Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα σημαντικό και συστηματικό βοήθημα για όσους θέλουν να γίνουν συγγραφείς γεμάτο πληροφορίες, συμβουλές, και τεχνάσματα γραφής, από τη συγγραφέα περισσοτέρων από 20 βιβλίων και θεωρητικό λογοτεχνίας Πόλυ Μηλιώρη,. Η συγγραφέας διδάσκει από το 1994 σε σεμινάρια και ιδιαίτερα μαθήματα δημιουργικής γραφής. Ένα κατατοπιστικό και αναμφισβήτητα απαραίτητο βοήθημα για όσους επιθυμούν να κατακτήσουν τον χώρο της συγγραφής.

"Ήρωές" του είναι τελικά τα ίδια τα λογοτεχνικά είδη και μάλιστα το κατ' εξοχήν είδος των Νεότερων Χρόνων, το μυθιστόρημα, αυτή η αναζήτηση ενός ανθρώπινου νοήματος μέσα στον διάλογο και στην πολυφωνία· να πορεύεται πάντα δίχως τέλος. εφ' όσον "το μυθιστόρημα δεν έχει ολοκληρώσει την εξέλιξη του" -αντίθετα, δεν παύει ακόμα και σήμερα να αλλάζει, να εξελίσσεται, να τροποποιεί τους ίδιους του τους κανόνες ή μάλλον να τους υπερβαίνει συνεχώς, αφού, μας λέει τελικά ο Μπαχτίν, "δεν έχει τον παραμικρό κανόνα", αν όχι να στρέφει τη ράχη στο "απόλυτο παρελθόν" του έπους και να' ναι...

"Αν δεν έχετε χρόνο για διάβασμα, τότε δεν έχετε ούτε χρόνο ούτε και εργαλεία για να γράψετε". Το 1999, ο Στίβεν Κινγκ άρχισε να γράφει ένα βιβλίο για την τέχνη του -και τη ζωή του. Στα μέσα εκείνου του χρόνου, ένα ατύχημα που πήρε ευρύτατη δημοσιότητα διεθνώς παραλίγο να βάλει τέλος και στα δύο. Και στους κρίσιμους μήνες που ακολούθησαν, ο σύνδεσμος ανάμεσα στο γράψιμο και τη ζωή έγινε πιο σημαντικός από ποτέ. Σπάνια ένα βιβλίο για τη συγγραφή είναι τόσο σαφές, τόσο χρήσιμο και τόσο αποκαλυπτικό. Το "Περί συγγραφής" αρχίζει με μια συναρπαστική εξιστόρηση της παιδικής ηλι...

"Όλοι οι σοβαροί συγγραφείς πρέπει να διαβάσουν το "Πώς να γράψετε ένα πραγματικά καλό μυθιστόρημα" ξανά και ξανά, όπως έκανα και εγώ. Το ίδιο θα κάνω και στο μέλλον. Είναι το πιο σημαντικό βιβλίο που έχω διαβάσει σχετικά με τη συγγραφή. Πιστεύω ότι είναι η Βίβλος των συγγραφέων" (April Sinclair, συγγραφέας των βιβλίων "Coffee will make you black", "Ain't gonna be the same fool twice", "I left my back door open") "Το "Πώς να γράψετε ένα πραγματικά καλό μυθιστόρημα" βοηθάει τους συγγραφείς να ξεπεράσουν εύκολα τα προβλήματα και τις δυσκολίες για να δημιουργήσουν ένα βιβλίο...

"Αγαπητέ φίλε, Λίγες μόνο γραμμές, για να σου επαναλάβω κάτι που σου είπα τόσες φορές κατά τη διάρκεια αυτής της αλληλογραφίας, στην οποία, ωθούμενος από τις ενδιαφέρουσες επιστολές σου, προσπάθησα να περιγράψω κάποια από τα μέσα που χρησιμοποιούν οι καλοί μυθιστοριογράφοι για να προικίσουν τα μυθιστορήματά τους με τη μαγεία στην οποία παραδιδόμαστε οι αναγνώστες: ότι η τεχνική, η μορφή, ο λόγος, το κείμενο, ή όπως θέλεις να το πεις, είναι ένα αδιάρρηκτο σύνολο, στο οποίο ο χωρισμός του θέματος, του ύφους, της σειράς, των οπτικών γωνιών κ.λπ. ισοδυναμεί με την πραγματοποίη...

Με αυτό το αυτοβιογραφικό κείμενο -που ξεκίνησε ως μια σειρά έξι διαλέξεων για το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ το 2000- η Μάργκαρετ Άτγουντ αφηγείται τη μύησή της στον κόσμο της γραφής. Η σημαντικότερη Καναδή συγγραφέας σκιαγραφεί το πορτρέτο του συγγραφέα, την προσωπικότητα και τον κοινωνικό του ρόλο, τη διττή του υπόσταση (ο ίδιος άνθρωπος ζει αλλά και γράφει για τη ζωή), την τριγωνική σχέση συγγραφέας-βιβλίο-αναγνώστης, αλλά και τη φύση της ίδιας της τέχνης της συγγραφής. Από τα πρώτα αδέξια βήματα της εφήβου που μαθαίνει να μαγεύεται από τις λέξεις ώς την ωριμότητα του...

