Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

There was a road ran past our house Too lonely to explore. I asked my mother once - she said That if you followed where it led It brought you to the milk-man’s door. (That’s why I have not traveled more). Ο δρόμος έξω από το σπίτι Ήτανε όμορφος, γεμάτος μυστικά. Ρώτησα κάποτε τη μάνα μου - είχε πει Πως άμα πας εκεί που οδηγεί Στην πόρτα θα βρεθείς του γαλατά. (Γι’ αυτό δεν ταξιδεύω πια).

Σκληρές και τρυφερές, αστείες και συγκινητικές, είτε κυνηγούν τη λεία τους έξω από το σπίτι, είτε τον ξυπνούν με τα νύχια τους στο πρόσωπο ή ανασκαλεύουν τις σελίδες που μόλις δακτυλογράφησε, οι γάτες στα ποιήματα του Τσαρλς Μπουκόβσκι είναι πλάσματα που διατηρούν το στυλ, τον αέρα, και το απροσποίητο που τόσο οδυνηρά λείπει από τους ανθρώπους. σκληρή παραδοξότητα επικρατεί σε πολέμους, σε κήπους ... η κίτρινη και μπλε νύχτα εκρήγνυται μπροστά μου, ατομική, χειρουργική, γεμάτη αστροφώτιστους διαβόλους [...] "Η γάτα"

Η "λεωφόρος Πάτσεν" είναι στην πραγματικότητα ένα δρομάκι. Συνήθεια της ποίησης κι όχι της οδοποιΐας είναι να προσδίδει αξία μεγάλη σε κάτι που μοιάζει μικρό. Έτσι χαρτογραφεί η ποίηση τους τόπους της· δίνει άπλετο χώρο στο Μικρό και, σε μια λέξη, συμπυκνώνει το Μεγάλο. Το εν λόγω δρομάκι στην πόλη Νάιλς του Οχάιο της Αμερικής σηματοδοτεί τον τόπο γέννησης του ποιητή Κέννεθ Πάτσεν κι έτσι δικαιολογεί απόλυτα την τιμητική του διαπλάτυνση σε λεωφόρο. Ο αφανής ποιητής κι όμως κύριος πρόδρομος της γενιάς των Μπητ, της Αναγέννησης του Σαν Φρανσίσκο (μαζί με τον Κέννεθ Ρέξροθ), φ...

ΒΡΟΧΗ Ξύπνησα σήμερα το πρωί με μια τρομερή επιθυμία να μείνω στο κρεβάτι όλη τη μέρα και να διαβάζω. Πολέμησα για ένα λεπτό εναντίον της. Ύστερα κοίταξα έξω από το παράθυρο μου τη βροχή. Και παραδόθηκα. Αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στην έγνοια τούτου του βροχερού πρωινού. Θα ζούσα άραγε τη ζωή μου με τον ίδιο τρόπο ξανά; Θα 'εκανα τα ίδια ασυγχώρητα λάθη; Ναι, και μισή μόνο ευκαιρία να είχα. Ναι.

ΑΝΤΖΕΛΟ ΜΠΑΡΝΤΙ Στο παρεκκλήσι Μπάρντι της βασιλικής Σάντα Κρότσε, ο Τζιόττο ζωγράφισε έναν άγγελο, τυπώνοντας τα στίγματα πάνω στον Άγιο Φραγκίσκο. Στην piazza μπροστά στην εκκλησία, ένας νέος καλλιτέχνης βαδίζει μόνος, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για την "ανήσυχη μούσα" του. Όταν ο άγγελος πετάει απ’ το παρεκκλήσι και βουτάει πάνω απ’ την πλατεία ο καλλιτέχνης βλέπει, για πρώτη φορά, πώς θα ‘πρεπε να είναι ο πίνακάς του. Ο νεαρός ζωγράφος, Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ονόμασε τον εαυτό του "Άντζελο Μπάρντι" όταν εξήγησε πώς ζωγράφισε ένα αίνιγμα ένα φθιν...

