Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Ρητόρων Διδάσκαλος" του Λουκιανού αποτελεί καταλυτική σάτιρα για τους ρήτορες και τη ρητορική εκπαίδευση της εποχής των Αντωνίνων. Ο μοναδικός Έλληνας σατιρικός συγγραφέας συνοψίζει σε λίγες σελίδες όλη του την επαγγελματική εμπειρία από τα χρόνια που ασκούσε το επάγγελμα του ρήτορα. Το έργο με οξύτατη, σχεδόν πικρή, πέννα στηλιτεύει τα ανδρείκελα που λυμαίνονται και διαβρώνουν τον δημόσιο χώρο. Αίρεται κατ' αυτόν τον τρόπο στη σφαίρα που διακωμωδεί την αντίθεση μεταξύ του είναι και του δοκείν και υπακούει στη διακήρυξη του Λουκιανού: "Δουλειά μου είναι να μισώ την αλαζ...

Το όνομα του Ισοκράτη, ενός από τους επιφανέστερους ρήτορες της κλασικής περιόδου, συνδέθηκε με το ιδανικό του για τη ρητορική παιδεία και την Πανελλήνια ιδέα, την ιδέα της συνένωσης των Ελλήνων. Μέσα από την αντιπαράθεσή του με τον Πλάτωνα αναδείχθηκε η ιδιαίτερη συμβολή του τόσο στη ρητορική όσο και στη φιλοσοφία. Για την ακρίβεια, στον Ισοκράτη η φιλοσοφία είναι το όχημα για την επίτευξη της ορθής κρίσης και ο ίδιος -αν και ρήτορας- προτείνει μια εκπαιδευτική φιλοσοφία που θα γεννήσει τον φωτισμένο ηγέτη, ο οποίος θα υπηρετήσει την Πανελλήνια ιδέα. Αυτή η φιλοσοφία της π...

Περί του Δικαιογένους κλήρου 389 π.Χ. Περί του Κίρωνος κλήρου 365 π.Χ. Περί το Αγνίου κλήρου 359 π.Χ. Περί του Κλεωνύμου κλήρου 355 π.Χ.

Ο Αίλιος Αριστείδης, ρήτορας του 2ου αι. μ.Χ. και ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Δεύτερης Σοφιστικής, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός σήμερα έξω από τον στενό κύκλο των ειδικών. Ωστόσο, η αξία του είχε ήδη αναγνωριστεί από τους συγχρόνους του, ενώ στους αιώνες που ακολούθησαν μελετητές του τον θεώρησαν εφάμιλλο του Δημοσθένη. Στον λόγο του "Προς Πλάτωνα υπέρ ρητορικής", που στην ουσία είναι μια εκτενής πραγματεία, επιχειρεί να ανασκευάσει τις κατηγορίες που ο Πλάτων είχε προσάψει στη ρητορική πέντε αιώνες νωρίτερα και οι οποίες εξακολουθούσαν να επιστρατεύονται και να χρησιμοπ...

"... Εσείς όμως, μολονότι βρισκόσαστε σε δύσκολη θέση, θορυβώντας αντιδράσατε και είπατε ότι δεν πρόκειται να δεχθείτε αυτές τις προτάσεις. Γιατί γνωρίζατε ότι στη συνέλευση εκείνης της ημέρας θα αποφασίζατε για τη δουλεία ή την ελευθερία σας." "... Ακόμα, οι δυνατοί μπορούν να αδικούν όποιον θελήσουν, χωρίς οι ίδιοι να φοβούνται τίποτα, ενώ οι αδύναμοι δεν μπορούν, ούτε όταν θίγονται, να αντιμετωπίσουν αυτούς που τους αδικούν." "... Εγώ πάντως, νομίζω ότι όλα τα κράτη γι' αυτό έχουν τους νόμους, για να καταφεύγουν σ' αυτούς οι άνθρωποι για όσα ζητήματα έχουν πρόβλη...

