Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Όταν ανοίχτηκε η διαθήκη στο ελληνικό προξενείο (την είχε παραδώσει εκεί από τις 8 Ιουλίου 1923) μαθεύτηκε επιτέλους πώς ο Καβάφης ήταν περισσότερο από εύπορος, γιατί είχε στην κατοχή του, σε διάφορους τίτλους, περίπου δεκαπέντε χιλιάδες λίρες στερλίνες. Όχι λίγοι ξαφνιάστηκαν μαθαίνοντας πως το κεφάλαιο αυτό προοριζόταν για τον Αλέκο Σεγκόπουλο, που δεν είχε κανένα οικογενειακό δεσμό με τον Ποιητή, ενώ στις δυο ανιψιές του (μια από τις οποίες, όπως έλεγαν, ήταν πολύ πλούσια) άφησε μερικές εκατοντάδες στερλίνες. Μα οι στενοί του φίλοι ήξεραν πως ο Σεγκόπουλος ήταν ο πιστότ...

[...]Η παρούσα βιβλιογραφία καλύπτει περίπου δεκαπέντε χρόνια του 19ου αιώνα και ολόκληρον τον 20ό. Στο μεγαλύτερο μέρος της μακράς αυτής περιόδου ένα απ΄τα βασανιστικά ζητήματα της πνευματικής μας ζωής στάθηκε το γλωσσικό, που συχνά εκτονώθηκε με βιαιότητες, με δικαστικές εμπλοκές και γενικότερες διχαστικές τάσεις. Μόνο κατά τα τελευταία χρόνια μοιάζει να αποφορτίζετε η κατάσταση, μετά την καθιέρωση της δημοτικής από το επίσημο κράτος και μετά την εφαρμογή του μονοτονικού συστήματος γραφής. Η βιβλιογραφία του Αλεξανδρινού καταγράφει τίτλους κειμένων και άρθρων τα οποία, στ...

Στο γύρισμα του αιώνα κάποιες γραφές, εικόνες μα και μουσικές μιλούν αιρετικά. Για όσα βλέπουν, για όσα υποθέτουν. Και από νέους, στενότατους δρόμους τα βάθη μας, τα πιο προσωπικά, σιγά σιγά τα πλησιάζουν. Την κατεξουσίαση που αδιόρατα ασκείται επιδιώκουν να ξεσκεπάσουν· και με τρόπους έμμεσους, συμβολικούς ή ελλειπτικούς, τα νόμιμα προσπαθούν να αμφισβητήσουν. Όχι τόσο γιατί φοβούνται μήπως με φανερές δηλώσεις ενοχλήσουν -αυτό το 'χανε έγκαιρα ξεπεράσει- αλλά γιατί σκεφτόντουσαν πως, έτσι πράττοντας, πιο περίεργους θα μπορούσαν να μας κάνουν. Έστω κι αν στην αρχή του νέου...

Η ερμηνεία είναι προϊόν πολλαπλών αναγνώσεων. Προϋποθέτει μια λατρευτική-ερωτική σχέση ανάμεσα στο κείμενο και τον ερμηνευτή-αναγνώστη. Ενδεχομένως να είναι και αποτέλεσμα μιας πολύμηνης επαφής ή και πολύχρονης τριβής με το κείμενο. Χρειάζεται ένα είδος συναισθηματικής ταύτισης. Αν δηλαδή το κείμενο και ο αναγνώστης είναι διεστώτες κόσμοι, που δε συγκλίνουν σε ένα σημείο ταυτισμού και αλληλοεισχώρησης, ερμηνεία δεν παράγεται. Μπορώ ποτέ να ασχοληθώ με κάτι, όταν αυτό, στην όποια επαφή μαζί του, μου προκαλεί άπωση και αποστροφή; Τελικά, φαίνεται καθαρά ότι ο ερμηνευτής-αναγν...