Ποιήματα αφοπλιστικής ειλικρίνειας και αιχμηρού χιούμορ, γραμμένα με πηγαίο πάθος και συγκινητική ευθύτητα. Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει για τον έρωτα, τη λαγνεία και την επιθυμία σε πρώτο πρόσωπο, άλλοτε με σκληρότητα και κυνισμό, άλλοτε με ευαισθησία και τρυφερότητα, και σκιαγραφεί, έτσι, τις πολλαπλές εκδοχές του ερωτευμένου ανθρώπου. Τα ποιήματά του, διασκεδαστικά ή όχι, συχνά παιγνιώδη, μιλούν για τη γοητεία του μυστηριώδους και το σεξ, την απόρριψη ή την αποδοχή από το αντικείμενο του πόθου, τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό του ερωτευμένου υποκειμένου και, εν τέλει, γ...

Στην έκδοση αυτή αντιγράφω εννιά από τα Cantos του Έζρα Πάουντ, μάλιστα ούτε εννιά ακριβώς αφού το ένα (το XVI) είναι απόσπασμα και όχι ολόκληρο το ποίημα. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από το να κοινοποιήσω τον τρόπο με τον οποίο εγώ διαβάζω τον ποιητή, και την αγωνία που μέσ' απ' αυτόν εισπράττω. Αντιγράφω, δεν μεταφράζω, και εξάλλου δέν θα μ' ενδιέφερε η μετάφραση τουλάχιστον στην περίπτωση του Πάουντ. Στο τέλος παρατίθεται ένας στοιχειώδης σχολιασμός που ίσως διευκρινίζει ορισμένα κρίσιμα κατά τη γνώμη μου σημεία της ποιητικής ανάπτυξης, είτε πραγμ...

Η Πέμπτη δεκάδα από τα "Κάντο" του Έζρα Πάουντ είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία ως "Λεοπολδινά Κάντο". Ο Πάουντ τα έγραψε στο Ραπάλο της Β. Ιταλίας μεταξύ 1935-1937 και η πρώτη τους έκδοση οφείλεται στον εκδοτικό οίκο Faber&Faber. Σε αυτά τα κάντο, ο Πάουντ (πρωταγωνιστής-προφήτης) καταγγέλλει την τοκογλυφία σαν την επίγεια Κόλαση. Αφορμή υπήρξε η πρώτη στον κόσμο συνεταιριστική και μη τοκογλυφική τράπεζα "MontedeiPaschi", που ιδρύθηκε στη Σιένα το 1624. Μετά από λίγα χρόνια και παρά τη σωτήρια παρέμβαση του φωτισμένου δούκα Λεοπόλδου, έπεσε στα χέρια αγυρτών τοκογλύ...

Ποίηση είναι ό, τι θα κραυγάζαμε όταν θα φτάναμε σ' ένα σκοτεινό δάσος στο μέσο του ταξιδιού της ζωής μας. Τα ποιήματα είναι φλεγόμενα τόξα, τα ποιήματα είναι τόξα επιθυμίας, η ποίηση δίνει φωνή στην καρδιά. Ποίηση είναι η αλήθεια που αποκαλύπτει όλα τα ψέματα, το πρόσωπο χωρίς μακιγιάζ. Τι είναι ποίηση; Άνεμος λικνίζει τα χορτάρια, ουρλιάζει στις στενοποριές. Φωνή χαμένη και ονειρική, πόρτα που αρμενίζει στον ορίζοντα. Ω μεθυσμένε αυλέ, Ω χρυσό στόμα, φιληθείτε σε πέτρινα μπουντουάρ. [...]

Το βιβλίο περιλαμβάνει 37 επιλεγμένα ποιήματα από το σύνολο του έργου του Ντέινα Τζόια. Τόσο στην πρωτότυπη μορφή όσο και στη μετάφρασή τους, τα 11 είναι γραμμένα σε ομοιοκατάληκτο στίχο.

