Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται οι εισηγήσεις των επιστημόνων που έλαβαν μέρος στο διεθνές συνέδριο για τον Georg Trakl, που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2007 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με τη συνεργασία της Αυστριακής Πρεσβείας. Σκοπός του συνεδρίου ήταν η παρουσίαση στο ελληνόφωνο κοινό του μείζονος αυτού αυστριακού ποιητή, ουσιαστικότερου εισηγητή του εξπρεσιονισμού στο γερμανόφωνο χώρο, η ποίηση του οποίου σφράγισε την ευρωπαϊκή λυρική νεωτερικότητα.

Το 1922, annus mirabilis για την λογοτεχνία, ο R. M. Rilke ολοκληρώνει τις "Ελεγείες από το Ντουίνο", μία από τις σπουδαιότερες ποιητικές συνθέσεις του 20ου αιώνα: Η μεταφυσική της πτώσης και της ανύψωσης του ανθρώπου μέσα από τις αλληγορικές εικόνες του ακροβάτη που θέλει να υψωθεί, και του αγγέλου πού κατέρχεται στη γη, για να συνεχίσει μια παράσταση με μαριονέτες. Κι ακόμη, μεταφυσική του θανάτου: η αναπόφευκτη όδευση στον τόπο της οδύνης σε δέκα ελεγειακές εικόνες για την θλίψη μετά το τέλος του Πρώτου Πολέμου, όταν κανείς δεν υποπτεύεται την τερατωδία πού θα ακολουθήσε...

"Ο Πούχνερ είναι μια εκλεκτή περίπτωση "ηρωικού μηδενισμού", όπως τον περιέγραφε ο Καμύ στο δοκίμιό του για τον Σίσυφο και αλλού· το δοκίμιό του έκλεισε λέγοντας ο Καμύ, ότι τελικά φαντάστηκε τον ακαταπόνητον ηρώα του μύθου "ευτυχισμένο". Αυτό ταιριάζει και για τον Πούχνερ, έστω και αν αισθάνθηκε το χρέος να πει την αλήθεια πάντα, με διάφορους τρόπους". Μιχάλης Μερακλής "Η στοχαστικότητα της ποίησης του Πούχνερ διαπνέεται από έναν λυρισμό που υπονομεύει τον κίνδυνο της διανοητικής σκλήρυνσης, και από μια διάθεση εξομολογητική που, όπως και ο φιλοσοφικός εκλεκτικισμός τ...

Μια ανθολόγηση του έργου του Ρίλκε (1875-1926), από τον γάλλο διανοητή Φαμπρίς Μιντάλ, με θέμα τον έρωτα έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται ο ποιητής. Η ποίηση είναι για τον Ρίλκε η ίδια η ουσία της ζωής και ο έρωτας χωρίς ανταλλάγματα η πιο καθαρή έκφρασή της. Ο Ρίλκε πιστεύει σ' έναν έρωτα απαλλαγμένο από στείρα θρησκευτικά πιστεύω και προκαταλήψεις, έναν έρωτα χωρίς όρια που μας ωθεί σε όλο και μεγαλύτερες κατακτήσεις, αλλά και στη σεξουαλικότητα που απελευθερώνει τον άνθρωπο. Τα κείμενα που αναπαράγονται είναι αποσπάσματα από αντιπροσωπευτικά έργα του Ρίλκε, κ...

Ανθολογούνται οι: Mario Keszner (Μάριο Κέσζνερ), Wolfgang Millendorfer (Βόλφγκανγκ Μίλλενντορφερ), Michael Beisteiner (Μίχαελ Μπάισταϊνερ), Sophie Reyer (Σοφί Ράιερ), Christian Teissl (Κρίστιαν Τάισσλ), Katharina Tiwald (Κατερίνα Τίβαλντ), Marlies Thuswald (Μαρλίς Τούσβαλντ), Cornelia Travnicek (Κορνηλία Τράβνισεκ)

Ο Τόμας Μπέρνχαρντ (1931-1989) είναι γνωστός, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, πρωτίστως ως πεζογράφος και δευτερευόντως ως δραματουργός. Υπάρχει, όμως, μια ακόμα συγγραφική όψη του, εκείνη του ποιητή, που είναι η περισσότερο σκιασμένη και γίνεται γνωστή στην Ελλάδα ουσιαστικά για πρώτη φορά, χάρη στην παρούσα έκδοση-μετάφραση ολόκληρου του ποιητικού έργου του. Ως ποιητής εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο, προσεγγίζοντας ολοένα και περισσότερο προς εκείνον τον ψυχισμό και τη στάση απέναντι στη ζωή, τον εαυτό του και τους ανθρώπους, που γνωρίζουμε από την πεζογραφία του, ό,τι μ...

