Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...]Η μελέτη χωρίζεται σε τρία μεγάλα μέρη, εκ των οποίων το πρώτο θα μπορούσε να θεωρηθεί εισαγωγικό. Από τα τρία κεφάλαια του πρώτου μέρους, το πρώτο και το τρίτο αναφέρονται στους θετικιστές, τους "ιστορικιστές" και τον Popper, τα σημεία εκκίνησης δηλαδή των νέων τάσεων. Δεν έχουν χαρακτήρα γενικής ανάλυσης, αλλά τείνουν στην επισήμανση και την κωδικοποίηση των εννοιών που επανέρχονται συνεχώς στο κύριο τμήμα της μελέτης. Αντίθετα, το δεύτερο κεφάλαιο, που αφιερώνεται στην ανίχνευση και την αξιόλογηση της "ασυμμετρίας" των επιστημονικών θεωριών, έχει συστηματικό χαρακτ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Εισαγωγή: "Εικόνες της επιστήμης" - Rudolf Carnap: "Το κριτήριο του νοήματος" - Karl Popper: "Μια γενική ματιά σε μερικά θεμελιώδη προβλήματα" - T. S. Kuhn: "Οι επαναστάσεις ως αλλαγές κοσμοθεώρησης" - T. S. Kuhn: "Λογική της ανακάλυψης ή ψυχολογία της έρευνας;" - Paul Feyerabend: "Υπερασπίζοντας τον Αριστοτέλη" - Imre Lakatos: "Η ιστορία της επιστήμης και οι ορθολογικές της ανασυγκροτήσεις" - Hilary Putnam: "Εξήγηση και αναφορά" - Alexandre Koyre: "Περί της επιρροής των φιλοσοφικών αντιλήψεων στην εξέλιξη των επιστημονικών θεωριών" - Ale...

"Η δομή τών επιστημονικών επαναστάσεων" του Τ. S. Kuhn είναι το πρώτο βιβλίο μιας σειράς που αποτελεί απόπειρα εισαγωγής στις σύγχρονες απόψεις για τη μέθοδο και την εξέλιξη των επιστημών. Καθώς όμως δεν θέλουμε να μεταφέρουμε απόψεις με τρόπο που να δημιουργούν την εντύπωση οριστικών απαντήσεων, δεν θα περιοριστούμε στην επισήμανση κάποιων καθοριστικών στιγμών (με τη μετάφραση βιβλίων σταθμών) στην πορεία της σύγχρονης φιλοσοφικής προσέγγισης της επιστήμης. Προκειμένου να δώσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα και να δημιουργήσουμε ένα κλίμα προβληματισμού, θα συμπεριλάβουμε...

Τα κείμενα που απαρτίζουν τον τόμο αυτό αποτελούν εισηγήσεις που έγιναν στα πλαίσια του Σεμιναρίου για τη Διεπιστημονικότητα που οργανώνει η Ομάδα για τη Διεπιστημονικότητα. Το γενικό θέμα των δύο κύκλων του Σεμιναρίου (1983 και 1984) και του συμποσίου όπου παρουσιάστηκαν τα κείμενα αυτά ήταν: "Το πρόβλημα της γνώσης: Μέθοδοι και αντικείμενο τών επιστημών". Ένα ερώτημα που εύλογα γεννιέται είναι γιατί μια ομάδα που ασχολείται με το πρόβλημα της διεπιστημονικότητας διερευνά το "πρότερο" ερώτημα της επιστημονικής γνώσης αντί να ερευνά το θέμα που θέτει με την ίδια της την...

Πρόκειται για τη γενική ιστορία της επιστήμης κατά τον 18ο αιώνα, με αναφορά τόσο στις φυσικές όσο και τις βιολογικές επιστήμες. Τοποθετώντας τις τότε επιστημονικές εξελίξεις μέσα στον πολιτισμικό περίγυρο του Διαφωτισμού, το βιβλίο αποκαλύπτει το βάθος και την έκταση στην οποία οι επιστημονικές ιδέες διαπέρασαν τη σκέψη της εποχής εκείνης. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τα πιο πρόσφατα συμπεράσματα των μελετητών του αντικειμένου, τα οποία αλλάζουν με γοργό ρυθμό την αντίληψη που είχαμε για την επιστήμη του 18ου αιώνα. Ιδιαίτερα περιγράφει το πώς η επιστήμη ήταν οργανωμένη κατά...

