Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Σκανδιναβική λογοτεχνία, επίτευξη υψηλότατου επιπέδου, κατέχει μια σπουδαία θέση ανάμεσα στις λογοτεχνίες των άλλων πολιτισμένων λαών. Είναι το πνευματικό προϊόν μιας φυλής με ιδιαίτερα ήθη και έθιμα. Ο νους και η ψυχή του Βορρά έχουν δημιουργήσει, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, έργα μοναδικά, η φωνή των οποίων διαπερνά τις ομίχλες, πνίγει το βουητό των ανέμων και τελικά λιώνει τους πάγους. Ελένη Β. Πίππα

Το βιβλίο "Θεωρία λογοτεχνίας, δομισμός και σημειωτική" έρχεται να καλύψει τις ανάγκες όσων διδάσκουν και διδάσκονται λογοτεχνία, αισθητική, θέατρο και όσων ασχολούνται με κάθε αντικείμενο που έχει σχέση με το λόγο. Το πόνημα αυτό απευθύνεται σε απλούς αναγνώστες, ειδικούς μελετητές, σπουδαστές, κάθε ενδιαφερόμενο για τη λογοτεχνία και κάθε έργο λόγου. Δίνει επίσης απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, όπως: - Πώς θα συλλάβουμε το βαθύτερο νόημα ενός λογοτεχνικού έργου; - Πώς προσεγγίζεται ένα νεοτερικό κείμενο; - Τι είναι δομισμός; - Ποια νέα πεδία ανιχνεύει η σημειωτική σ...

O ένατος τόμος της εννεάτομης σειράς "The Cambridge History of Literary Criticism", η οποία αποτελεί μια συνολική ιστορική επισκόπηση της κριτικής της λογοτεχνίας του δυτικού κόσμου, από την κλασική αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αναμετριέται με την ιστορία, τόσο υπό την έννοια ότι εγείρει ζητήματα μιας κατεξοχήν κριτικής-ιστοριογραφικής μέριμνας όσο και στον βαθμό που εξετάζει συγκεκριμένες περιπτώσεις ιστορικά προσδιορισμένων ρευμάτων και σχολών σκέψης.

Στην Ιλιάδα παρατηρούμε δύο τρόπους αφήγησης. Ο πρώτος εμφανίζεται όταν ο Όμηρος περιγράφει την ασπίδα του Αχιλλέα: πρόκειται για μια ολοκληρωμένη φόρμα στην οποία ο Ήφαιστος έχει απεικονίσει όλα όσα γνώριζε για μια πόλη, τις γύρω αγροτικές περιοχές, τους πολέμους, τις ειρηνικές της τελετουργίες. Ο άλλος τρόπος εκδηλώνεται όταν ο ποιητής δεν κατορθώνει να πει πόσοι και ποιοι ήταν οι Αχαιοί πολεμιστές: τότε ζητά βοήθεια από τις μούσες αλλά αναγκάζεται να περιοριστεί στον λεγόμενο κατάλογο των πλοίων, ο οποίος ολοκληρώνεται με ένα «και τα λοιπά». Αυτός ο δεύτερος τρόπος παρ...

Το έργο παρουσιάζει έναν απολογισμό των ερευνών στο πεδίο της θεωρίας της λογοτεχνίας. Εξετάζονται κομβικά ζητήματα στις έρευνες και τις συζητήσεις περί της λογοτεχνίας και της θεωρίας της, από την έννοια της ιστορίας της λογοτεχνίας και της λογοτεχνικότητας ως την καθολικότητα και την συγκρισιμότητα σε λογοτεχνικό επίπεδο και από την ερμηνεία και την πρόσληψη ως το επιστημολογικό καθεστώς της λογοτεχνικής έρευνας και θεωρίας. Στόχος είναι να καταγραφούν τα επιστημολογικά και θεωρητικά προϋποτιθέμενα, οι ποικίλες μέθοδοι, τα διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά δεδομένα πο...

