Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ελληνικός κινηματογράφος είναι από τις ζωντανότερες εκφράσεις της πνευματικής ζωής της Ελλάδας. Είναι κοινός τόπος ότι ο πλούτος και η ποικιλία των ταινιών της κάθε χρονιάς είναι μοναδική στον κόσμο, όμως ο πόλεμος είναι άνισος. Ο κινηματογραφικός "ιμπεριαλισμός" μερικών ανεπτυγμένων χωρών και το περίφημο "κοινό" είναι αντίπαλοι πάνοπλοι όσο και απρόβλεπτοι. Μια ελληνική ταινία πολλές φορές στοιχίζει όσο ένα καρέ της ταινίας του Hollywood, το δε πλατύ κοινό, από της εμφανίσεως της έννοιας τέχνη στον κόσμο, πότε αδιαφορεί και πότε περιφρονεί κατά κανόνα κάθε προσπάθεια γι...

Η πολιτική εξέλιξη του Ολλανδού ντοκυμανταιρίστα Γιόρις Ίβενς (1898-) συνοδεύει τις μεγάλες ταξικές μάχες ταξικές και τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του αιώνα μας. [...] "Να μην ξεχνάμε τον πολιτικό σκοπό τον κομμουνισμό". Με βάση αυτή την καθοδηγητική γραμμή, καθόρισε ο Ίβενς τη ζωή του, τις πράξεις του και την καλλιτεχνική του δουλειά. Από τον κινέζικο λαό διδάχτηκε ότι η ταξική πάλη δεν μπορεί να ανακοπεί, ότι η επανάσταση πρέπει πάντα να ανανεώνεται, μέχρι που να φτιχτεί ο "καινούργιος άνθρωπος" και μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης -Εικόνες του 21ου αιώνα, με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό ολλανδό σκηνοθέτη Joris Ivens εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Προλογικό σημείωμα του καλλιτεχνικού διευθυντή Δημήτρη Εϊπίδη. - Εισαγωγικό σημείωμα της σκηνοθέτιδας και Προέδρου του Ιδρύματος για τον Γιόρις Ίβενς, Marcelin Loridan - Ivens. - Αναδημοσιευμένα για πρώτη φορά στην Ελλάδα κείμενα για το έργο του σκηνοθέτη από ξένους μελετητές, όπως των Andre Stufkens και Tom Gunning. - Συνέντευξη του Γιόρις Ίβενς στον Αντρέα Παγουλάτο....

Το μικρό αφιέρωμα του 5ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα σε Έλληνες ντοκιμαντερίστες έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό, καθώς το έργο τους αν και έχει παρουσιαστεί στην τηλεόραση, δεν έχει προβληθεί σχεδόν καθόλου στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στον Γιάννη Σμαραγδή οφείλουμε τα κινηματογραφικά δοκίμια, μια ιδιότυπη μορφή ντοκιμαντέρ γύρω από τους Έλληνες ποιητές και τους τόπους που τους ενέπνευσαν, στα οποία διαπλέκεται ο λόγος με την εικόνα. Επίσης, χρωστούμε όχι μόνο τις εικόνες μια άλλης Ελλάδας από τη τηλεοπτική σειρά "Η ΕΡΤ στη Βόρει...

Στο βιβλίο αυτό ο Μίμης Τσακωνιάτης αναδεικνύει με συναρπαστικό τρόπο το πώς ο βιογράφος του ελληνικού φωτός, Γιάννης Σμαραγδής, επιχειρεί για πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου μας, με όχημα του τον άγιο των ελληνικών γραμμάτων Αλ . Παπαδιαμάντη, να επανασυνδέσει το βλέμμα του Έλληνα θεατή με την υπέρτατη ιδέα της Ομορφιάς.

Ο Ελία Καζάν υπήρξε ίσως ο πιο διάσηµος σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηµατογράφου των µέσων του εικοστού αιώνα και το βιβλίο αυτό µας παρουσιάζει τον αριστοτέχνη την ώρα της δουλειάς του. Ο Καζάν σκηνοθέτησε τα σπουδαιότερα αµερικανικά θεατρικά έργα της εποχής -των Άρθουρ Μίλλερ και Τεννεσσί Γουίλλιαµς- και εκσυγχρόνισε το θέατρο και τον κινηµατογράφο µε δυναµική δράση, ποιητική σκηνοθεσία και ενδελεχή νατουραλισµό. Οι επιτυχίες του στο Χόλλυγουντ και στο Μπρόντγουεϋ "Λεωφορείον ο Πόθος" (θέατρο και κινηµατογράφος), "Ήταν όλοι τους παιδιά µου", "Ο θάνατος του εµποράκου"...