Ένας άντρας και μια γυναίκα ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. "Μόνο μια φορά», είπε ο άντρας, "μόνο μια φορά ακόμα". "Γιατί το επαναλαμβάνεις;" είπε η γυναίκα. "Γιατί δεν θέλω να τελειώσει ποτέ" είπε ο άντρας. "Τι δεν θέλεις να τελειώσει;" είπε η γυναίκα. "Αυτό", είπε ο άντρας, "αυτό δεν θέλω ποτέ να τελειώσει".

Η ποίηση του Άιγκνερ δεν ήταν μία προσθετική επέκταση στην παραλυσία του, μα η κίνησή της. Ο Λάρι Άιγκνερ ήταν ποιητής της εμπειρίας του ανέκκλητου, ποιητής ενός κοσμικού παρασκηνίου - ανέπλασε την ύπαρξή του σ' έναν χωρο-χρονικό πειραματισμό, στο νεοδημιούργητο πεδίο που σχηματίστηκε μεταξύ του εξωτερικού παρατηρητή και του εσωτερικού αντικειμένου. Η αφαίρεση είχε νόημα εφόσον κατέρριπτε την όποια διφυΐα.

Ο τόμος περιέχει 4 συλλογές: "Η μύγα που πέταξε" / "A fly that flew away", "Εκείνο που δεν φεύγει ποτέ" / "What never goes away", "Χορεύοντας πάνω στις στάχτες" / "Dancing on Ashes" & "Οι ελάχιστοι" / "The Few". "Η παράξενη υφή του ουρανού δεν έχει σχέση μ' εσένα" στείλε μου νέα - είμαι τόσο μακριά "Η παράξενη υφή της γης δεν έχει σχέση μ' εσένα" δρόμος επιστροφής - το μόνο που ξέρω "The strangeness of the sky is not yours" send me news - I'm so far away "The strangeness of the earth is not yours" the way back - all I know

"Ο βασικός άξονας των Cantos δεν είναι ο αγώνας σου ενάντια στην οικονομική και κοινωνική διαφθορά της εποχής σου - τον οποίο πιστεύεις ότι τελικά έχασες. Ο θεμελιώδης αγώνας σου, αυτόν που αντιλήφθηκες στο τέλος, είναι εκείνος τον οποίο τελικά κέρδισες, ανακαλύπτοντας εκ νέου και αναγνωρίζοντας την αξία και τη δύναμη της συμπόνιας και της αγάπης. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι η αναγνώριση σού έφερε γαλήνη. Βλέπω ότι νιώθεις συντετριμμένος από το γεγονός ότι για τόσα χρόνια είχες επιλέξει την οργή αντί της συμπόνιας. Αυτοκατηγορείσαι τώρα γιατί δεν είδες καθαρότερα στο παρε...

Στο σύνολό της, η ποιητική συλλογή "Φύλλα χλόης" είναι αυτοβιογραφική, αλλά δεν αποτελεί αυτοβιογραφία, είναι το πορτρέτο ενός υποκειμένου αλλά και μιας εποχής. Ο Γουίτμαν, λέει ο Αμερικανός κριτικός Τόνι Τάνερ, "ζωντάνεψε μια ολόκληρη ήπειρο". Αποθεώθηκε από μια γενιά Αμερικανών μοντερνιστών ποιητών, όπως ο Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς και ο Χαρτ Κρέιν, αλλά και Ευρωπαίων, όπως ο Φερνάντο Πεσόα. Ο Άλεν Γκίνζμπεργκ δήλωνε νόμιμος δικαιούχος της κληρονομιάς του. Ο κριτικός Τζέιμς Μίλερ υπογράμμισε την ισχυρή ποιητική παρακαταθήκη που κληροδότησε ο Γουίτμαν στους σύγχρονους ποιη...