Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η δίτομη έκδοση περιέχει τις ανακοινώσεις του Συνεδρίου "Η ποιητική του τοπίου", το οποίο ήταν το πέμπτο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας και διοργανώθηκε σε συνεργασία με το πρόγραμμα "Νεοελληνική γραμματολογία και Ιστορία των ιδεών (15ος-19ος αι.)" του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Οι τριάντα έξι επιστημονικές μελέτες που απαρτίζουν τη δίτομη έκδοση διερευνούν τους ποικίλους και σύνθετους τρόπους πρόσληψης και αναπαράστασης του τοπίου, πραγματικού και φανταστικού, σε κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας...

Η δίτομη έκδοση "Η ποιητική του τοπίου" περιέχει τις ανακοινώσεις του Ε΄ Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, το οποίο διοργανώθηκε σε συνεργασία με τον Τομέα Νεοελληνικών Ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Οι 36 επιστημονικές μελέτες που απαρτίζουν τη δίτομη έκδοση διερευνούν τους ποικίλους και σύνθετους τρόπους πρόσληψης και αναπαράστασης του πραγματικού και του φανταστικού τοπίου σε κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας σε σύγκριση με κείμενα λογοτεχνιών άλλων γλωσσών καθώς και σε σύγκριση με την α...

Ο Τσαρλς Λαρμόρ είναι καθηγητής της πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, και θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές της φιλελεύθερης σχολής. Ο Λαρμόρ ασχολείται με τέσσερα από τα κεντρικά θέματα του Ρομαντισμού: τη φαντασία, την κοινότητα, την ειρωνεία και την αυθεντικότητα. Αναζητεί τα στοιχεία που μπορεί να καταστήσουν τις ιδέες αυτές γόνιμες και στην εποχή μας. Υπονομεύει το κυρίαρχο ερμηνευτικό μοντέλο που θεωρεί τον ρομαντισμό πηγή είτε του φασισμού είτε του αναχωρητισμού και του αισθητισμού, και προσπαθεί αντιθέτως να τον μελετήσει ως μία απ...

Όταν στην εποχή της δημιουργίας των εθνών-κρατών και των εθνικισμών ο Goethe έκανε λόγο για μια αντιεθνικιστική Weltliteratur, πρόσθετε πως αυτή θα ήταν εφικτή αν επικεντρωνόταν σε ένα υψηλό πολιτισμικά πρότυπο και αναπτυσσόταν γύρω από αυτό· ο Goethe αναφερόταν βέβαια στην ελληνική κλασική αρχαιότητα. Πώς μπορούμε σήμερα, όταν πια σαφώς υπάρχουν οι δυνατότητες για να γίνει πράξη η σύλληψη μιας παγκόσμιας λογοτεχνίας, να ερμηνεύσουμε αυτή την πρόταση του Goethe; Ο τόμος περιλαμβάνει μελέτες για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που απασχολούν τους Έλληνες και ελληνόφωνους συγκριτολόγ...

Μέσα από τις σαράντα τέσσερις συνεντεύξεις της Τέχνης της γραφής, παρουσιάζονται ποιητές και πεζογράφοι που το έργο τους συνέβαλε λιγότερο ή περισσότερο στο άθροισμα των λογοτεχνικών πεπραγμένων του 20ού αιώνα.

Στην μαγική ποίηση του Όσκαρ Χαν, ο υμεναίος του θανάτου σαν προέκταση της ερωτικής έλξης, παίρνει την μορφή μιας αναγκαίας ανακύκλισης: όλα συμβαίνουν μέσα σε ένα μυστικό, προδιαγεγραμμένο σχέδιο εγγενές στην ίδια τη φύση των όντων, ακόμα και στους γλαδίολους, που με την γύρη και τους σπόρους μένουν για να ανανεώσουν στο διηνεκές αυτό που καταργεί το φιλί τού θανάτου. Οι ανησυχίες αυτής της ποίησης είναι επίσης φιλοσοφικές ("Το σώμα ρωτάει την ψυχή"), μεταφυσικές ("Μια νύχτα στο Καφέ Μπερλιόζ"), πολιτικές και, ασφαλώς, οντολογικές και ερωτικές. Στον τόμο αυτό συμπεριλαμβάν...

Ποιά σχέση μπορεί να έχουν η Χαδούλα η Φραγκογιαννού η διαβόητη "Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που φέτος (δεν) γιορτάσαμε επισήμως τον έναν αιώνα από τον θάνατό του, και ο Ροντιόν Ρασκόλνικοβ του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ο "Μεγαλέξανδρος", ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, ο Άρης Βελουχιώτης, ο Γιώργος Θεοτοκάς και η λεγόμενη "Γενιά του ’30", οι Αρχαίοι Τραγικοί, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης; Μέγα λάθος θα διαπράξετε αν απαντήσετε: Απολύτως καμιά! Είναι η ζωή όλων αυτών, που δέν...

Σ’ αυτήν εδώ τη σύναψη μιας σειράς δοκιμίων, με αφετηρία το δυτικό μυθιστόρημα μεγάλου μέρους του 20ού αιώνα, αναπτύσσεται ο ελεύθερος, δοκιμιακός λόγος ενός νεαρού ακόμα αναγνώστη, στις ασφυχτικές συνθήκες του τέλους της ελληνικής δεκαετίας του ’60. Βασικός σκοπός του δεν ήταν η κειμενική ανάλυση ή η απολογία της κειμενικής απόλαυσης, αλλά ο στοχασμός με αφορμή φιλοσοφικά ζητήματα της κοινωνικής ανθρωπολογίας, έτσι όπως τα πραγματεύτηκαν οι λογοτεχνικές φαντασίες στα μεσοπολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια. Ο νεαρός αναγνώστης ήθελε να σκεφθεί, με τις δυνατότητές του εκείνης...

