Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η διασωθείσα με το όνομα του Θέογνη συλλογή ελεγειών περιέχει την πολύ λεπτομερή εικόνα ενός κανόνα χαρακτηριστικών γνωρισμάτων, τα οποία διακρίνουν την ελληνική αριστοκρατία σύμφωνα με τη δική της αντίληψη και το δικό της περιβάλλον. Το σύνολο τούτων των γνωρισμάτων αποτελεί την "αρετή" (=υπεροχή). Σε αυτά τα γνωρίσματα ανήκουν προ πάντων: ανδρεία, δικαιοσύνη, ευσέβεια, σωφροσύνη και σοφία, τα οποία είναι γνωστά κατά την κλασσική εποχή ως κύριες αρετές. Ο Θέογνις ζει και γράφει ποιήματα σε μια εποχή, όπου η αριστοκρατία έχει απολέσει μέσα στην πόλη τη δύναμη και την πολιτι...

Τι υπάρχει μέσα σ' ένα όνομα; Το ερώτημα αυτό διατυπώθηκε για πρώτη φορά, μαζί με παρόμοια ερευνητικά ζητούμενα, στο Μουσείο της πτολεμαϊκής Αλεξάνδρειας. Στην πόλη που σήμερα ανακαλεί στη μνήμη μας έναν χαμένο Φάρο, μόλις πέντε δεκαετίες μετά τον Αλέξανδρο, ο Καλλίμαχος από την Κυρήνη χαρτογράφησε μια νέα, λόγιας προέλευσης, ποίηση, πέρα από τα όρια της αρχαϊκής και κλασικής παράδοσης. Η αλεξανδρινή ποιητική καθόρισε έκτοτε την αισθητική των Λατίνων και αποτέλεσε τον αρχικό καμβά για ό,τι σήμερα ονομάζουμε δυτική λογοτεχνία. Στο βιβλίο διερευνάται το αλεξανδρινό αίτημα γι...

Την ποίηση μπορεί κανείς να την προσεγγίσει από διάφορες οπτικές γωνίες, όπως λ.χ. το περιεχόμενό της, τις εικόνες και τις μεταφορές της, τις φιλοσοφικές ιδέες της, το μέτρο της κ.ο.κ. Η οπτική γωνία που υιοθετεί ο συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να εξηγήσει τη μακροβιότητα των έργων αρχαίας ελληνικής επικής, λυρικής και δραματικής ποίησης, εντοπίζοντας την απάντηση σε ένα πλέγμα ιδεών. Οι ιδέες αυτές αφορούν, εν συντομία, τη διαχρονικότητα και την πλαστικότητα των θεμάτων που περιγράφονται στα ποιήματα· τον ευσύνοπτο και όμορφο τρόπο έκφρασής τους· τις συναρπαστικέ...

Η υποτίμηση των Ελλήνων και η φιλοτρωική διάθεση που διαπερνά την Αλεξάνδρα με αποκορύφωση το εγκώμιο προς τη Ρώμη/νέα Τροία (Αλεξ. 1226-82. 1446-50) υποδεικνύουν ότι το ποίημα έχει συντεθεί προς ευχαρίστηση των Ρωμαίων. Το κομμάτι Αλεξ. 1226-82 αφορά στην κυριαρχία των Ρωμαίων επί της ιταλικής χερσονήσου, όπως αυτή σφραγίστηκε με την ήττα του Πύρρου (275 π.Χ.) κι ολοκληρώθηκε με την υποταγή των πόλεων της Μ. Ελλάδας (272/270 π.Χ.). Προτού η Ρώμη αρχίσει την περαιτέρω επέκταση προς ανατολάς και δυσμάς, έπρεπε πρώτα να εδραιώσει την κυριαρχία της στην ιταλική χερσόνησο, πράγ...

Τα έπη που αποδόθηκαν στον Όμηρο είναι το πρώτο συνειδητό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ήταν περίπου μοιραίο εκείνες οι δύο αλληλοσυμπληρούμενες ιστορίες (ένας μεγάλος πόλεμος που γεννάει οργή και μια μεγάλη επιστροφή που κυβερνιέται από τον νόστο) να καθορίσουν την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης. Κάθε κλασικό πνευματικό δημιούργημα (ας πούμε: η τραγωδία ή η ηθική φιλοσοφία) προσδιορίστηκε από τους όρους και την προθετικότητα με την οποία προσέλαβε το ήδη μυθικό ομηρικό corpus. Tέσσερις αιώνες μετά τον Όμηρο, οι κατακτήσεις του Αλέξανδρου γέννησαν έναν καινούριο κόσμο –...