Ο Βακαλόπουλος έπαιζε πολύ με τη βαθύτητα της παιδικής ηλικίας, το πιο άφθαρτο μέρος του εαυτού του. Φυσικά δεν είχε πάνω του τίποτα το παιδικό, απεναντίας μάλιστα· συχνά όμως έδινε την εντύπωση ότι δεν ζούσε στην επιφάνεια του εαυτού του -ήταν βυθισμένος. Το "καλύτερο" από το οποίο προερχόταν ήταν αυτή η ιδιωτική κρύπτη του οικογενειακού χρόνου, που απαιτούσε παρατεταμένες ακινησίες, "βαριά" τσιγάρα σαν διαβατήρια άδεια προς το μύχιο, απόλυτη αυτοσυγκέντρωση σε ένα φίλτρο ζωής όπου αφουγκραζόταν τους ψίθυρους του αίματος. Εκεί που άλλοι έχουν ανάγκη να λησμονήσουν, αυτός ε...

"Προτείνω μια αφηγηματική μορφή που να προκύπτει από τη σύμμειξη της κλασικής τεχνικής του μοντάζ με ένα πιο αφηρημένο σύστημα. Αυτό το σύστημα προϋποθέτει τη χρήση μικρών φιλμικών φράσεων που ανακαλούν σκέψεις-εικόνες. Κάθε φιλμική φράση συντίθεται από ορισμένα επίλεκτα καρέ που είναι παρόμοια με τα αρμονικά μέρη που βρίσκουμε στη μουσική σύνθεση. Οι φράσεις δημιουργούν μεταγενέστερες φράσεις μεταξύ τους. [...] Απεριόριστη αλλαγή ρυθμού, ή η ξαφνική παρεμβολή μιας παρήχησης, μεταφοράς συμβόλου, ή οποιασδήποτε ασυνέχειας που εισάγεται στη δομή της ταινίας, δίνει τη δυνατότη...

Η έκδοση περιλαμβάνει τα πρακτικά του Διεθνούς Συμποσίου "Βλέμματα στον κόσμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου", το οποίο διοργανώθηκε στις 11 και 12 Νοεμβρίου 2000 από το 41ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του αφιερώματος στον Ελληνα δημιουργό. Στον τόμο περιλαμβάνονται όλες οι εισηγήσεις από το Συμπόσιο ειδικών μελετητών που ασχολήθηκαν ή ασχολούνται με το έργο του Αγγελόπουλου.

Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφον (Π.Ε.Κ.Κ.) συνεχίζει, σε αγαστή πάντοτε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, να συμμετέχει στα τιμητικά αφιερώματα που πραγματοποιούνται στους πιονιέρους τον ελληνικού κινηματογράφου. Φέτος, τεσσαρακοστή πανηγυρική διοργάνωση του φεστιβάλ, το τιμώμενο -και για το σώμα των κριτικών- πρόσωπο είναι ο Βασίλης Γεωργιά-δης· ο σκηνοθέτης, ο οποίος μαζί με τον δημιουργικό του κόπο έβαλε την υπογραφή του κάτω από ταινίες-σταθμούς, όπως: "Τα κόκκινα φανάρια", "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο", "Γάμος αλά ελληνικά", "Κορίτσια στο...

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποφάσισε την έκδοση αυτού του μικρού αφιερώματος στον Λάμπρο Λιαρόπουλο με την ευκαιρία των τιμητικών εκδηλώσεων που θα γίνουν στη μνήμη του, στα πλαίσια του 24ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Πιστεύουμε ότι το τεύχος αυτό είναι μια ελάχιστη ανταπόδοση, στα όσα ο αξέχαστος συνάδελφος και φίλος πρόσφερε στον Ελληνικό κινηματογράφο, αλλά και στο συνδικαλιστικό κίνημα των σκηνοθετών, που το υπηρέτησε με συνέπεια από τις θέσεις του προέδρου και του Γεν. Γραμματέα του σωματείου μας. Ευχόμαστε οι σελίδες αυτές να αποτελέσουν την αφετηρία για μι...

