέων μας, των πεζογράφων κυρίως αλλά και των ποιητών. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για ένα ιδιαίτερο είδος της νεοελληνικής λογοτεχνίας που έχει χαρακτηριστεί ως "λογοτεχνία του στρατώνα"; Και αν ναι, ποια είναι η φυσιογνωμία της; Από ποιες διαδρομές περνάει; Οι διαδρομές αυτές συναντούν τις ιστορικές και κοινωνικές διαδρομές της χώρας και σε τι βαθμό επηρεάζονται; Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας επιχειρεί μια περιδιάβαση στις λογοτεχνικές στρατιωτικές σελίδες από το 1870 πο...

Όσο ο άνθρωπος βυθίζεται στο διαλογισμό και διακατέχεται από την κυριαρχία της σκέψης, τόσο εμπλέκεται στον αγνωστικισμό, αισθάνεται να τον περιτριγυρίζουν αγέννητες σκιές, νιώθει να περισφίγγεται γύρω του ο κλοιός της αγωνίας για τα αναπάντητα ερωτήματα που όλο και πληθαίνουν, που όλο και πιο επίμονα ζητούν απόκριση, για να προσκρούσουν στο τείχος της σιωπής. Και μέσα σ' αυτόν τον αγωνιώδη δαίδαλο των αναπόκριτων αποριών, ο ποιητής αισθάνεται την επιθυμία να μιλήσει, να πει, να διαλαλήσει, μα κάποτε νιώθει τη φωνή του αδύναμη, ανήμπορη, πνιγμένη μέσα στο στρόβιλο των ίδιων...

Όσο κι αν αυτό το λογοτεχνικό κείμενο ιδρύει την εξουσία του μέσα από τη μυθοπλασία, τη φαντασία και την πλεκτάνη του συγγραφέα, διεκδικώντας με τα ζωτικά αυτά ψεύδη τη δύναμη της αλήθειας, κάτω από τις λέξεις ανιχνεύονται ψήγματα ζωής μεταμορφωμένα από την αφηγηματική δολιότητα. Τα βιώματα, και ειδικά όσα συνδέονται με τη γενέθλια γη, τροφοδοτούν με πρώτες ύλες τη λογοτεχνία. Ο "βιωμένος χώρος" και οι εικόνες του γίνονται η κατοικία της μνήμης και των συναισθημάτων, το καταφύγιο όπου αναζητείται ο χαμένος χρόνος. Ο τόπος διεκδικεί έντονη παρουσία σε πολλά λογοτεχνικά έργ...

Πρόκειται για ένα βιβλίο που στην ουσία αποτελεί μια δοκιμή ή και μια απόπειρα ερμηνευτικής ανάγνωσης τριών διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Στόχοι αυτής της ερμηνευτικής ανάγνωσης είναι η αναζήτηση της βαθύτερης αφηγηματικής λογικής και του ήθους της παπαδιαμαντικής γραφής. Ο αναγνώστης, αφού γευθεί πρώτα και την απόλαυση που χαρίζουν τα τρία κείμενα, συμπληρώνει και προεκτείνει την ευτυχία της ανάγνωσης με το λόγο της ερμηνείας.

Η παρούσα μελέτη είναι καρπός πολύχρονης διδασκαλίας του Παπαδιαμάντη στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης. Στηρίζεται πάνω σε μια αντικειμενική, απροκατάληπτη, καθαρά φιλολογική, ανάγνωση ολόκληρου του έργου του συγγραφέα: μυθιστορήματα και διηγήματα. Παρατηρώντας, από έργο σε έργο, διάφορες έμμονες εικόνες, σκηνές, εκφράσεις, σύμβολα, και προσπαθώντας ν' αποκρυπτογραφήσει σειρά από κείμενα όπου υπάρχει φανερά κρυπτογραφικός τρόπος γραφής, καθορίζει τρεις θεμελιακές, αλληλένδετες, μυθικές ενότητες: 1) τον μύθο του νερού, του πνιγμού και της αβύσσου, 2) τον μύθο του θαν...

Ο μεταφραστής Σεφέρης δε βρίσκεται, δυστυχώς, στο ύψος του ποιητή· ούτε του στοχαστή. Οι μεταφράσεις της Έρημης Χώρας και του Φονικού στην εκκλησιά του Έλιοτ και οι "μεταγραφές" της Αποκάλυψης και του Άσματος ασμάτων περιέχουν αδιαμφισβήτητα λάθη και ποικίλα ολισθήματα. Παρέμειναν ωστόσο για πολλά χρόνια στο απυρόβλητο και συνεχίζουν και σήμερα να θεωρούνται άψογες και αναντικατάστατες, και να ανατυπώνονται με αξιοσημείωτη συχνότητα. Το ανά χείρας βιβλίο καταγράφει, με τη δέουσα επιμέλεια και αυστηρότητα, τις αδυναμίες των σεφερικών μεταφράσεων· παράλληλα, επισημαίνει και σ...

Τα κριτικά κείμενα του Γ΄ τόμου απαρτίζονται από εισηγήσεις που διαβάστηκαν κυρίως σε επιστημονικά συνέδρια και μελέτες που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά από το 1992 έως το 2000. Στο πρώτο μέρος δεσπόζουσα θέση κατέχει η ευρύτερη μελέτη "Ποίηση και ιστορία", που παρακολουθεί την εξέλιξη της νεοελληνικής ποίησης από την Επτανησιακή (Σολωμός, Κάλβος) ως τη μεταπολεμική ποίηση (Λειβαδίτης, Σαχτούρης), σε απόλυτη συνάρτηση με τα ιστορικά δρώμενα. Στο δεύτερο μέρος ακολουθούν μελετήματα που αναφέρονται στο έργο είτε παλαιότερων ποιητών (Σολωμού, Παλαμά, Μαβίλη, Χατζόπουλου, Μαλακάσ...

Ένα ζήτημα που με απασχόλησε από τη νεανική μου ηλικία και που με απασχολεί ακόμη είναι το ζήτημα της ανάγνωσης του λογοτεχνικού κειμένου σε συνδυασμό βέβαια με την παραγωγή του, τη γραφή. Γραφή και ανάγνωση, συγγραφέας και αναγνώστης είναι δυο συμπληρωματικοί πόλοι, που έχουν ανάμεσά τους το κείμενο, κοινό πεδίο αναφοράς και συνάντησης. Ο αναγνώστης πολιορκεί τη λογοτεχνία, όχι βέβαια με την πολεμική αλλά με την ερωτική μάλλον έννοια της πολιορκίας, προκειμένου να της αποσπάσει όσο γίνεται περισσότερα από τα μυστικά του σώματός της, τα χαρίσματά της, αλλά και του πνεύματός...