Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πορεία της συζήτησης για τη δικαιοσύνη και το Δίκαιο στον παρόντα τόμο είναι η γνωστή πορεία των "Συναντήσεων": Βίβλος, αρχαία Ελλάδα, χριστιανική παράδοση, νεότερη σκέψη, σύγχρονα ερωτήματα. Είναι πράγματι η Παλαιά Διαθήκη και ο ιουδαϊσμός εν γένει με το μέρος της δικαιοσύνης, ενώ η Καινή Διαθήκη και ο χριστιανισμός με το μέρος της αγάπης, ή μήπως και στις δύο Διαθήκες και θρησκευτικές παραδόσεις συνυπάρχουν -με ένταση- και η δικαιοσύνη και η αγάπη; Στην αρχαία Ελλάδα πώς συνδέεται άραγε ο φιλοσοφικός λόγος περί δικαιοσύνης με τον τρόπο που τίθεται το ζήτημα στη λο...

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην αρχαία θρησκεία των Κελτών, τον Δρυϊδισμό. Περιέχει 46 ''μυστικοθεολογικές'' -όπως τις ονομάζουν- τριάδες που πρώτος τις μετέφρασε από τα Κελτικά ο Αδόλφος Πικτέ το 1853. Το 1906 ο Ιωάννης Λε Φουστέκ και ο Υβ Μπερτού ανέλαβαν να αποδώσουν λέξη προς λέξη το σπάνιο αυτό ντοκουμέντο, τόσο στην Γαλλική γλώσσα όσο και στην Αρμορικανή διάλεκτο. Το κείμενο μεταφράστηκε εξ' ολοκλήρου από την Γαλατική και την Βρετονική διάλεκτο. Στην σελίδα 26 υπάρχει φωτογραφική ανατύπωση της πρώτης σελίδας του πρωτοτύπου όπου παρουσιάζεται το κείμενο στην Γαλατική κα...

Εάν επρόκειτο να αναζητήσουμε έναν γενικό χαρακτηρισμό της περιόδου του Διαφωτισμού, η καθιερωμένη απάντηση θα ήταν ότι θεμελιώδες γνώρισμά της είναι προφανώς η κριτική και σκεπτικιστική στάση απέναντι στη θρησκεία. Αν προσπαθήσουμε να ελέγξουμε αυτή την εδραιωμένη αντίληψη με την συνδρομή συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων, καταλήγουμε σύντομα να έχουμε τις σοβαρότερες αμφιβολίες και επιφυλάξεις όσον αφορά τη σκέψη του γερμανικού και του αγγλικού Διαφωτισμού. Ωστόσο η γαλλική φιλοσοφία του 18ου αιώνα φαίνεται να επιβεβαιώνει όλο και πιο πεισματικά την πατροπαράδοτη αντίληψη...

Ο ασφαλέστερος γενικός χαρακτηρισμός της ευρωπαϊκής φιλοσοφικής παράδοσης συνίσταται στο ότι είναι μια σειρά από υποσημειώσεις στον Πλάτωνα... διακηρύσσοντας την πίστη μου ότι η γραμμή της σκέψης μου σε αυτές τις διαλέξεις είναι πλατωνική, δεν κάνω τίποτε περισσότερο παρά να εκφράζω την ελπίδα πως εμπίπτουν στην ευρωπαϊκή παράδοση. ... Ο περιορισμός του Θεού είναι η αγαθότητά του. Τηρεί το βάθος του ως πραγματική οντότητα με την αρμονία του ως αξιολόγηση. Δεν είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι άπειρος από κάθε άποψη. Αν ήταν, θα ήταν εξίσου κακός όπως και καλός. Θα ήταν επίσης...

Η αγάπη είναι χωρίς καμία αμφιβολία μια βιβλική, ιουδαιοχριστιανική ιδέα. Το Ισλάμ την παρέλαβε από τη Βίβλο. Το σημαντικό με την αγάπη είναι βεβαίως να την πράττεις, έχει ωστόσο μεγάλη πνευματική σημασία, ενάντια στον γενικευμένο καθημερινό μηδενισμό, και να κάνουμε λόγο για αυτήν, να προσπαθούμε να την εννοήσουμε. Τα ερωτήματα είναι πολλά: πόσο αξεχώριστες είναι η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο; Αποκλείεται να υπάρχει η μία χωρίς την άλλη; Η αγάπη προϋποθέτει την πίστη; Η αγάπη για τους εχθρούς των συνοπτικών Ευαγγελίων και η αγάπη προς αλλήλους του τ...