Από την εποχή του Καρτέσιου, η Δυτική σκέψη χαρακτηρίζεται από βαθιές διχοτομίες, όπως ύλη-πνεύμα, αντικειμενικό-υποκειμενικό, γεγονότα-αξίες. Ο Χίλαρυ Πάτναμ, ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους του καιρού μας, αναπτύσσει σε αυτό το έργο την πρότασή του για την υπέρβαση των διχοτομιών, τον εσωτερικό ρεαλισμό, σύμφωνα με τον οποίο η αλήθεια εξαρτάται από το εννοιολογικό μας σύστημα, αλλά είναι, ωστόσο, "πραγματική αλήθεια". Ο φιλόσοφος αντιδρά στο σχετικισμό στην ηθική, τονίζοντας ότι οι "ηθικές εικόνες του κόσμου" είναι απαραίτητες στη ζωή μας, και παρουσιάζει την Καντιανή...

Στην πραγματεία αυτή ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με το στοχασμό του ?γγλου φιλόσοφου J. Glanvill στη διαμόρφωση του κλίματος της Νέας Επιστήμης στην αφετηρία του διαφωτισμού, αποτυπώνοντας παράλληλα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής. Ο G. θιασώτης της Φυσικής Φιλοσοφίας και υπέρμαχος της απαλλαγής της επιστήμης από κάθε μορφής δογματισμό και αποκρυφισμό, υποστηρίζει πως η βακώνεια επαγωγική μέθοδος, το πείραμα και η παρατήρηση με τη χρήση των μαθηματικών είναι τα μέσα που θα υλοποιήσουν τη γνωστική αισιοδοξία και τον επιστημονικό ωφελιμισμό. Έχοντας αφομοιώσει κριτικ...

Ο Γκαστόν Μπασελάρ είναι μία από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες στη φιλοσοφία της επιστήμης του αιώνα μας. Το έργο του, επικεντρωμένο στην ιστορία και τη φιλοσοφία κυρίως της φυσικής και της χημείας, είναι πρωτότυπο, συστηματικό, ευρύ, έργο που άσκησε πολύ μεγάλη επίδραση ακόμη και έξω από τα σύνορα του κλάδου του. Αλλά από την άλλη μεριά, έμεινε εν πολλοίς άγνωστο στον κόσμο της αγγλόφωνης φιλοσοφίας και ιστορίας της επιστήμης, μέχρι εντελώς πρόσφατα. Το βιβλίο της Μαίρης Τάιλς είναι το πρώτο που αναγνωρίζει ρητά το ενδιαφέρον και τη σημασία του έργου του Μπασελάρ, και καταπιά...

Κάθε πολιτισμός κάνει κάποιες σιωπηρές παραδοχές για τη φύση του χώρου, του χρόνου, των ορίων, του κενού. Στην εποχή μας όμως αυτές οι έννοιες έχουν υποστεί αδιόρατες, αλλά ουσιώδεις, διαφοροποιήσεις. Το κενό, για παράδειγμα, δεν είναι πια στατικό, αλλά δυναμικό και δραστήριο. Δεν είναι το άδειο, αλλά αυτό που απομένει μετά την αφαίρεση όλων εκείνων που μπορούν ν' αφαιρεθούν. Τόσο για τους επιστήμονες όσο και για δημιουργούς σαν το Υβ Κλάιν, "καίνε φωτιές στην καρδιά του κενού". Κι όπως ένας ζωγράφος του καιρού μας μπορεί να φανταστεί το κενό του ουρανού σαν θάλασσα γεμάτη...