Ο βασιλιάς πεθαίνει
Ionesco Eugène 1909-1994
Κέδρος (2009)
Ο Μπερανζέ, ένας βασιλιάς μ' εξασθενημένη δύναμη του οποίου το βασίλειό καταρρέει, μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα. Ολόκληρο το έργο γίνεται ένα προκαθορισμένο τελετουργικό της πτώσης και του τέλους, μέσα από το οποίο ο Ιονέσκο επιχειρεί μια αλληγορική καταγραφή της εμμονής και του φόβου του θανάτου, απ’ τον οποίο μάταια πασχίζει να απαλλαγεί ο άνθρωπος. "Όταν ο Ριχάρδος ο Β’ πεθαίνει" λέει ο Ιονέσκο - "νιώθεις ότι είσαι παρών στο θάνατο ενός πολυαγαπημένου σου προσώπου". Αλλά και αντίθετα, όταν ένας δικός μας άνθρωπος πεθαίνει μήπως δεν νιώθουμε ότι γίνεται...
Ρινόκερος
Ionesco Eugène 1909-1994
Κέδρος (2009)
Μπορεί ο Ιονέσκο να έγραψε αυτό το έργο πριν από πενήντα χρόνια, αλλά οι τελευταίες δύο ατάκες του Μπερανζέ, με την πάροδο του χρόνου μοιάζουν όλο και πιο επίκαιρες... Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος, και θα μείνω άνθρωπος ως το τέλος! Εγώ δεν θα συνθηκολογήσω ποτέ... δεν θα γίνω ποτέ σαν κι εσάς!
Το άνθος του κάκτου
Barillet Pierre
Αιγόκερως (2009)
Ευτυχείς Διόσκουροι του γαλλικού θεάτρου, ο Πιέρ Μπαριγιέ και ο Ζαν-Πιέρ Γκρεντύ έκαναν θριαμβευτικά την πρώτη τους εμφάνιση στην παρισινή σκηνή με το "Χάρισμα της Αδέλας", πριν δεκαπέντε χρόνια. Το έργο αυτό στάθηκε και το διαπιστευτήριό τους για το ελληνικό θέατρο: η Κα Κατερίνα το ανέβασε στο επώνυμο καλοκαιρινό θέατρό της, που δεν υπάρχει πια... Οι δύο κωμωδιογράφοι, συνέχισαν την καρριέρα τους με έργα όπως τα "Φίλε, Φίλε" (1951), "Η άσπρη βασίλισσα" (1963), "Η Πένα" (1956) κ.ά. Κανένα όμως δεν έφτασε την επιτυχία του πρωτόλειού τους εκείνου. Και μόνο τώρα, με το "Άνθ...
Εσύ και τα σύννεφά σου
Westphal Eric
Αιγόκερως (2009)
[...] Το 1971 γράφεται το "Toi et tes nuages" ("Εσύ και τα σύννεφά σου") το πρώτο του έργο που ανεβαίνει στο θέατρο (στο Athenee) σε σκηνοθεσία του Roland Monod με τις Anna Karina και Eleonore Hirt. Το έργο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία: βραβείο των "U" το 1971 και εκατοντάδες αναπαραγωγές τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό. Ο Karen Arthur στο Hollywood θα στηριχτεί σ' αυτό το έργο για την ταινία φαντασίας "The Mafu Cage" (1977). [...]
Νάρκισσος ή Ο εραστής του ευατού του
Rousseau Jean - Jacques 1712-1778
Ιδιωτική Έκδοση (2009)
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Βαλέριος: είναι ο "Νάρκισσος, ή ο εραστής του εαυτού του". Ο ναρκισσισμός που τον διακατέχει χρήζει θεραπείας, σύμφωνα πάντα με τη γνώμη των ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν. Για τον ίδιο όμως είναι ό,τι πιο φυσικό και συνάμα ωραίο μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Όταν θα αντικρίσει ένα πορτρέτο στην τουαλέτα του, θα τον κυριεύσει ένας ανυπέρβλητος και αθεράπευτος θαυμασμός για το πρόσωπο που απεικονίζεται σε αυτό. Την ίδια στιγμή θα ερωτευτεί τη γυναικεία μορφή του πορτρέτου και θα αρχίσει να παραφέρεται. Ο ερωτευμένος Βαλέριος θα αρχίσει...