"Οι Λόγοι για τη Θρησκεία" (1799) αναπτύσσουν μια ρωμαλέα υπεράσπιση της θρησκείας ενώπιον των "μορφωμένων περιφρονητών" της. Το έργο στρέφεται κυρίως εναντίον των αρνητικών πτυχών του Διαφωτισμού (του θετικισμού, της εκκοσμίκευσης, της νοησιαρχίας, του εγωισμού, της υλιστικής ευζωίας κτλ.), ενώ δεν υστερεί σε αυστηρή κριτική της επίσημης, κατεστημένης εκκλησίας. "Οι Λόγοι για τη Θρησκεία" αποτελούν ένα θεμελιώδες έργο της φιλοσοφίας της θρησκείας, της φιλοσοφικής θεολογίας και της γερμανικής λογοτεχνίας.

Μια σημαντική συλλογή κλασικών κειμένων και έργων που κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε ενιαία έκδοση στην Ελλάδα Κείμενα του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Ένγκελς στα οποία αναλύεται ο διαχρονικός ρόλος της θρησκείας και της Εκκλησίας στην ανθρώπινη κοινωνία και πώς η κριτική και η πάλη κατά της θρησκείας εντάσσονται στην πάλη για τη χειραφέτηση του ανθρώπου από μια κοινωνία που έχει ανάγκη από μια "αντεστραμμένη συνείδηση του κόσμου" (Κ. Μαρξ). Παρά την αναμφισβήτητη πρόοδο της εκκοσμίκευσης και την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης προκύπτουν ξανά τα ερωτήματα: Γιατί η θρησ...

Το βιβλίο αυτό δείχνει με ποιο τρόπο ορισμένοι λαμπροί φιλόσοφοι του Βυζαντίου και της Αναγέννησης κυοφόρησαν και επεξεργάστηκαν ιδέες και αρχές που καθόρισαν την εξέλιξη της ιστορικής πραγματικότητας. Οι θεματικές των μελετών στο παρόν έργο παρουσιάζουν μεγάλο εύρος, που συνδυάζεται με λεπτομερή ανάλυση της θέλησης για δημιουργικότητα, ισχύ και αλήθεια, των κυριότερων χαρακτηριστικών της παραγωγής λόγου στον δυτικό πολιτισμό μέχρι σήμερα. Στην πρώτη μελέτη, μέσα από την έρευνα των κειμένων του Μιχαήλ Ψελλού, καθίσταται φανερό ότι κατείχε μία σφαιρική γνώση από τους περι...

Δύο κορυφαίες πνευματικής προσωπικότητες, ο Paul Ricoeur και ο Andre LaCocque ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα συναρπαστικό ταξίδι σε δύσβατα χωρία της Βίβλου. Μια σπάνια πνευματική συνάντηση που καθοδηγεί όχι μόνο τον ειδικό επιστήμονα αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο στις τεχνικές της κριτικής συνομιλίας με τα μεγάλα κείμενα του παρελθόντος.

Στη μελέτη αυτή ο καθηγητής Γεώργιος Σωτ. Φουντουλάκης παρουσιάζει τη σχέση της Αρχαίας Φιλοσοφίας και της Πατερικής Θεολογίας ανά τους αιώνες. Κάνει λόγο για την επίδραση που άσκησε η αρχαία φιλοσοφία στους μεγάλους πατέρες. Αρχαία Φιλοσοφία και Πατερική Θεολογία είναι αναντικατάστατες «περιοχές» της ελληνικής κληρονομιάς, όσο κι αν κάποιοι, για λόγους ύποπτους, προσπαθούν κατά καιρούς να αποκόπτουν τη μία από την άλλη ή να υποτιμούν μία από τις δύο. Επομένως δεν είναι δυνατόν να τεθεί το αξίωμα πως το ένα εξαφανίζει το άλλο, ή πως το ένα αναιρεί το άλλο, εφ' όσον, όπως έχ...