Βιβλία - σταθμοί στην ιστορία της διεθνούς λογοτεχνίας. Ανάμεσά τους: "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" Προυστ, "Οδυσσέας" Τζόυς, "Εκατό χρόνια μοναξιάς" Μάρκες, "Ο Μικρός Πρίγκιπας" Εξιπερύ κ.ά. Κάθε έργο αναλύεται σε 4 σελίδες, με ταυτόχρονη περιγραφή των συνθηκών κάτω από τις οποίες γράφτηκε, στοιχεία για τον συγγραφέα, μια κριτική, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης και χρονολόγιο με τα γεγονότα της περιόδου. Σε αυτόν τον τόμο λανσάρονται στοιχήματα ("Οι γυμνοί και οι νεκροί" του Mailer), παρεξηγήσεις, ("Ο εραστής" της Duras), συχνά ευχάριστες εκπλήξεις ("Τα εκατό χρόνια...

"Οι λογοτεχνίες αλληλοερωτεύονται" Paul Valery Η φράση αυτή του Paul Valery αποδίδει με ποιητικό τρόπο την έννοια της Συγκριτικής Φιλολογίας. Στόχοι της συγκεκριμένης επιστήμης είναι η θεώρηση μιας εθνικής λογοτεχνίας από σκοπιά που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και η σύγκρισή της με μια άλλη ξένη λογοτεχνία, ενώ στο πεδίο έρευνάς της συμπεριλαμβάνονται και οι συγκρίσεις με άλλες τέχνες (μουσική, ζωγραφική κ.ά.) ή με άλλους τομείς της πνευματικής δραστηριότητας (φιλοσοφία, πολιτική, θρησκεία κ.ά.). Με το βιβλίο της "Συγκριτική φιλολογία: Από τη θεωρία στην πράξη", η...

Από τον Αριστοτέλη στη Σύλβια Πλαθ, από τον Όμηρο στον Χεμινγουέυ, από τον Δάντη στον Έζρα Πάουντ, μεγάλοι συγγραφείς έγραψαν έργα που δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκτήσουμε. Ολόκληρη η ιστορία της λογοτεχνίας είναι και η ιστορία της απώλειάς της. Ο Τζέραρντ Μάνλεϋ Χόπκινς έκαψε όλα τα πρώιμα ποιήματά του όταν αφιέρωσε τη ζωή του στην ομορφιά του Θεού, και ο Μιχαήλ Μπαχτίν, εξόριστος στο Καζακστάν, χρησιμοποίησε το έργο του για τον Ντοστογιέφσκι ως χαρτί για τσιγάρα, αφού προηγουμένως είχε καπνίσει και ένα αντίτυπο της Βίβλου. Μερικά γραπτά λείπουν, θεωρούμε πως καταστράφηκαν...

Το βιβλίο αυτό βασίζεται στην αποδοχή ότι οι θεωρίες της λογοτεχνίας μάς είναι απαραίτητες, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τα λογοτεχνικά κείμενα και να εξηγήσουμε τη λογοτεχνία ως συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας. Η επιστημονική μελέτη της λογοτεχνίας είναι αδιανόητη αν δε στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη θεωρία λογοτεχνίας. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι εκδόσεις στο χώρο της θεωρίας της λογοτεχνίας έχουν αυξηθεί σημαντικά και φαίνεται πως έφτασε πια ο καιρός για μια πρώτη απόπειρα απογραφής. Πρώτα απ' όλα, πολλοί ίσως αναρωτιούνται σε ποιο βαθμό έχει βοηθήσει τη μελέτη της λογο...

Είναι ευτύχημα που ο Χ.Φ. Λάβκραφτ αποφάσισε να γράψει αυτό το δοκίμιο ιστορίας, κριτικής και αισθητικής πάνω στη λογοτεχνία του τρόμου. Όχι μόνο γιατί μας πληροφορεί με σαφήνεια και πληρότητα για τις καταβολές, τους συγγραφείς και την εξέλιξη του λογοτεχνικού είδους, μα, κυρίως, επειδή μας υποδεικνύει εκείνους που τον επηρέασαν ή που θαύμαζε, καθώς και τις απόψεις του για ποικίλα θέματα που εμφανίζονται στις ιστορίες του. Αν και δεν αναφέρεται καθόλου στον μεγαλύτερο συγγραφέα τρόμου, τον εαυτό του, μας μιλάει για τη διαμόρφωση της ίδιας της τέχνης του, μέσα από τη μελέτη...

