Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια περισπούδαστη ιστορική πραγματεία -απάντησις στον Σάμουελ Χάντινγκτον- η οποία αποδεικνύει: α) Την διαχρονικήν ενότητα Ελληνισμού - Χριστιανισμού, β) Την προλείανσιν του εδάφους δια την έλευσιν του Θεανθρώπου εις την Γη.

Με τον τίτλον "Ο ελληνισμός μου και οι Έλληνες" ο Ίων είχε, στο διάστημα έξι χρόνων, από το 1903 ίσαμε το 1909 -κατά τα οποία υπηρέτησε σε διάφορα προξενεία στη Μακεδονία, στη Θράκη, στην Αίγυπτο, στες πρεσβείες της Πόλης και της Ρώμης και στο υπουργείο στην Αθήνα, δηλαδή στα πιο επίμαχα σημεία του Ελληνισμού και στα σπουδαιότερα πολιτικά κέντρα της Ανατολής-, γεμίσει δυο τετράδια σημειώσεις, ωσάν ημερολόγιο γι' ατομική του χρήση. Άμεση εξωτερική συνάρτηση η μία σημείωση με τρς άλλες δεν έχουν πάντα, αλλά σφιχτοδένονται από το ίδιο το γενικό θέμα. Όπως το εξηγεί αρκετά κ...

[...] Τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν μάθαμε επίσης για τον ξερριζωμό όσων Ποντίων γλύτωσαν τη γενοκτονία των χρόνων 1915-1922 και για την εγκατάσταση τους στις απέναντι ακτές της Μαύρης Θάλασσας, όπου συνδέθηκαν με τις ήδη ακμάζουσες ελληνικές παροικίες, για την καλλιέργεια της δημοτικής ελληνικής γλώσσας και την άνθιση των ελληνικών κοινοτήτων στα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, για τις σταλινικές διώξεις και τον αναγκαστικό εκτοπισμό από το 1935 και μέχρι το 1945 στις μακρινές στέπες του Καυκάσου χιλιάδων ανθρώπων που επέμειναν να διατηρούν το ελληνικό τους διαβατήρ...

Η ζωή η ίδια είναι ο ζωντανός θίασος, στον οποίο κάποτε πρωταγωνίστησαν ο Πυθαγόρας, ο Αναξαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων. Ήταν οι πρώτοι που δίδαξαν την ενότητα και την αλληλεγγύη των όντων. Με την παγκοσμιοποίηση και την ομογενοποίηση των ανθρώπων προ των πυλών του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα μπορεί και πρέπει να επιβάλλει τον ανθρωπισμό ως κυρίαρχο στοιχείο. Η θέση σήμερα της Ελλάδας μπορεί να εξελιχθεί ώστε να ξαναπαίξει αυτή παρόμοιο ρόλο. Ο ελληνισμός μπορεί σήμερα να εμπνεύσει και να κατευθύνει τα σύγχρονα ιδεώδη. Μπορεί να ξανακάνει τον άνθρωπο ον κυρίαρχο και αυτεξο...

Αι σελίδες αύται, γραφείσαι παρά στρατιώτου, δεν επιλαμβάνονται ποσώς της πολιτικής θέσεως του Μικρασιατικού ζητήματος. Επεζητήθη, απλώς, η παροχή εις συμπεπυκνωμένας γραμμάς πάντων εκείνων των στοιχείων, όσα θα χρησιμεύσωσιν εις τον αναγνώστην, ίνα μορφώση πεποίθησιν επί την ακμήν, την έκτασιν, και τα δίκαια του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Τα στοιχεία ταύτα ανεζητήθησαν, όλως αντικειμενικώς, κυρίως εις συγγραφείς ξένους, ανήκοντας αδιαφόρως εις Έθνη φίλα ή μη προς την Ελλάδα. Εάν εκρίθη ορθή η σύντομος αναδρομή εις το παρελθόν, τούτο εγένετο, ουχί διά να στηριχθώσιν επ' αυτ...

Με την έκθεση "100 χρόνια Έλληνες", και τις εκδόσεις που τη συνοδεύουν, ο Δήμος Αθηναίων και ο Πολιτισμικός Οργανισμός θέλησαν να δώσουν το μέτρο της ελληνικής παρουσίας στον κόσμο κατά τον κρίσιμο εικοστό αιώνα. Ένας ήταν ο μέγιστος στόχος: Να νιώσουμε εθνικά υπερήφανοι από το κατώφλι ενός νέου αγώνα όχι μόνο για τους αρχαίους μας προγόνους αλλά και για τους σύγχρονους επιγόνους τους. Οι αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου πλημμύρισαν από σπουδαίους δημιουργούς, επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές που σημάδεψαν τον κόσμο στον τομέα του ο καθένας. Ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας...

Μέσα από τις διαθήκες δύο ευεργετών, του Ευ. Αχιλλόπουλου και του Δημ. Σπετσερόπουλου, αναλύεται η ιστορική και προσωπική διάσταση του ευεργετισμού. Αναδεικνύεται η ιδιαιτερότητα του παροικιακού ευεργετισμού στις διαπολιτισμικές συνθήκες που αποτελούν το πλαίσιο ανάπτυξης του ελληνικού παροικιακού φαινομένου.

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στους Εβραίους απανταχού του κόσμου, ώστε μαθαίνοντας τα λάθη των ηγεσιών τους, να αναθεωρήσουν την άποψή τους για τους Έλληνες και από πολέμιοι να γίνουν φίλοι του Ελληνισμού.

Το 1922 αποτελεί μια τομή χωρίς ιστορικό προηγούμενο· την τραγική ολοκλήρωση τριών ή τεσσάρων χιλιάδων χρόνων ιστορίας. Έλαβε τέλος μια διαδρομή, εξέλιπε οριστικά μια συγκεκριμένη μορφή του ελληνισμού, αν με αυτή τη λέξη ορίζουμε τον ιδιαίτερο ρόλο και την παρουσία των Ελλήνων -ως διακριτού πολιτισμού- στη Μεσόγειο, το Αιγαίο, τη Μαύρη Θάλασσα που με αμπώτιδες και παλίρροιες συνεχίστηκε τρεισήμισι ή τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Εκείνον τον Αύγουστο του 1922 ο ελληνισμός μπήκε στη θανάσιμη αγωνία του... ...Στα ογδόντα χρόνια που πέρασαν, Παλαιο-ελλαδίτες και Μακεδόνες, Πόντιο...

Οι πολλοί των Ελλήνων, αν μη πάντες, είτε εξ αρχής μη νοήσαντες την σοβαρότητα του ζητήματος του Αίμου, απορροφηθέντες από του μικροτέρου ελληνικού ζητήματος των ορίων, ουδένα προησθάνοντο κίνδυνον από άκρου βορρά της ελληνικής Ανατολής, ουδέ ανεμέτρουν την σοβαρότητα αυτού. Και νυν ωσεί βαθέος ύπνου εξεγειρόμενοι μετ' εκπλήξεως ητένιζον εις κατάστασιν πραγμάτων, ης τον κινδυνωδέστατον προς τον Ελληνισμόν χαρακτήρα ήρξαντο να διαγιγνώσκουσι σαφώς. Τότε δη τότε κατενοήθη άπασα η μεγάλη και φοβερά σημασία του Αίμου εν τη μελλούση ιστορία του Ελληνικού. Ως εξ ορμεμφύτου ησθάνο...