Ο θρίαμβος του έρωτα
Marivaux Pierre Carlet de Chamblain de 1688-1763
University Studio Press (2010)
Δον Ζουάν ή Ο πέτρινος Δείπνος
Molière Jean Baptiste de 1622-1673
Νεφέλη (2010)
Να σου γεννιέται νέος πόθος είναι ηδονή ασύλληπτη κι όλη η απόλαυση του έρωτα είναι στην αλλαγή. Είναι ακραία η ηδονή που νιώθεις να προσπαθείς να κατακτήσεις με χίλιους τρόπους την καρδιά μιας νέας και ωραίας, να βλέπεις μέρα με τη μέρα τις μικρές προόδους που κάνεις, να πολεμάς με λόγια γλυκά, με δάκρυα, με αναστεναγμούς, την αθώα αιδώ μιας ψυχής που δεν θέλει να παραδώσει τα όπλα, να καταρρίπτεις βήμα προς βήμα όλες τις μικρές αντιστάσεις που προβάλλει, να νικάς τους ηθικούς της ενδοιασμούς περί τιμής και να τη φέρνεις γλυκά γλυκά εκεί που θέλεις να τη φέρεις. Όμως, αν τ...
Ο μισάνθρωπος
Molière Jean Baptiste de 1622-1673
Ηριδανός (2010)
Έργο γραμμένο το 1666, όπου ο Μολιέρος σκιαγραφεί έναν από τους γνωστότερους ήρωες του, τον Αλσέστ, έναν ακοινώνητο μισάνθρωπο που σε όλους και σε όλα βρίσκει ελαττώματα. Το παγκόσμιο θέατρο έχει κατά καιρούς ασχοληθεί μ' αυτό τον τύπο ανθρώπου. Ο Αριστοφάνης αναφέρει ως μισάνθρωπο τον Τίμωνα τον Αθηναίο ("Λυσιστράτη"), τον οποίο ο Λουκιανός περιγράφει σε αφήγημα του. Επίσης, ο Μένανδρος αναφέρει ως μισάνθρωπο τον Κνήμωνα ("Ο Δύσκολος"). Ο μολιερικός Αλσέστ φτάνει με τη συμπεριφορά του στα άκρα, αρνούμενος όχι μόνο τους φίλους του αλλά και την Σελιμέ, με την οποία είναι ερω...
Αμέντε
Ionesco Eugène 1909-1994
Κέδρος (2010)
"Το γέλιο του Ιονέσκο -που κι ο ίδιος το ζητάει απ' τους θεατές του- στάθηκε το αποτελεσματικότερο ίσως όπλο στην όλη παράλογη επανάσταση της εικοσαετίας '50-'60. Μα ο δραματουργός δεν ξεχωρίζει κωμωδία και δράμα. "Η Κωμωδία -γράφει στις Σημειώσεις κι αντισημειώσεις- είναι για μένα η έμφυτη αίσθηση της ασυναρτησίας, που δημιουργεί μεγαλύτερη απόγνωση απ' ό,τι η Τραγωδία, επειδή οδηγεί στο αδιέξοδο." Αλέξης Σολωμός, "Θεατρικό Λεξικό", Εκδόσεις Κέδρος
Οι σοφολογιότατες
Molière Jean Baptiste de 1622-1673
Ηριδανός (2010)
"Οι σοφολογιότατες" είναι μια σπουδή και ταυτόχρονα καταγγελία των νεόκοπων του πνεύματος, που έχουν στο κεφάλι τους έναν πολτό από κακοχωνεμένες γνώσεις, συλλεγμένες ένας Θεός ξέρει από πού, τις οποίες προβάλλουν με λάθος τρόπο σε λάθος χρόνο. Στο τέλος του έργου επέρχεται συμβιβασμός μεταξύ των δύο στρατοπέδων, όμως ο Μολιέρος δεν δείχνει ότι οι τρεις σοφολογιότατες μετανοούν ή, τουλάχιστον, συνετίζονται. Η ιστορία που άρχισε αιώνες πριν από τον μεγάλο γάλλο δημιουργό συνεχίζεται ως τις μέρες μας, αφού πάντα υπάρχουν άνθρωποι που πασαλείβουν γνώσεις, τις καταπίνουν αμάσητ...