Το 1959 ο ποιητής Κώστας Κουλουφάκος καταθέτει ένα απολογητικό υπόμνημα ως απάντηση στη δίκη που έχει οργανώσει η ΕΔΑ κατά της συντακτικής επιτροπής της "Επιθεώρησης Τέχνης", με αφορμή τη δημοσίευση του σοβιετικού διηγήματος του Ντανιήλ Γκράνιν "Η Σιωπή". Το διήγημα έχει ενοχλήσει τα κομματικά στελέχη της ΕΔΑ, καθώς αμφισβητεί το αλάθητο των σοβιετικών επιστημόνων και τεχνοκρατών, έχοντας ως κεντρικό ήρωα έναν συμβιβασμένο άνθρωπο, που διαλέγει την ηρεμία του απ' την αλήθεια, αδικεί τους άλλους και αγνοεί το γενικότερο συμφέρον. Ως κατήγοροι στη δίκη εμφανίζονται σημαντικές...

"... μια μεγάλη πολη από μαύρο ίασπι, που οι δρόμοι της, όμως, και τα παλάτια της είναι όπως όλων των πόλεων. Ωστόσο, τα πάντα σε αυτή την πόλη είναι πένθιμα και τυλιγμένα σε αιώνιο σκοτάδι... Εκεί βρίσκονται τοποθετημένες με μια μυστηριώδη τάξη οι κατοικίες ή οι τάφοι αυτού του θαυμαστού λαού που η οργή του Θεού έδεσε στα πλευρά της γης μας και του οποίου οι γιοι, μισοί δαίμονες και μισοί φαντάσματα, ταυτόχρονα ζωντανοί και νεκροί, είναι ανίκανοι να αναπαραχθούν αλλά και δεν έχουν το προνόμιο να πεθάνουν..." Πώς εμπνεύστηκε άραγε η Άνν Ράντκλιφ, η ιέρεια του κλασικού γο...

Μια διαφωτιστική και ωραιογραμμένη σπονδυλωτή εργασία για πέντε μεγάλες προσωπικότητες της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Πρόκειται για μια σειρά ισάριθμων κειμένων, με το γενικό τίτλο "Πορτρέτα πέντε Ευρωπαίων λογοτεχνών", του νομικού, συγγραφέα και ποιητή Αντώνη Χ. Κούρου. Τα όσα απεικονίζει με παραστατικότητα και φρεσκάδα ο συγγραφέας στο έργο του, είναι τα κύρια καλλιτεχνικά και προσωπικά αποτυπώματα μερικών μεγάλων μορφών του ευρωπαϊκού πνεύματος. Ο συγγραφέας αναδιφεί, διασώζει και μας παρουσιάζει ξεχωριστές και όχι ιδιαίτερα γνωστές στο ελληνικό κοινό πτυχές της δημιο...

Aφετηρία του παρόντος μελετήματος είναι «μια έννοια που εξαρχής θέτει υπό καθεστώς κρίσης κάθε έννοια αρχής και "αφετηρίας", δηλαδή η "οξύμωρη έννοια της "διπλής πηγής" με την οποία ο Friedrich Schiller ορίζει το μοντέρνο ("συναισθηματικό") ποιητή". H σημασία της έννοιας τούτης ανιχνεύεται εδώ στον θεωρητικό λόγο περί "διπλότητας", που ανέπτυξαν κορυφαίοι ρομαντικοί σαν τον Karl Wilhelm Friedrich von Schlegel, τον Ernst Theodor Amadeus Hoffmann και τον Charles Baudelaire. H κλασική προβληματική περι ειρωνείας "τίθεται κάτω από έναν καινούργιο φωτισμό μέσα από τον οποίο επιχ...