Οι λόγοι "Κατά Αγοράτου" (13) και "Κατά Νικομάχου" (30) του Λυσία γράφτηκαν για τους κατηγόρους δημοσίων υποθέσεων που εκφωνήθηκαν στο δικαστήριο σχεδόν την ίδια χρονολογία, 399/98 π.Χ. Και οι δυο λόγοι αφορούν τα ολιγαρχικά καθεστώτα του τέλους του 5ου π.Χ. αι. και παρουσιάζουν συνδεόμενα ή και όμοια γεγονότα από μια παράλληλη ή διαφορετική οπτική: ο λόγος "Κατά Αγοράτου" (13) αναφέρεται σε εγκλήματα που σχετίζονται άμεσα με την εγκαθίδρυση των Τριάκοντα και ο λόγος "Κατά Νικομάχου" (30), αν και τυπικά αφορά παραπτώματα που διεπράχθησαν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατία...

[...] Και ο "Περί στεφάνου" λόγος, μολονότι πνίγεται μέσα σε ένα ασφυκτικό πολιτικό περιβάλλον που περιέχει οπωσδήποτε διαστάσεις εξωτερικής πολιτικής, όσο και εσωτερικής πολιτικής ουσίας μέχρι, αν όχι κυρίως, και εμπάθειας, δικανικός λόγος είναι. Ίσως ο τελευταίος. Με δικανικούς λόγους άρχισε, με δικανικό λόγο τελείωσε αυτός ο φωτεινός Αθηναίος πολιτικός του παρακμιακού 4ου αι. π.Χ. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...] Η ανά χείρας εργασία αποτελεί την πρώτη αυτοτελή ερμηνευτική έκδοση του λόγου "Προς Φαίνιππον". Κίνητρο για την εκπόνησή της στάθηκε η πεποίθησή μου ότι το έργο αυτό αξίζει μεγαλύτερης προσοχής, ας είναι και ως δείγμα μη λογογραφική παραγωγής που τοποθετείται στο μεταίχμιο της κλασικής και της ελληνιστικής σε μια εποχή, δηλ. που η αττική ρητορεία -η οποία ως γνωστόν συμπορεύεται με τη δημοκρατία- πνέει πλέον τα λοίσθια. [...] (από τον πρόλογο του μεταφραστή)

Τα κείμενα του παρόντος τόμου έχουν γραφτεί στον πολύπαθο 4ο αιώνα των αρχαίων ημών προγόνων. Δείτε όμως την ειρωνεία που κατά βάθος αποπνέουν: πριν από 2.300 και πλέον χρόνια, δύο Αθηναίοι ρήτορες απευθύνονται έμμεσα σ' εμάς, του σημερινούς νεοέλληνες. Η παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας θυμίζει πράγματι τον εκφυλισμό της σημερινής μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Η Αθήνα του Δημοσθένη και του Ισοκράτη είναι η σημερινή Ελλάδα. Η ίδια έκπτωση αξιών και ιδεών, η ίδια σύγχυση και κακοφωνία, ο ίδιος παθητικός αναβρασμός. Από το βήμα μιας Αθήνας απολεσθέντων μεγαλείων, οι δύο...

[...] Ο λόγος του Ισοκράτη "Κατά Λοχίτου" δεν έχει τύχει -εξ όσων είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε- αναλυτικού σχολιασμού σε καμία γλώσσα. Όπως και ο λόγος του Δημοσθένη "Κατά Κόνωνος", αφορά σε δίκην οικείας και συνεπώς συνιστά σημαντικότατη πηγή πληροφοριών για το ζήτημα της βίας στην κλασική Αθήνα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του "Κατά Λοχίτου" εντοπίζεται στο ότι ο ομιλητής επιχειρηματολογεί με κοινωνικούς και πολιτικούς όρους και ως εκ τούτου ο λόγος συμπυκνώνει αρκετά τα θέματα που σχετίζονται με την ένταση ανάμεσα στους πλούσιους και ισχυρούς και τους φτωχούς και αδύναμ...