Στις αρχές του 1973, λίγο προτού πεθάνει, η διάσημη Αυστριακή ποιήτρια και συγγραφέας Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν επισκέφτηκε το Άουσβιτς και το Μπίρκεναου κατά τη διάρκεια μιας αναγνωστικής περιοδείας στην Πολωνία. "Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κάποιος να ζει μ’ αυτά δίπλα του" είπε, "δεν υπάρχει κάτι να πεις. Βρίσκονται απλά εκεί, και σε αφήνουν άφωνο". Σε όλη της την καριέρα, η Μπάχμαν πάλευε με την ανεπάρκεια της γλώσσας, κυνηγώντας εκείνο που δεν μπορούσε να εκφραστεί. "Εάν είχαμε τη λέξη", δήλωσε το 1959 σε μια ομιλία, "εάν είχαμε γλώσσα, δεν θα είχαμε ανάγκη όπλα". Πίστευε ότι...

Δεν υπάρχει κατά την γνώμη μου καμία αμφιβολία, έτσι όπως βλέπω τα πράγματα και όπως τα ζω, σύμφωνα με την τέχνη και την ικανότητά μου, πως η Γερμανία, είναι εκείνη η δύναμη, που όσο παραμένει χωρίς αυτεπίγνωση, κρατάει τον κόσμο όλο σε ανάσχεση... Η Γερμανία, το 1918, τη στιγμή της κατάρρευσης, θα μπορούσε να είχε ντροπιάσει ή να είχε συγκλονίσει όλο τον κόσμο με μια πράξη βαθειάς ειλικρίνιας και μετάνοιας. Με αποφασιστική και φανερή παραίτηση από μια ευημερία που θεμελιώθηκε τελείως λάθος...

Το δέος της τελευταίας σελίδας η κατάνυξη με το τελευταίο φως η αμηχανία μετά τον εσπερινό όταν πρέπει πάλι να πάμε σπίτι και να αντικρύσουμε τα γνωστά. Τόσες σελίδες τόσων ημερών συντροφιά και τώρα σώνουν· σχεδόν προδοσία μα εσύ ήσουν που τις γέμισες και τώρα πληρωμένες φεύγουν συνήθισες στο λευκό τετράγωνο ν’ απλώσεις φαρδιά πλατιά το εγώ σου λες και είναι κρεβάτι για δύο τώρα το σπίτι ξανανοικιάζεται κι αλλού θα κυλιέται ο νούς σου και οι αισθήσεις σου και τα αισθήματα. Άς μην ήσουν τόσο βιαστικός με τις άκαιρες εξομολογήσεις σου τις άκυρες διαπιστώσεις...

Η Ίλζε Άιχινγκερ, η "μεγάλη αουτσάιντερ" της γερμανόφωνης μεταπολεμικής λογοτεχνίας, όπως την αποκαλεί η κριτική, αποτελεί μια σταθερή και επίμονη παρουσία στα γράμματα, από το πρώτο της μυθιστόρημα το 1948 έως την πρόσφατη συλλογή της το 2006. Η διαφοροποίηση από τις εκάστοτε μόδες και ρεύματα, ο υπονομευτικός τρόπος σκέψης και η εμμονή της σε μια κριτική στάση απέναντι στο ιστορικοπολιτικό γίγνεσθαι αναγνωρίστηκαν από νωρίς ως το "σήμα κατατεθέν" της γραφής της Άιχινγκερ. Με την παρούσα έκδοση παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό διηγήματα, μικρά πεζά και...

Εδώ παρουσιάζονται σε νέα μετάφραση ορισμένα ποιήματα του Rainer Maria Rilke (1875-1926), επιλεγμένα από την ώριμη περίοδο της δημιουργίας του (1905-1912): 1. Η πρώτη Ελεγεία του Ντουίνο 2. "Λήδα" 3. "Ο Δαβίδ τραγουδά μπροστά στον Σαούλ" 4. Τα ποιήματα για τον Βούδα Επιπλέον παρέχεται το γερμανικό πρωτότυπο αλλά και μια εκτενής, λέξη-προς-λέξη ερμηνευτική ανάλυση των ποιημάτων.

Ο άρχοντας του Λάγγεναου γράφει ένα γράμμα, βυθισμένος σε σκέψη. Αργά-αργά ζωγραφίζει μεγάλα, σοβαρά, όρθια γράμματα: Καλή μου Μητέρα, να είσαι περήφανη: Βαστώ τη σημαία, μην ανησυχείς: Βαστώ τη σημαία, να μ' αγαπάς: Βαστώ τη σημαία - Ύστερα κρύβει το γράμμα κάτω από τη στολή του, στο πιο κρυφό μέρος, κοντά στο ροδόφυλλο. Και συλλογίζεται: "Σε λίγο θα μοσκοβολήσει κι αυτό". Και συλλογίζεται: "Ίσως το βρει καμιά φορά κανένας...". Και συλλογίζεται... "γιατί ο εχθρός είναι κοντά".