Το λογοτεχνικό φαινόμενο έχει την ίδια ηλικία με την ιστορία του ανθρώπου, καθώς συνεχώς περιγράφει (και έτσι αναλογικά εξηγεί) την ανθρώπινη κατάσταση ή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα γίνεται προσιτή και λειτουργική μέσω της λογοτεχνικής της προσομοίωσης, με τρόπους όπως εκείνοι της αφήγησης και της έκφρασης. Η αφήγηση είναι αναπαράσταση δράσης και αντιστοιχεί στη μυθοπλαστική πεζογραφία, ενώ η έκφραση είναι απόδοση ψυχικής κατάστασης και αντιστοιχεί στη λυρική ποίηση. Με την εξέταση της πεζογραφίας, στο πρώτο μέρος του βιβλίου, δίνονται απαντήσεις στα ερωτήματα: "Πώς μ...

Δύο μηχανικοί είναι σκυμμένοι πάνω από μια μηχανή. "Δεν έχουμε αλήθεια" λέει ο ένας. "Δεν πειράζει" απαντάει ο άλλος. "Θα βάλουμε ειλικρίνεια, το ίδιο κάνει". ("H συμπεριφορά του κενού", από την "Τριλογία της Λεωφόρου"). Iδιοτροπία είναι η λέξη που χαρακτηρίζει κυρίως την τέχνη. Bαδίζει κανείς πάνω στην ιδιωτική του οδό και, αν σ΄ αυτή την πορεία αποκτάει μερικές βεβαιότητες, αυτό δε σημαίνει ότι δογματίζει. Άλλωστε είναι για τον καθένα παράφωνη η προσφώνηση δάσκαλος, όση πείρα και γνώσεις κι αν έχει. Aντίθετα, είναι πολύ χρήσιμο να εκθέτει κανείς τη δική του ιδιοτροπία...

[...] "Σκεφτόμουν ότι δεν ήταν ανάγκη ούτε για μένα ούτε και για τον υπόλοιπο κόσμο να διαβάσει ένα ακόμα βιβλίο για το πώς να γράψεις ένα μυθιστόρημα. Τότε διάβασα το βιβλίο του James N. Frey. Το μόνο που με στεναχώρησε είναι ότι δεν έπεσε στα χέρια μου όταν έκανα την τέταρτη διόρθωση στο βιβλίο μου με τίτλο Columbia. Θα με είχε γλιτώσει από την πέμπτη και σίγουρα από την έκτη διόρθωση. Είναι ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο". Pamela Jekel, συγγραφέας των βιβλίων Columbia και Sea Star. «Υπέροχο! Το βιβλίο που κάθε συγγραφέας πρέπει να έχει πάντα δίπλα στη γραφομηχανή του...

Για τον Προγκίδη, ο Παπαδιαμάντης είναι ο Μεγάλος Πρεσβευτής του Μυθιστορήματος στη Χώρα του Βυζαντίου. Και να που τα πράγματα μοιάζουν να περιπλέκονται δυσάρεστα: αυτός ο κατ' εξοχήν μυθιστοριογράφος δεν είναι μυθιστοριογράφος! Έγραψε βέβαια τρία τέσσερα μυθιστορήματα, όμως το μεγαλύτερο και, αν καταλαβαίνω σωστά, το καλύτερο μέρος του έργου του αποτελείται από διηγήματα. Ακόμα μια πρόκληση: το διήγημα και το μυθιστόρημα θεωρούνται εδώ όχι ως διαφορετικές, αντιθετικές οντότητες (ορθά, κατά τη γνώμη μου: ποτέ δεν διέκρινα κάποια διαφορά ουσίας ανάμεσα σ' ένα διήγημα του Τσέ...

Μέσα από το πρίσμα της σοφίας του μυθιστορήματος, το βιβλίο αυτό εξετάζει θεμελιακές καταστάσεις της εποχής μας: τις ηθικές δίκες κατά της τέχνης του αιώνα, του Σελίν και του Μαγιακόφσκι, την ανάμνηση σαν μορφή της λήθης, την αιδώ σαν ουσιαστική έννοια μιας εποχής που βασίζεται στο άτομο, την αδιακρισία που έγινε πια συνήθεια και κανόνας και αναγγέλλει έτσι το λυκόφως του ατομισμού, τη μυστηριώδη δύναμη της θέλησης ενός νεκρού, τις διαθήκες, τις προδομένες διαθήκες: των καλλιτεχνών, της Ευρώπης, της τέχνης, της τέχνης του μυθιστορήματος.

Επτά ανεξάρτητα κείμενα συνθέτουν την προσωπική αντίληψη του Κούντερα για το μυθιστόρημα, τις ευρωπαϊκές του καταβολές και τις τύχες του. Ποιός είναι όμως ο ρόλος του μυθιστορήματος σήμερα, όταν πληθαίνουν οι κοινοτοπίες, οι εκδηλώσεις του kitsch και των ιδεολογικών βεβαιοτήτων; [..]