Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη συνθετική αυτή εργασία παρουσιάζεται η διαλεκτική σχέση της ψυχοκοινωνιολογίας με την εκπαίδευση. Στη διερεύνηση αυτής της σχέσης η προσοχή του αναγνώστη επικεντρώνεται σε αρκετά ενδιαφέροντα θέματα της αγωγής των παιδιών και των εφήβων, που αναφέρονται στην αποτελεσματική λειτουργία της εκπαίδευσης. Το βιβλίο αυτό δίνει στοιχεία που είναι απαραίτητα να βοηθήσουν τόσο τους φοιτητές των παιδαγωγικών τμημάτων και των Καθηγητικών Σχολών όσο και τους εκπαιδευτικούς στην καλύτερη άσκηση του παιδαγωγικού έργου, όπως απαιτεί το σύγχρονο σχολείο στην εποχή μας.

Στο παρόν βιβλίο, ο Κώστας Χαραλαμπόπουλος αναλύει τις εξωλογικές διαστάσεις του νου που αποτελούν την υποδομή της λογικής του ανθρώπου. Γίνεται κριτική των πλατιά διαδεδομένων παιδαγωγικών θεωριών του αυταρχισμού και του προοδευτισμού με βάση τα ψυχολογικά δεδομένα. Διαπιστώνεται ότι οι παιδαγωγικές αυτές στρατηγικές θεμελιώνουν ένα είδος παραλογικής που σκευρώνει την ανάπτυξη της λογικής και κάνει το παιδί ανίκανο να κρίνει, να σκέφτεται και να αποφασίζει σωστά. Συμπερασματικά δείχνεται με δεξιότητα η εναλλακτική λύση στις επικρατούσες αυτές ακρότητες.

Οι θεωρητικές αναλύσεις των ειδικών της εκπαίδευσης είναι σίγουρα πολύτιμες, όμως πολύ συχνά επικεντρώνονται σε ποσοτικά μεγέθη και γενικούς στόχους. Αφήνουν τους ανθρώπους απ’ έξω. Μαθαίνεις για το "τι" ή για το "ποιος είναι πρώτος, δέκατος ή τελευταίος", αλλά όχι για το "πώς" και το "γιατί". Η βρετανίδα εκπαιδευτικός Lucy Crehan, νέα αλλά με θητεία στις σχολικές τάξεις, αναρωτήθηκε γιατί οι μαθητές από ορισμένα εκπαιδευτικά συστήματα πρωτεύουν συστηματικά στις διεθνείς εκπαιδευτικές δοκιμασίες. Αποφάσισε, λοιπόν, να κάνει μια έρευνα πεδίου: ταξίδεψε διαδοχικά στη Φινλα...

Τα εργαλεία του μοντέρνου δασκάλου τον μεταμορφώνουν σε τζεντάι με φωτόσπαθο. Η τεχνολογία και η εκπαίδευση, η τεχνολογία και η κοινωνία μας έχουν σχέση άρρηκτη. Το σχολείο και η τάξη, οι δάσκαλοι και οι μαθητές είναι οργανισμοί ζωντανοί, και η εκπαιδευτική διαδικασία μεταλλάσσεται και αυτή εκούσα άκουσα. Το θέλουμε ή δεν το θέλουμε υπάρχει αυτή η σημαντική αλλαγή. Εντούτοις, το βασικό διδακτικό εργαλείο νομίζω ότι παραμένει η ...κιμωλία και ο λόγος του δασκάλου. Κοντά σε αυτά τα εργαλεία ακλόνητη είναι η σημασία μιας δεξιότητας: της μεταδοτικότητας, εφόσον αυτή αποτελεί...

Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται το σχολικό κλίμα και η συμβολή των βασικών παραμέτρων του (επικοινωνία, συνεργασία, οργάνωση και διοίκηση και μαθητής) για τη διαμόρφωση θετικού σχολικού κλίματος. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου επεξηγείται και οριοθετείται το σχολικό κλίμα ως ένας από τους παράγοντες του αποτελεσματικού σχολείου και καταδεικνύεται η σημασία του για την επίτευξη των στόχων των σχολικών μονάδων. Επίσης γίνεται ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τις τέσσερις βασικές παραμέτρους του σχολικού κλίματος οι οποίες συμβάλλουν αποτελεσματικά στη δημιουργία και στην αν...

Πριν μερικά χρόνια ο Brody (2000, σ. 30) αναφερόμενος στην έννοια της "νοημοσύνης" σημείωνε: "Γνωρίζουμε πώς να μετράμε κάτι που αποκαλείται νοημοσύνη, αλλά δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς μετρήθηκε"! Αν στην παραπάνω δήλωση αντικαταστήσουμε τη λέξη "νοημοσύνη" με τη λέξη "αποτελεσματικότητα", θα αποδοθεί αρκετά επιτυχημένα, ίσως, η σύγχυση που προκαλεί η εν λόγω έννοια, ακριβώς εξαιτίας της υποκειμενικότητας που ενέχει από τη μια, και της εννοιολογικής ευρύτητας που παρουσιάζει από την άλλη. Στέκεται, έτσι, τολμηρό να πειραματίζεται κανείς με έννοιες όπως η παραπάνω, με έννοιες...

Αυτό που ονομάζουμε παιχνίδι, και είναι φαινομενικά κάτι ιδιαίτερα απλό και καθημερινό, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον φιλοσόφων, ιστορικών, παιδαγωγών, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, ανθρωπολόγων και εθνολόγων, και χαρακτηρίζει την ταυτότητα κάθε λαού. Μπορούμε να διακρίνουμε τη σφραγίδα του παιχνιδιού στη θρησκεία, στην τέχνη και την επιστήμη, στον πόλεμο και την ειρήνη, σε κάθε πτυχή του πολιτισμού. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Οι περισσότερες σχολικές αποτυχίες δεν οφείλονται τόσο στις δυσκολίες της ύλης που διδάσκεται στα παιδιά όσο στον τρόπο της διδασκαλίας. Σ' αυτά τα δύο δοκίμια ο Πιαζέ αναπτύσσει τις βασικές απόψεις του πάνω στα θέματα της εκπαίδευσης και δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει πως ο ρόλος του δασκάλου δεν είναι να παρέχει έτοιμες γνώσεις αλλά να παροτρύνει την αυτόνομη σκέψη του παιδιού. Γιατί η κατανόηση σαν προϋπόθεση της μάθησης είναι πάνω απ' όλα επινόηση, ανακάλυψη, εφεύρεση από το ίδιο το παιδί.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια ανάδειξης της σημασίας που έχει το λεξικό ως βιβλίο αναφοράς και ως παιδαγωγικό/διδακτικό εργαλείο στην εκπαίδευση. Εξετάζονται, από θεωρητική και εμπειρική άποψη, βασικές παράμετροι που αφορούν το λεξικό και το θέμα της χρήσης του από την πλευρά των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ακόμη, επισημαίνεται η ανάγκη ενσωμάτωσης του λεξικού στον εκπαιδευτικό προγραμματισμό και τεκμηριώνεται για ποιους λόγους κρίνεται απαραίτητο να χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί το...