Η προσεκτική ανάγνωση αυτού άρθρου θα σας πάρει περίπου μία ώρα. Μέσα στο ίδιο διάστημα, στο Αφγανιστάν, τουλάχιστον δεκατέσσερις άνθρωποι θα έχουν πεθάνει λόγω του πολέμου ή της πείνας και εξήντα άλλοι θα φεύγουν πρόσφυγες σε άλλες χώρες. Το άρθρο αυτό έχει σκοπό να περιγράψει τις αιτίες καταστροφής, της μεγάλης θνησιμότητας και της πείνας στο Αφγανιστάν

Τα παρασκήνια του διεθνούς κινηματογράφου, τα σημαντικότερα παγκόσμια γεγονότα των τελευταίων 60 χρόνων, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και συγγραφείς-μύθοι και ηγέτες που έμειναν στην ιστορία με τη ματιά του διασημότερου Έλληνα σκηνοθέτη. Μια ζωή σαν κινηματογραφική ταινία. Η διήγηση ξεκινά το 1955 όταν φεύγει για το Παρίσι, με ελάχιστα γαλλικά και χρήματα, επειδή στην Ελλάδα, λόγω της πολιτικής ένταξης του πατέρα του, δεν μπορεί να σπουδάσει. Διέξοδος για τις πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η παρισινή Ταινιοθήκη. Εκεί θα ανακαλύψει τη μαγεία του κινηματογράφου και θα αποφασίσ...

Το μικρό αφιέρωμα του 5ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα σε Έλληνες ντοκιμενταρίστες έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό, καθώς το έργο τους αν και έχει παρουσιαστεί στην τηλεόραση, δεν έχει προβληθεί σχεδόν καθόλου στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο Απόστολος Κρυωνάς είναι ένας γνήσιος ντοκιμαντερίστας. Υπηρετεί το ελληνικό ντοκιμαντέρ τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια και παραμένει πάντα ενεργός και ανήσυχος. Το εθνογραφικό ενδιαφέρον των θεμάτων του και της κινηματογραφικής του ματιάς μας έχει προσφέρει πολύτιμες εικόνες όχι μόνο από την Μ...

Η ενότητα των "Απορρήτων σχεδίων", τα οποία παρουσιάζονται στο βιβλίο αυτό, αποτελεί τμήμα ενός τετραπλασίου περίπου συνόλου που συνιστά την παλιά συλλογή του Αντρέι Μόσκβιν. Τα σχέδια αυτά δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ επειδή ο ερωτικός τους χαρακτήρας είναι πολύ πιο εμφανής, πιο βίαιος και πιο "επιδειξιομανής" από εκείνον που διακρίνει τα ήδη γνωστά μας μεξικανικά σχέδια. Γνωρίζαμε ότι στις πολυάριθμες σειρές σχεδίων, στις οποίες ο καλλιτέχνης επαναλάμβανε πολλές παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, οι υπαινιγμοί έφταναν συχνά στα όρια της πορνογραφίας. Μάλιστα ο Βίκτωρ Σκλόφσκι λ...

"Η μνήμη είναι επιλεκτική. Συγκρατεί αυτά που θέλει να συγκρατήσει, ανεξάρτητα από τη θέλησή µας. Δεν ξέρω αν σ’ αυτή τη λειψή, την κολοβή και άτυπη βιογραφία λέγονται εκείνα που θα άξιζε να αποσιωπηθούν και αποσιωπούνται εκείνα που θα έπρεπε να ειπωθούν. Έχω την υποψία ότι κάπως έτσι συμβαίνει, γενικώς, µε τους ανθρώπους που αφηγούνται κάτι από τη ζωή τους. Όπως γίνεται και στον κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος δεν αντιγράφει τη ζωή, τη σκηνοθετεί. Όμως, όσο καλά και να κρυφτεί κανείς, από τις παραλείψεις και τις ένοχες σιωπές, ανάμεσα από τις γραμμές, πίσω από τη σελίδα κα...