Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΜΙΑ ΒΑΡΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΣΒΟ (Τραγούδι) Είδα την αστραπή στην ανατολή. Έλαμψε μόλις για μια στιγμή και μου φάνηκε παράξενη. Είδα τον ήλιο στο αίμα της, βρεγμένο, τη θάλασσα ταραγμένη, και το χθες κλεμμένο από τα βιβλία.

Αναστημένος με τους θησαυρούς της προϊσλαμικής ποίησης, το μυστικισμό των σούφι, το ελληνικό πρόσωπο της Ανατολής, βαθύς μελετητής και γνώστης του κόσμου της Δύσης και του πολιτισμού της, στρατευμένος στο όνομα της ελευθερίας και μόνο, ο Άδωνης είναι ο επαναστάτης μάστορας της πιο κρυφής και αρμονικής μουσικής, ο περήφανος κάτοικος της ουτοπίας, ο συνδαιτυμόνας του Έλιοτ, του Γκιμπράν, του Ροντέν, του Ρεμπώ, του Μουτανάμπι... Η επιλογή του ψευδωνύμου του, που ενώνει όλες τις πλευρές της Μεσογείου, χαρακτηρίζει τόσο την προσωπικότητά του όσο και το έργο του.

Ο Άδωνις ως ποιητής μας είναι πολύτιμος γιατί αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας ανήκουστης γλωσσικής ηπείρου. Η Ευρώπη μαζί με την αποικιοκρατία της απέσυρε και το πολιτιστικό της ενδιαφέρον για έναν κόσμο που αρχίζει στη Μεσόγειο και φτάνει στις τελευταίες κτίσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου ανατολικά. Ο Άδωνις καταφέρνει να διασπάσει αυτήν την αδιαφορία και με όχημα μιαν αποδοχή γίνεται η μνήμη μιας ολόκληρης ποιητικής, που σε μας τους Έλληνες όλο κάτι θυμίζει, βυθισμένη στην προφορικότητα των γιαγιάδων και των παππούδων μας στα προσφυγικά, ή στις καταλογάδιν αναγνώσεις...

"Ο αναγνώστης είναι ο άλλος, το πρόσωπο που προσπαθώ να προσεγγίσω. Και αυτή η ετερότητα είναι συγχρόνως ένα μέρος του εαυτού μου". "Ο ποιητής πρέπει να είναι επαναστάτης στην τέχνη του, η ίδια η ποίησή του πρέπει να είναι η επανάσταση και όχι το μέσο. Η ποίηση είναι αντι-ιδεολογική, υπηρετεί μόνο την ποίηση. Η ποίηση δεν είναι για την ποίηση, αλλά για τη ζωή, δεν υπερασπίζομαι λαούς, αλλά τον άνθρωπο". Ο Άδωνις στρέφεται στο παρελθόν χωρίς να καθηλώνεται, κοιτάζει κατάματα των τεράτων τα πρόσωπα χωρίς να απολιθώνεται. Ονομάζει μέλλον το παρόν και είναι παντού παρών,...

"H σύγχρονη αραβική ποίηση, ιδιαίτερα των δύο τελευταίων αιώνων -εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις- αδυνατούσε να αρθρώσει καθαρά το όνομά της. Aλλά, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, η συνείδηση μιας ελευθερίας, που κατακτήθηκε πρώτα από την τουρκική και ύστερα από την αγγλο-γαλλική αποικιοκρατία, της έδωσε μια ουσιαστική ώθηση, μια πνοή αποφασιστικής σημασίας. Aυτό που την εμπόδιζε να ορθώσει το ανάστημά της ήταν το βλέμμα εκείνο που αρνιόταν να δει οτιδήποτε άλλο πέρα από το δικό της πόνο, και προσπαθούσε να καταστήσει ορατό, διάφανο, το αληθινό της σώμα, που είχε αφανιστεί...

Αναστημένος με τους θησαυρούς της προϊσλαμικής ποίησης, το μυστικισμό των σούφι, το ελληνικό πρόσωπο της Ανατολής, βαθύς μελετητής και γνώστης του κόσμου της Δύσης και του πολιτισμού της, στρατευμένος στο όνομα της ελευθερίας και μόνο, ο Άδωνης είναι ο επαναστάτης μάστορας της πιο κρυφής και αρμονικής μουσικής, ο περήφανος κάτοικος της ουτοπίας, ο συνδαιτυμόνας του Έλιοτ, του Γκιμπράν, του Ροντέν, του Ρεμπώ, του Μουτανάμπι... Η επιλογή του ψευδωνύμου του, που ενώνει όλες τις πλευρές της Μεσογείου, χαρακτηρίζει τόσο την προσωπικότητά του όσο και το έργο του.