Το παρόν σύγγραμμα εμπεριέχει τις ετυμολογήσεις των κυρίων ονομάτων και τοπωνυμίων που αναφέρονται στα Ομηρικά Έπη, τα οποία φθάνουν τον αριθμό των χιλίων πεντακοσίων. Ο αναγνώστης, πέρα από το διαχρονικό "εγχειρίδιο χρήσεως ως προς τις δυσκολίες της ζωής", που αποτελεί ο Ομηρικός Λόγος, τον τρόπο δηλαδή δια του οποίου ο Έλλην Άνθρωπος οφείλει να ανταπεξέρχεται στις προκλήσεις, θα ανακαλύψη και την λογική, βάσει της οποίας ο σοφός ονοματοθέτης σε πανάρχαιες εποχές ωνόμασε πόλεις, τόπους και πρόσωπα. Τα Ομηρικά Έπη υπήρξαν πάντοτε και θα είναι ες αεί η Βίβλος των Ελλήν...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης, μεταφραστής και μελετητής της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, αλλά και του Αίαντα ή του Οιδίποδα επί Κολωνώ, συγκεντρώνει στον τόμο αυτό δοκίμιά του από το 1995 μέχρι σήμερα, μεγάλης διαύγειας και ώριμης σκέψης. Είναι κείμενα που γράφτηκαν καταρχήν για να ακουστούν. Χωρίζονται σε δύο ενότητες: α) "Από την Ιλιάδα στην Οδύσσεια" και β) "Από το έπος στο δράμα". Πρόκειται για τα γραπτά ενός μελετητή και διανοητή στην καλύτερη και ωριμότερη στιγμή του, όπου με μεγάλη ελευθερία και τόλμη διαλέγει μοτίβα από τα ομηρικά έπη και την τραγωδία: η γενεαλογία του κακού στην...

O Πίνδαρος είναι ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής της ελληνικής αρχαιότητας. Eυνοϊκές συγκυρίες είχαν σαν αποτέλεσμα να μας σωθεί το σύνολο σχεδόν του ποιητικού έργου του, οι Eπίνικοί του, δηλαδή υμνητικά ποιήματα για νικητές πανελληνίων αγώνων (Oλυμπιονίκες, Πυθιονίκες, Nεμεονίκες και Iσθμιονίκες). O εμπνευσμένος αυτός ποιητής με διαρκώς ανανεούμενο υλικό, με σταθερή δομή (στροφές, αντιστροφές και επωδή) και με πρωτότυπη πραγμάτευση των θεμάτων του, που δεν είχε προηγούμενό της στο σύνολο της λυρικής παραγωγής, μας ξαφνιάζει με τα ποιητικά ευρήματά του, με τις συνθέσεις τω...

O Πίνδαρος είναι ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής της ελληνικής αρχαιότητας. Eυνοϊκές συγκυρίες είχαν σαν αποτέλεσμα να μας σωθεί το σύνολο σχεδόν του ποιητικού έργου του, οι Eπίνικοί του, δηλαδή υμνητικά ποιήματα για νικητές πανελληνίων αγώνων (Oλυμπιονίκες, Πυθιονίκες, Nεμεονίκες και Iσθμιονίκες). O εμπνευσμένος αυτός ποιητής με διαρκώς ανανεούμενο υλικό, με σταθερή δομή (στροφές, αντιστροφές και επωδή) και με πρωτότυπη πραγμάτευση των θεμάτων του, που δεν είχε προηγούμενό της στο σύνολο της λυρικής παραγωγής, μας ξαφνιάζει με τα ποιητικά ευρήματά του, με τις συνθέσεις τω...