Η μοναξιά. Ο δρόμος. Ο ποιητής. Πλάνητας, ανέστιος, πρόσφυγας, κοσμοπολίτης. Εβραίος στην καταγωγή, γεννήθηκε Ρώσος, πέθανε Αμερικανός. Αμφισβήτηση. Ανυπακοή. Ανατροπή. Ευαισθησία. Τρυφερότητα. Ευγένεια. Από τη φυλακή στο βραβείο Νόμπελ. Ο Ιωσήφ Μπρόντσκι ανταμώνει τον μεγάλο Αλεξανδρινό σ' εκείνο το σταυροδρόμι όπου η ποίηση συναντά τον εαυτό της και την αιωνιότητα.

Sexual desire, political ambition, artistic need: Cavafy has a singular apprehension of how these forces make themselves felt in individual lives. Their inexorability both enthralls and dismays him, and one of the things that gives the poetry its rare steadiness is his ability to penetrate past circumstance into what is sensed as fate - sensed not only by the poet but by his protagonists and his readers also. Everywhere in these poems there is reverie and hedonism, irony and antiquarianism, but we can never identify the poet himself as a pure and simple daydreamer or hedoni...

Ο Όμιλος Ποίησης - Λογοτεχνίας του Σχολείου μας έκανε ένα αφιέρωμα στον Ποιητή μας Κωνσταντίνο Καβάφη. Συνεργάστηκαν στα κείμενα καθηγητές με μαθητές, μεταφράστηκαν ποιήματά του στα Γαλλικά, έγινε έκθεση, ψηφιακή επεξεργασία φωτογραφιών και ταινιών για τον Καβάφη που επιμελήθηκαν καθηγητές μας και τέλος φιλοτεχνήθηκαν σκίτσα και το εξώφυλλο του έντυπου από μαθητές μας.

H παρούσα ηχογράφηση του Γιάννη Tσαρούχη να απαγγέλλει 22 ποιήματα του Kαβάφη έγινε τον Φεβρουάριο του 1972. O ζωγράφος έρχεται στην Eλλάδα από το Παρίσι, συναντά τον φίλο του Aνδρέα Eμπειρίκο και του ζητά ο ίδιος να τον ηχογραφήσει να απαγγέλλει τον αγαπημένο τους ποιητή. O Tσαρούχης διάβαζε σε φίλους ποιήματα του K.Π. Kαβάφη από τη δεκαετία του '50. Ήταν πάντα αναγνώσεις εξαιρετικής συγκίνησης και ευαισθησίας χωρίς θεατρινισμούς, με μεγάλη λιτότητα και βαθιά αίσθηση του εσωτερικού μέτρου. O παρών δίσμος αποτελεί την πρώτη επίσημη δημοσίευση από το "Aρχείο Hχογραφήσεων" τ...

Η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη και η ρωσική ποίηση των αρχών του 20ού αιώνα προσφέρουν μια ακόμα μαρτυρία για τη συγγένεια των αυτόνομων και παράλληλων αναζητήσεων στην ενιαία κοίτη της ευρωπαϊκής πνευματικής εξέλιξης. Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν φημισμένοι άνθρωποι των ρωσικών γραμμάτων, φέρνοντας μαζί τους την αύρα εκείνης της ανεπανάληπτης περιόδου. Αντικείμενο μιας ειδικής συγκριτικής ανάλυσης με τον Καβάφη γίνονται έξι Ρώσοι ποιητές, που σχηματίζουν δύο ισχυρές τριάδες: α) Β. Μπριούσοφ, Μ. Κουζμίν (η παρουσία του εικονογραφείται με εννέα ποιήματά του σε απόδοση τ...

Όπως και ο τίτλος του παρόντος έργου καταδηλώνει, δεν πρόκειται για φιλολογική ή λογοτεχνική κριτική στο έργο του Καβάφη. Βέβαια χρησιμοποιούνται κάποια τέτοια στοιχεία στην τεκμηρίωση και την ανάλυση της οπτικής της μελέτης, αλλά στόχος είναι η ανίχνευση και η ανάσυρση παιδαγωγικών παραμέτρων στην ύφανση της ποιητικής του Καβάφη. Και αυτό για να τονιστεί, άλλη μια φορά, η πεποίθησή του ότι το "παιδαγωγικό" όχι μόνο συνυπάρχει με άλλα στοιχεία-παραμέτρους της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη σχέση του με αυτές, ξεκινώντας από την κοινή θέση...

