Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε φορά που τίθεται θέμα επαναφοράς της Αρχαίας Ελληνικής στο Γυμνάσιο, επακολουθεί συστηματικά ένας ακατάσχετος, επίμονος και όχι σπάνια επιθετικός αντίλογος σε ένα λόγο που, πριν καλά καλά αρθρωθεί, περιέρχεται σε στάση αμυντική. Ο λόγος πρέπει κάποτε να ακουστεί. Στο βιβλίο αυτό αναλύονται τα επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ της διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής στο Γυμνάσιο και καταβάλλεται προσπάθεια να ελεγχθούν οι αντιρρήσεις όσων αντιτίθενται σε αυτήν.

Δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση! Στη νέα δεύτερη αυτή έκδοση το μικρό λεξικό της αρχαίας βωμολοχίας αρχίζει πλέον να μοιάζει με "φιλολογικό πόνημα", αλλά προσοχή, μη ξεγελιέστε... Ο αρχικός σκοπός του ήταν να προκαλέσει γέλιο, κι αυτός παραμένει αμετάβλητος. Έτσι, αφού μελετήσετε την νέα "ενισχυμένη" έκδοση, ρωτείστε τον πρώτο σοβαροφανή "αρχαιογνώστη", "αρχαιολάτρη" ή "αρχαιοπαρμένο!.." να σας απαντήσει, εάν γνωρίζει, όχι μόνον τι σημαίνουν οι λέξεις "εσχάρα", "ληκώ" και "μίνθος", αλλά και ποιά η διαφορά ανάμεσα στον "πυροπίπη" και τον "πυρροπίπη", ποιά η ακριβής σημασία της...

Το πιο λαμπρό επίτευγμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού παραμένει δίχως άλλο η καλλιέργεια του λόγου, νοουμένου όχι μόνον ως πνευματικού περιεχομένου αλλά και ως μέσου έκφρασης της σκέψης. Αυτή η καλλιέργεια, που κορυφώνεται και φθάνει στην κλασικότητά της τον 4ο αι. π.Χ., απαίτησε μακρό χρόνο εξέλιξης, εφ όσον άρχισε από το έπος με τον σχετικά απρόσωπο χαρακτήρα, για να καταλήξει μέσω της λυρικής και τραγικής ποίησης στον ανθρωποκεντρικό πεζό λόγο.