Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αλήθεια, ο µύθος µπορεί να ταυτιστεί µε την πραγµατικότητα; Και ειδικά για ένα άτοµο µε αναπηρίες (ΑµεΑ). Ίσως ο δρόµος της ζωής ενός ατόµου µε αναπηρίες να µην είναι και τόσο διαφορετικός τελικά από τις περιπέτειες του Οδυσσέα στη µανιασµένη θάλασσα. Οι Κύκλωπες, οι Σειρήνες, η Σκύλλα και η Χάρυβδη ίσως και να κρύβονται στο πλαίσιο της σηµερινής πραγµατικότητας. Η Ιθάκη και το δικό µας όνειρο µπορεί να είναι το ένα και το αυτό. Σε κάποια στιγµή της ζωής µας όλοι θα θελήσουµε να κάνουµε όνειρα. Πολλές φορές ίσως και να στεκόµαστε σε απόσταση αναπνοής από την εκπλήρωση τω...

Ο Ορέστης, ένας σύγχρονος νέος με οικονομικά προβλήματα και ψυχικά κενά, αλλάζει συνεχώς δουλειές μη μπορώντας να κατασταλάξει κάπου. Κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια του ένα παλιό ημερολόγιο. Οι σελίδες του κρύβουν μια συναρπαστική και αληθινή ιστορία ενός παιδιού, του Χρήστου, που ξεκινά να κατακτήσει το όνειρό του. Ο Χρήστος, ένα φτωχόπαιδο από ένα χωριό της Κύπρου, ζει μαζί με την πολυμελή οικογένειά του σε μια παράγκα κάτω από άθλιες συνθήκες. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν η οικογένεια χάνει τον προστάτη της, τον πατέρα. Τα παιδιά αναγκάζονται να βγουν από το σχολείο κα...

Ο Γιώργος, πρώην εργαζόμενος στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, φεύγει από την Αθήνα λίγο καιρό πριν ξεσπάσει η μεγάλη οικονομική κρίση. Επιστρέφει στην πόλη για ένα μικρό διάστημα, όταν η κρίση αγγίζει το αποκορύφωμά της, και επηρεάζεται από τις συνέπειές της. Μικρές βιωματικές ιστορίες, η μία συνέχεια της άλλης, που σμίγουν τη σημερινή με τη μεταπολιτευτική Αθήνα, περίοδο που ο συγγραφέας πρωτοήλθε στην πόλη ως πρόσφυγας από την Κύπρο.

Χρόνια τώρα κάθομαι με τις ώρες και ανασκαλίζω ένα συρτάρι κρυφό της μνήμης, όπου μέσα κράτησα κλειδωμένα ό,τι ονειρεύτηκα, ό,τι αγάπησα, ό,τι με θύμωσε, ό,τι με πόνεσε. Κι είναι κάθε φορά πολύ οδυνηρό γιατί σ’ αυτό το συρτάρι βρίσκονται ακόμα και κάποια αποκαΐδια απ’ τη ζωή μου που συνεχίζουν ακόμα να καίγονται. Εμπειρίες οδυνηρές που με οδήγησαν μέσα από συγκρούσεις και απογοητεύσεις στη διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης θεώρησης του κόσμου, η "καταγωγική εικόνα" μιας χαμένης πια Ατλαντίδας, της πολιτείας που αγάπησα όσο τίποτε άλλο και που βούλιαξε άδοξα στο πέλαγος της ιστο...

Βουβή μας καρτεράς στ' όμορφο περιγιάλι, χτυπάς το κύμα με ορμή και περιμένεις πάλι... Χρόνια πολλά κι αν πέρασαν, εσύ εμάς προσμένεις κοντά σου να γυρίσουμε στα σκλαβωμένα μέρη. Την ψυχή σου κράτα όρθια, πάλι θ' ανθίσουν γιασεμιά. Κρύψε το κλάμα σου στο κύμα, πνέει ελπίδα λευτεριάς.

Τα διηγήματα της Παναγιώτας Ροδοσθένους-Μορίδου δεν είναι φανταστικές αφηγήσεις ενός ευφάνταστου προσώπου. Είναι η λογοτεχνική έκφραση βιωμάτων ζυμωμένων με τον βαθύ πόνο και το αστέγνωτο δάκρυ. Είναι αληθινές ιστορίες με πρωταγωνιστές πρόσωπα οικεία, φιλικά, αγαπημένα, που λαχταρούσαν τη ζωή, αλλά έθεταν σε ανώτερη μοίρα τη λευτεριά της μαρτυρικής πατρίδας. Ήρωες, μάρτυρες, αγωνιστές που θυμίζουν τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου ή τις άπειρες θυσίες του Ελληνικού Γένους. Μορφές γλυκύτατες που ξεπέρασαν τον φυσιολογικό πόθο για επιβίωση, κατανίκησαν το ένστικτ...

"Ο πατέρας μου ήταν από την Αμμόχωστο και η μάνα μου από τη Μακεδονία. Αυτό με βοήθησε να διατηρήσω μια πλατιά εικόνα του ελληνικού ορίζοντα μεγαλώνοντας στο ανατολικότερό του σημείο", γράφει η συγγραφέας στο βιογραφικό της σημείωμα, και πράγματι η Μαραγκού έχει μια ικανότητα να σκιαγραφεί τον πλατύ αυτό ελληνικό κόσμο με μια απλότητα στη γραφή, αμεσότητα και ανθρωπιά. Η μοίρα της γυναίκας στη δύσκολη αυτή εποχή είναι ένα θέμα της που επανέρχεται στα διηγήματά της. Η γραφή της περιγράφει έναν κόσμο που δεν έχει τίποτε το αφηρημένο, όπου, όπως γράφει ο Αλέξης Ζήρας, συνυπάρχ...