[...] Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να ατενίσει, μέσα από το πρίσμα της ποίησης, προς διαφορετικές κατευθύνσεις: προς την ελληνική παράδοση και ιστορία, προς την ατομική ψυχή και τα προσωποπαγή της κίνητρα, και τέλος προς την κατεύθυνση των δυνάμεων της αποδοχής (συμφιλίωσης) και της απόρριψης (σύγκρουσης), οι οποίες δραστηριοποιούν την ανθρώπινη ζωή και τον ποιητή στο έργο του, επιβεβαιώνοντας την απόφανση του Αριστοτέλη ότι "φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερον ποίησις ιστορίας έστιν, η μεν γαρ ποίησις μάλλον τα καθόλου, η δ' ιστορία τα καθ' έκαστον...

Η μελέτη αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε με τη μορφή προφορικής -χωρίς γραπτό κείμενο- διάλεξης τον Δεκέμβριο του 2003 στην αίθουσα του "Ιωνικού Συνδέσμου" Νέας Ιωνίας στο πλαίσιο των διαλέξεων του "Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος". Καταγράφηκε και δημοσιεύτηκε τμηματικά υπό μορφήν επιφυλλίδων τον επόμενο χρόνο στην εφημερίδα "Το Βήμα". Στην παρούσα ενιαία ανατύπωσή της διατηρείται η επιφυλλιδογραφική της μορφή. Επισυνάπτω τα δύο κείμενα του παραρτήματος (δημοσιευμένα και αυτά στο "Βήμα"), γιατί συνδέονται οργανικά με το θέμα της μελέτης, επεξηγώντας ή συμπληρώνοντας κάποιες του πλευρέ...

Μολονότι η βιβλιογραφία όσον αφορά τον Καβάφη και την αρχαία ελληνική λογοτεχνία είναι αρκετά εκτενής, δεν υπάρχει καμία μελέτη που να εξετάζει τις σχέσεις του ποιητή με τον Πλάτωνα. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η εργασία αυτή. Η παρουσία του Πλάτωνος είναι αισθητή τόσο στα Πεζά κείμενα του Καβάφη όσο και στα Ποιήματά του (εντός ή εκτός του Κανόνα), με αποκορύφωμα το ποίημα "Απιστία" του 1903. Η εξέταση όλων των σχετικών στοιχείων αποδεικνύει ότι βασικά θέματα της καβαφικής ποίησης και ποιητικής αφορμώνται από τη μελέτη των πλατωνικών διαλόγων.

Η μοναδική έγκυρη σχολιασμένη έκδοση όλων των δημοσιευμένων ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη, με συστηματικό φιλολογικό, ιστορικό, κ' αισθητικό υπομνηματισμό, πλούσια νομισματική εικονογράφηση, κατατοπιστική Εισαγωγή για τη ζωή και τη σημασία του έργου του, κριτική Βιβλιογραφία, χρονολογικούς Πίνακες, επιμέρους θεματικά Παραρτήματα και περισσότερες από 600 υποσημειώσεις, που αντικατοπτρίζουν το σύνολο της συγκομισμένης Έρευνας από Έλληνες και ξένους μελετητές πάνω στο έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού. [...]

Μια από τις εξέχουσες ιδιότητες του Ελληνισμού είναι να σπέρνει τον κόσμο εκπολιτίζοντάς τον, εξανθρωπίζοντάς τον. Από την ιδιότητα του σπορέα ως την πραγματικότητα της Διασποράς, η απόσταση είναι μικρότερη από όσο με την πρώτη ματιά φαίνεται. Όπου γης κι αν στάθηκαν οι Έλληνες, ο νους τους έμεινε αμετακίνητος στο άθλημα της κορύφωσης. Το πιο μεγάλο επίτευγμα της γόνιμης αυτής διασποράς του Ελληνισμού, στην Αναγέννηση στάθηκε ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος· στον αιώνα μας, ο αλεξανδρινός ποιητής Κ.Π. Καβάφης.Όπως εκείνος ο μεγαλόπνοος Κρητικός με τα χρώματα, κι ετούτος, με τι...