"Ο δυτικός κανόνας" του Χάρολντ Μπλουμ είναι ένα εγερτήριο σάλπισμα για το "ρομάντζο της ανάγνωσης". Το βιβλίο αυτό οριστικοποιεί μια θέση που επωαζόταν στο έργο του Χάρολντ Μπλουμ από τις αρχές του ’70, αν όχι κι από την πρώτη στιγμή: ότι η σχετικότητα των αξιών στο πεδίο της τέχνης έχει κάποια όρια -όρια που δεν αλλοίωσε εκ βάθρων καμιά κοσμογονική μεταβολή στη Δύση των ιστορικών χρόνων, πόσο μάλλον των νεότερων. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να υποστηρίξει κανείς την πίστη του στην αντικειμενικότητα του αισθητηριακού κόσμου και να υψώσει το ανάστημά του προς όσους εξέ...

Contents: - Paul Cornea, "La Litterature comparee dans la deuxieme moitie du XXe siecle. Points de repere" - Roumiana L. Stantcheva, "Tendances actuelles de la Litterature comparee en Bulgarie. Un pbint de vue." - Jelena Novakovic, "Les etudes comparees en Serbie" - Anna Tabaki, "Comparative Literature in Greece. Revisited: Ambiguities of the Past and Perspectives for the Future." - Walter Puchner, "The Theatre in South-East Europe in the Wake of Nationalism" - Jeanne Constandulaki-Chantzou, "Du mythe ancien au mythe moderne - May Chehab, "Un nouvel instrument...

Ο Οδυσσέας ταξιδεύει, η Πηνελόπη περιμένει και υπομένει. Αυτό ήταν το μοντέλο για το ταξίδι και, κατ' επέκταση,για τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις που δημοσιεύονται στην Ευρώπη, μέχρι τον 19ο αιώνα. Το ταξίδι ήταν ανδρική υπόθεση. Η εκβιομηχάνιση, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η εκπαίδευση του γυναικείου πληθυσμού και η δημιουργία των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που ευνόησαν τα ταξίδια των γυναικών. Η Αγγλίδα Lady Mary Montagu (Turkish Embassy Letters, 1763) και η Γαλλίδα Comtesse de la Ferte-Meun...

Κάθε πολιτισμός, κάθε κουλτούρα διαγράφεται με φόντο έναν θρησκευτικό ορίζοντα. Αλλά, αν η θρησκεία συγκροτείται γύρω από ένα βιβλίο, αν στο βιβλίο αυτό συμπυκνώνεται, συγκεντρώνεται, και από αυτό ανατροφοδοτείται, τότε δε μπορούμε να κατανοήσουμε την Ινδία χωρίς τις Βέδες, την Κίνα χωρίς τον Κομφούκιο, το Ισλάμ χωρίς το Κοράνι, τον χριστιανικό κόσμο χωρίς τη Βίβλο στο σύνολό της, τον ιουδαϊκό κόσμο χωρίς την Τορά. Οι βαθιές αυτές δομές σβήνουν στον 20ό αιώνα, ή μάλλον κρύβονται, υπό την επίδραση της προοδευτικά αυξανόμενης απιστίας ή της αδιαφορίας. Όμως, πάνω από αυτές τι...

Tι είναι η παραλογοτεχνία; Κάτω από ποιες συνθήκες αναβαθμίζεται τον 19ο αιώνα; Πώς εμφανίζεται στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος; Πώς εξελίσσεται σε οργανικό στοιχείο της λεγόμενης "μαζικής κουλτούρας"; Καρπός μακρόχρονης έρευνας, το βιβλίο αυτό θέτει πρωτίστως ζητήματα συνολικού και συλλογικού χαρακτήρα με βασικές προϋποθέσεις: α) την αξιοποίηση δεκάδων αγνώστων ή εφήμερων πεζογραφημάτων του 19ου αιώνα· β) τη διαρκή μετακίνηση ανάμεσα σε "αντιθετικούς" πόλους όπως η ποσότητα και η ποιότητα, η ιστορία και η θεωρία, το συλλογικό και το ατομικό πεδίο, το ελληνικό και το ξένο...