"Αν είστε άρρωστος, αυτό συμβαίνει γιατί μέσα σας διατηρείτε μια δυσαρμονία: θρέψατε ορισμένες σκέψεις, ορισμένα συναισθήματα, ορισμένες συμπεριφορές, και αυτό τελικά αντανακλάται στην υγεία σας. Το καλύτερο όπλο ενάντια στην αρρώστια είναι η αρμονία: ημέρα και νύχτα να σκέφτεστε να συγχρονιστείτε, να μπείτε σε συμφωνία, σε αρμονία με ολόκληρη τη ζωή, την άπειρη ζωή, την Κοσμική Ζωή. Αυτό είναι η αληθινή αρμονία. Το να εναρμονιστείτε με ορισμένα άτομα: τη γυναίκα σας, τον άντρα σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας, τους γείτονές σας, τους φίλους σας, δεν είναι ακόμα αρκετό....

Στο βιβλίο αυτό, ο Στανισλάς Μπρετόν επιδιώκει να αποσπάσει από το σώμα των παυλιανών κειμένων ένα σύνολο στοιχείων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους φιλοσόφους, καθώς επί αιώνες άσκησαν σαφή επίδραση τόσο στη δυτική φιλοσοφία όσο και στη θεωρητική προσπάθεια που, καλώς ή κακώς, διεκδικούσε την ονομασία "χριστιανική φιλοσοφία". Πρωταρχική σημασία αποδίδει ο συγγραφέας στη συγκέντρωση στο πρόσωπο του Παύλου τριών συνιστωσών: της εβραϊκής καταγωγής, της ελληνικής παιδείας και της ιδιότητας του Ρωμαίου πολίτη. Είναι φανερό, για παράδειγμα, ότι η βιβλική κληρονομιά διαμορφ...

Η ιστορική ζωή του Χριστιανισμού είναι στενώς συνυφασμένη με την ιστορία των πηγών του. Μέρος των γραμματειακών πηγών του αρχέγονου Χριστιανισμού αποτελούν και τα εξεταζόμενα στην παρούσα εργασία κείμενα του β' μ.Χ. αιώνα με επίκεντρο την αναφορά τους στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε μια εποχή υποχώρησης των ανθρωπιστικών και κλασικών σπουδών, η Ορθόδοξη Θεολογία δεν καλείται να ανταποδώσει απλώς τη φιλοφρόνησή της στην κλασική ελληνική παιδεία έναντι της προσφοράς της τελευταίας στον αρχέγονο Χριστιανισμό, αλλά έχει βαρύ καθήκον να σταθεί αρωγός και συναντιλήπτωρ του σ...

The series "Philosophi Byzantini" is published by the Academy of Athens under the auspices of the international union of academies and the supervison of an international commitee (L. Benakis, R. Browing, H. Hunger, C. A. Trypanis, G. Verbeke, D. Zakynthinos). Director of the series is Linos Benakis.

Το βιβλίο του κ. Θρασύβουλου Μπέλλα είναι ένα έργο διερεύνησης αφενός των πνευματικών καταβολών, που διαμόρφωσαν συστατικά τη χριστιανική διδασκαλία και δογματική, αφετέρου των κοινών παραμετρικών στοιχείων και αξόνων, λειτουργίας των προτύπων Σωκράτη και Ιησού. Σαφέστατα η προσέγγιση του συγγραφέα δεν είναι θεολογική, αλλά επιστημονικά αναλυτική, δεδομένου ότι δεν εξετάζει τον χριστιανισμό ως μία εξ αποκαλύψεως αλήθεια, ούτε, κατά συνέπεια, ως περιεχόμενο μιας λογικά μη αποδείξιμης πίστης. [...] (από τον πρόλογο του Βασίλη Φίλια)

Ο Νίτσε αποπερατώνει την διήγηση του Πλάτωνα για το σπήλαιο καθώς και την συνήθη έννοια της αλήθειας, αποδεχόμενος ως μέτρο και κίνητρο της αληθευτικής απόδειξης το ίδιο το από τον Πλάτωνα πολεμούμενο σκότος. Στην ελληνική θεολογία ο Θεός αληθεύει διαυγώς, γεννάται και ανίσταται εκεί και από εκεί όπου απουσιάζει και ερωτάται, από το σκότος, την αναλήθεια και το θάνατο και δεν αποδεικνύει απλώς ελλειπτικά έναντιν αυτών.