Ο "Κατά Νεαίρας" παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα της αττικής ρητορείας ανά τους αιώνες, επειδή η ασυνήθιστη σύνθεσή του αποτελεί ένα μωσαϊκό με ρεαλιστικές αναπαραστάσεις της αθηναϊκής καθημερινής ζωής τον 4ο αιώνα π.Χ., σκανδαλώδεις και ερεθιστικές ιστορίες για εταίρες και πόρνες, δύστροπους άνδρες και αυστηρές οικοδέσποινες, αφελείς εραστές και διεφθαρμένους πολιτικούς, ιστορίες από τη θρησκευτική και κοινωνική ζωή της πόλης, τα δικαστήρια και τους νόμους, και κάποια αξιομνημόνευτα ιστορικά παραδείγματα. Δε θα ήταν υπερβολή να τον παρομοιάσουμε με ένα συναρπαστι...

[...] Αυτή η έκδοση του Ιδρύματος για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία συνδυάζει το πρωτότυπο κείμενο με την εξαιρετική μετάφραση του Ελευθέριου Βενιζέλου, καθώς και την αγγλική και γαλλική μετάφραση επιφανών ελληνιστών, όπως ο C. F. Smith και η Jacqueline de Romilly. Είναι βέβαιο ότι η μελέτη, η μετάφραση και τα διδάγματα του Θουδυδίδη οδήγησαν τον Βενιζέλο να γράψει με την πολιτική του πράξη και παρουσία ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας του 20ού αιώνα. Το κλασικό αυτό έργο του Χρυσού Αιώνα παραμένει πάντα επίκαιρο ως προς την άντληση ιδεών και πρακτικών στι...

Επειδή τώρα τελευταία πληθαίνουν οι εκδόσεις βιβλίων, οι οποίες γέρνουν προς την άποψη, τη μονομερή και όχι δίκαιη ως εκ τούτου, ότι η αρχαιελληνική ηθική, η περί τα "ερωτικά" των αρχαίων προγόνων μας υπήρξε υποστηρίκτρια και αποκλίνουσα προς την παραδοχή, αν όχι και διδαχή, της ομοφυλοφιλίας, αλλά και, το αισχρότερον, της παιδεραστίας, θεωρήσαμε δίκαιον να εκδώσουμε ένα από τα πολλά αρχαιοελληνικά μας κείμενα, το οποίο και ρίχνει πλούσιο φως, σε αυτήν ακριβώς την όσια σχέση συμπαράστασης και προσφοράς του μεγαλύτερου, και κατά το δυνατόν σοφότερου, προς τον νεότερο και βέβ...

Από το σύνολο του έργου του Αψίνη έχουν σωθεί δύο πραγματείες, "Τέχνη ρητορική" και "Τα εσχηματισμένα προβλήματα", οι οποίες αποτελούν ρητορικά εγχειρίδια. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ακρίβεια και πρακτικότητα. Λαμβάνει υπόψη τα ρητορικά θέματα που χρησιμοποίησαν οι μεγάλοι ρήτορες του παρελθόντος και τα ενσωματωμένα στο κείμενό του προκειμένου να κάνει σαφέστερη στον αναγνώστη τη χρήση και την αποτελεσματικότητα των ρητορικών σχημάτων.

[...] Ο Αισχίνης ως ρήτορας διακρινόταν για την ευστροφία του και την οξύτητα της σκέψης του. Προσπαθούσε να παρασύρει τον ακροατή περισσότερο με τη ρύμη του λόγου του και λιγότερο με τη λογική ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας του. Μολονότι ορισμένες φορές ο τόνος του ήταν ωμός και αγοραίος, κατόρθωνε να συναρπάζει το ακροατήριό του με τη χειμαρρώδη ευφράδειά του και να το εντυπωσιάζει. Οι λόγοι του, βέβαια, είναι κατώτεροι από τους λόγους του Δημοσθένη. Διακρίνονται όμως για την απλότητα του ύφους, την καθαρότητα του πνεύματος και την ειλικρίνειά τους, ενώ περιέχουν πολλά δ...