Σχολείο γυναικών
Molière Jean Baptiste de 1622-1673
Ηριδανός (2011)
Στο σχολείο γυναικών βάζει ως πυρήνα του έργου του τον απλοϊκό μεσήλικο Αρνόλφο, που έχει πάρει από τεσσάρων χρόνων παιδούλα την Αγνή, και την ανατρέφει για να την κάνει γυναίκα του. Η κοπέλα μεγαλώνει υπό την επιτήρηση δύο άξεστων υπηρετών και αποκομμένη από τον κόσμο για να παραμείνει αφελής και αγράμματη, στοιχεία που ο Αρνόλφος θεωρεί απαραίτητα σε μια καλή και υπάκουη σύζυγο. Όμως η τύχη φέρνει στην πόλη τον νεαρό Οράτιο, που ερωτεύεται την Αγνή και καταφέρνει να της κλέψει την καρδιά. Μετά από μια σειρά κωμικών παρεξηγήσεων, όπου ο Αρνόλφος προσπαθεί ανεπιτυχώς να απο...
Η πόρνη που σέβεται
Sartre Jean - Paul 1905-1980
Δαμιανός (2011)
ο λουλούδι της ανθρωπιάς που ανθίζει στη συνείδηση μιας γυναίκας του δρόμου δεν έχει την τύχη να νικήσει με το μύρο του την αποφορά του κοινωνικού βούρκου που το ζώνει. Ξεγελιέται και παραδίνεται στη μοίρα. Η απόγνωση φεύγει από την πληγωμένη ψυχή μιας ταπεινωμένης γυναίκας και τη θέση της παίρνει μια ψευδαίσθηση: η αποκατάσταση της κουρελιασμένης αξιοπρέπειας. Ωστόσο η σκοτεινή ατμόσφαιρα τούτου του φαύλου κύκλου ξαστερώνει με τις προεκτάσεις που παίρνουν στον ψυχικό μας κόσμο οι αρετές του έργου.
Οι δίκαιοι
Camus Albert 1913-1960
Νεφέλη (2011)
Ντόρα: Δεν υπάρχει τίποτα πέρα απ' το μίσος. Καλιάγιεφ: Υπάρχει η αγάπη... Ντόρα: ...Η αγάπη δεν είναι αυτό που μας χρειάζεται. Καλιάγιεφ: Εσύ το λες αυτό; Ξέρω πως η καρδιά σου... Ντόρα: Υπάρχει πολύ αίμα, πολλή βία. Αυτοί που πραγματικά αγαπούν τη δικαιοσύνη, δεν έχουν δικαίωμα στην αγάπη. Στέκουν ορθοί, σαν κι εμάς, με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια καρφωμένα ολόισια μπροστά. Είναι καρδιές περήφανες, ανυπότακτες... Πώς να δεχτούνε την αγάπη, που δεν σ' αναγκάζει παρά να σκύβεις το κεφάλι; Καλιάγιεφ: Αγαπάμε όμως τον λαό μας. Ντόρα: Αλήθεια είναι....
Αξιοσέβαστη πόρνη
Sartre Jean - Paul 1905-1980
Αιγόκερως (2011)
Λίζι: Ποιος σου μιλάει για λεφτά. Σε ρώτησα αν έμεινες ευχαριστημένος και θα μπορούσες, νομίζω, ν' απαντήσεις ευγενικά. Τι συμβαίνει; Έχει γούστο να μη σ' άρεσε. Α, αυτό, μα την αλήθεια, θα 'ταν πολύ παράξενο... Φρεντ: Βούλωσ' το. Λίζι: Μ' έσφιγγες τόσο δυνατά. Και μου ψιθύριζες στ' αφτί πως μ' αγαπάς. Φρεντ: Ήσουνα μεθυσμένη. Λίζι: Δεν ήμουνα καθόλου μεθυσμένη... Φρεντ: Πάντως, ήμουνα εγώ... Δε θυμάμαι τίποτα. Λίζι: Κρίμα... Είχα γδυθεί στο μπάνιο κι όταν ήρθα σου, είχες γίνει κατακόκκινος. Δεν το θυμάσαι; Ούτε όταν σου είπα: "Να, ο αστακός μου;" Δε θυμάσαι που ήθελε...