Τα κείμενα που απαρτίζουν την παρούσα έκδοση προέκυψαν, κατά το πλείστον, από επετειακές και εορταστικές συγκυρίες της τελευταίας πενταετίας και συνάπτουν ονόματα ποιητών, κριτικών και φιλολόγων (Κ. Π. Καβάφης, Γιώργος Σεφέρης, Γρηγόρης Ξενόπουλος, Τίμος Μαλάνος, Γ. Π. Σαββίδης), τα όποια βρίσκονται σε πολλαπλή μεταξύ τους συνάφεια και διαπλοκή - μακάρι τούτη η ύποπτη στις μέρες μας λέξη να διατηρήσει εννοιολογικώς την τόσο γοητευτική απόχρωση της "ποικίλης δράσης των στοχαστικών προσαρμογών". Αρκετά από τα κείμενα αυτά γράφτηκαν για να διαβαστούν δημοσίως. Προσπάθησα εξαρ...

Η νέα περίοδος των "Καβαφείων" εγκαινιάστηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον Οκτώβριο του 2005 με τη διοργάνωσή τους από τη Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία και άλλους οργανωτικούς φορείς και με γενικό θέμα "Κ.Π. Καβάφης και Νέοι Συγγραφείς της Mεσογείου". Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται οι ελληνικές εισηγήσεις της συνάντησης. Αντικείμενά τους η λειτουργία του καβαφικού έργου στον αιώνα που ανέτειλε, η μετάφραση και η διάδοσή του, η διαμόρφωση της ποιητικής του αρχής, ερμηνευτικές ιδέες και φιλοσοφικές προσεγγίσεις του, καθώς και συμβολές στον επιμέρους θεματικό κύκλο της συνά...

Ο Τζιουζέπε Ουνγκαρέτι είναι ο πιο γνωστός και ο πλέον αγαπημένος σύγχρονος Ιταλός ποιητής στην Ελλάδα. Άγνωστα ωστόσο παραμένουν στο ελληνικό κοινό τα δοκίμια και οι συνεντεύξεις του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ο παρών τόμος συγκεντρώνει τέσσερα από τα πιο σημαντικά και χαρακτηριστικά κείμενά του για την ποίηση. Το πρώτο είναι αφιερωμένο στον Καβάφη και στην επίσκεψη του Ουνγκαρέτι στην Ελλάδα. Το δεύτερο στη σχέση της προσωπικής δημιουργίας (και της ποίησης ειδικότερα) με την Ιστορία. Το τρίτο στο ρόλο της ποίησης κατά τη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου και στους δεσμούς τ...

[...] Στα κείμενα που ακολουθούν θα βρει ο αναγνώστης πρώτα αναλύσεις, που απευθύνονται στον αναγνώστη και στη συνέχεια στο δεύτερο μέρος ένα αντίλογο σε ύφος καβαφικό στα συγκεκριμένα ποιήματα, που παρατίθενται κι αυτά. Ο ποιητικός αντίλογος είναι σε προσωπικό ύφος και αποσκοπεί στο να γίνει ένας διάλογος με τον ποιητή, πρώτον γιατί είναι οπωσδήποτε ως άνθρωπος σεβαστός και συμπαθής, και δεύτερον γιατί ως σύμβολο εκφράζει τον άνθρωπο του αιώνος τούτου, που είναι όχι μόνο συνάνθρωπός μας αλλά και... εμείς οι ίδιοι. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Στον παρόντα τόμο αναδημοσιεύουμε κείμενα που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία τέσσερα περίπου χρόνια σε διάφορα περιοδικά ή Πρακτικά συνεδρίων και ασχολούνται με θέματα που αφορούν στη λογοτεχνία. Τα κείμενα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ πλαίσιο θεμάτων και δημιουργών και τούτο, όσο και αν καθιστά έναν τόμο κάπως απροσανατόλιστο, προσφέρει, όμως, ένα ευρύ φάσμα προβληματισμών οι οποίοι σχετίζονται με τον Ερωτόκριτο, τον Σεφέρη, τον Καβάφη, τον Χαραλαμπίδη, την Ελληνοαυστραλιανή λογοτεχνία κτλ. Ο τρόπος με τον οποίο κοιτάζουμε τα σχετικά κείμενα ελπίζουμε ότι προσφέρ...