Τα είκοσι τέσσερα Επιλεγόμενα προϋποθέτουν τα λεγόμενα στις είκοσι τέσσερις ραψωδίες της πρωτότυπης και μεταφρασμένης Οδύσσειας. Από την άποψη αυτή ο ρόλος τους θεωρείται επικουρικός. Συνταγμένα ωστόσο τώρα σε έναν ανεξάρτητο τόμο διεκδικούν, μετά την προηγούμενή τους εξάρτηση, την επόμενη αυτονομία τους. Ελπίζω ότι η παρούσα σύνταξή τους θα προσφέρει στον αναγνώστη τη διπλή αυτή ανακουφιστική αίσθηση, η οποία παίζει ανάμεσα στο πριν και στο μετά, εξασφαλίζοντας, προσωρινά έστω την άρση της αρχικής τους διαδοχής, με την οποία επιβάλλεται στην καθημερινή μας ζωή ο καταπιεστι...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης στο "Επί του περιεχομένου - Ομήρου Οδύσσεια" προσφέρει σε 24 μικρά κείμενα τον πυρήνα κάθε ραψωδίας της Οδύσσειας. Τα 24 δοκίμιά του διαβάζονται σαν ποίημα που περιέχει το απόσταγμα της σκέψης του μεγάλου ομηριστή και μεταφραστή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Με μεγάλη οικονομία, χωρίς καμία περιττή λέξη, συμπυκνώνουν κάθε φορά τον ποιητικό μύθο σε μια εικόνα κλειδί που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας το έπος.

Ο βασιλιάς Χριστός οδηγήθηκε στον Γολγοθά για να σταυρωθεί. Έμοιαζε μ' έναν άθλιο κακούργο από τον οποίο δεν κρέμονταν κουρέλια, αλλά οι πληγωμένες σάρκες Του. Ενώ φαινόταν ότι είχε καταποθεί από τον θάνατο, βάδιζε θριαμβευτικά προς τον Άδη, για να εξοντώσει τους νοητούς μνηστήρες. Ο Χριστός είναι "ζήτουλας". Ζητιανεύει την ψυχή κάθε άνθρωπου για να την αναμορφώσει και να την ανεβάσει στο πρωτόκτιστο κάλλος. Να της προσφέρει την θεοΰφαντη στολή της θείας χάριτος. Με την σταύρωσή Του έδωσε την δυνατότητα σε κάθε ψυχή να γίνει μέτοχος της παραδείσιας μακαριότητας. Η π...

[...] Το 1999 κατ' ανάθεση του Οργανισμού Τηλεπικοινωνικών Ελλάδος ανέλαβα να συγκροτήσω μια σχολιασμένη ανθολογία κειμένων από τον Όμηρο ως τον Ελύτη. Η παρούσα έκδοση συνιστά την αναθεωρημένη μορφή της ανθολογίας εκείνης, που κυκλοφόρησε με τίτλο "Εν λόγω ελληνικώ κ' εμμέτρω και πεζώ" - δάνειο από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη "Εν δήμω της Μικράς Ασίας". Κάθε επιλογή είναι διαδικασία βίαιη και πολλαπλώς διαβλητή. Πιστεύω εντούτοις ότι οι περισσότεροι από τους επιλεγέντες δεν θα απουσίαζαν από καμιά ανθολογία, από κανένα Κανόνα της ελληνικής (και της παγκόσμιας) λογοτεχνίας....

Ο "Όμηρος" είναι ένα από τα πολύπληθα Ιερατεία, τα οποία διήκαν επί χιλιάδες χρόνια, από τις παμπάλαιες παγετωνικές εποχές, ασχολούμενα με τη μελέτη της Φύσεως: Γεωγραφία, Κοσμογραφία, Αστρονομία, Μαθηματικά κ.λπ. Κάθε μέλος Ιερεύς του Ιερατείου αυτού ονομαζόταν Όμηρος. Το κείμενο της "Οδύσσειας" που έφτασε ως εμάς είναι η τελευταία μεταγραφή του Έπους από τα παλαιότερα παγετωνικά κείμενα, και την οποίαν επραγματοποίησε το πιο κοντινό στην Εποχή μας Ιερατείο "Όμηρος" της 6ης π.Χ. χιλιετίας. Οι ιστορίες του Έπους βρίσκονται στις απόλυτα θεωρητικές μορφές τους. Είναι ψεύτι...