Ιστορίες ποδηλασίας, γραµµένες από τη Μαρία Λαϊνά, µε το πεντάλ της να γυρίζει µε λεπτοφυή ήχο, παρόµοιο µε της παλιάς ηλεκτρικής γραφοµηχανής. Πενήντα επιφυλλίδες µε τον τίτλο "Πεντάλ", γραµµένες στο διάστηµα 2009-2011, για το ένθετο ''Βιβλιοθήκη'' της εφηµερίδας Ελευθεροτυπία. Σχολιασµός της τότε επικαιρότητας (που περιέργως παραµένει πλειστάκις, αν όχι πάντα, επίκαιρη) µε ευθέως και αντιστρόφως ανάλογη παράθεση ποιηµάτων και αποσπάσµατα πεζογραφίας. Οµορφιά και ασχήµια. Ενίοτε σαρκασµός και γέλιο. Ο χρόνος σαν σε ακίνητη ισορροπία. Σπαρταριστή!

Το βιβλίο "Ιστορία της Σύγχρονης Ομοερωτικής Λογοτεχνίας", είναι μια απόπειρα ιστορικής καταγραφής της πολύπλευρης έκρηξης ομοερωτικών γραπτών που συντελέστηκε στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. "...Η ποίηση και η λογοτεχνία μπορούν κάποιες φορές να κάνουν αυτό που η θεωρία δεν έχει μάθει ακόμη: να μιλήσουν στην γλώσσα της επιθυμίας εκεί όπου προηγουμένως υπήρχε μόνο η σιωπή και η άρνηση. Αυτό μας το έχει μάθει η Adrienne Rich, όπως και η Audre Lorde, η Monique Witting και πολλοί άλλοι συγγραφείς που αρνήθηκαν να φιμωθούν πολύ πριν εμφανιστεί το σύγχρονο ρεύμα της ομοφ...

Οι Ιχνηλασίες συνίστανται κυρίως από κριτικές, αισθητικές και στοχαστικές προσεγγίσεις σε λογοτεχνικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα που διακρίνονται για την απαραμείωτη αξία τους μέσα στον χρόνο. Οι συγγραφείς που προσεγγίζονται, εξακολουθούν να σημαδεύουν την εποχή μας, καλύπτουν ευρύτατο φάσμα και εκπροσωπούν πολλές και κάποτε διιστάμενες πνευματικές παραδόσεις. Ανάμεσά τους ο Καμύ και ο Μάνν, ο Ντύρρενματ και ο Λόουρι, ο Καίστλερ και ο Μερλώ-Ποντύ, ο Ρουσσώ και ο Κίρκεγκωρ, ο Καστοριάδης, ο Κονδύλης, ο Ντεριντά κ.ά. Έτσι το εκκρεμές αυτής της δοκιμιακής συλλογής κινε...

Τα κείμενα που συγκεντρώνονται σε αυτόν τον τόμο μπορεί θεματικά να απλώνονται σε πολλά πεδία, στην πραγματικότητα όμως δεν αφήνουν ποτέ από τη ματιά τους το άθλημα της γραφής με τη διπλή του όψη: ως υποκείμενο και ως αντικείμενο της διαδικασίας. Ο αναγνώστης μπορεί να ακολουθήσει από την αρχή έως το τέλος τη διαδρομή (ενθαρρύνεται ως προς τούτο) ή να επιβιβαστεί σε κάποιον από τους ενδιάμεσους σταθμούς, ανάλογα με τις προτιμήσεις του: γλώσσα, πεζογραφία, ποίηση, κριτική, θεωρία λογοτεχνίας. Αλλά και σε κάθε σταθμό μπορεί να σχεδιάσει τη δική του πορεία. Στη διάθεσή του...

Η πραγματικότητα που βιώνουμε ως ανθρώπινα υποκείμενα, όπως και η επίσημη Ιστορία μας, είναι συνυφασμένες με το λόγο, την αφήγηση και τις πάσης φύσεως μικρο-ιστορίες του άμεσου περιβάλλοντός μας. Και τούτο συμβαίνει επειδή η εύθραυστη ύπαρξή μας δομείται από την άρρηκτη σχέση μας με το γλωσσικό κώδικα, καθώς και με τα πολιτιστικά του παράγωγα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που στην πορεία του χρόνου ορίσαμε ως λογοτεχνία. Το λογοτεχνικό κείμενο, πεζό ή ποιητικό, στην προσπάθειά του να νοηματοδοτήσει, να κωδικοποιήσει, να ανοικειώσει ή απλά να αποδομήσει τον περιβάλλοντα κόσ...

Μαθηματική εξίσωση, μουσική παρτιτούρα, εικαστικός καμβάς, ποιητικό εργαλείο, όπλο αντίστασης, μέσο κοινωνικοποίησης, πεδίο φεμινιστικής διερεύνησης, αφετηρία στοχασμού, το πλέξιμο δεν είναι απλώς μια μοναχική δραστηριότητα, μια τεχνική αναδημιουργίας. Πίσω από τη χειροτεχνία λανθάνει ένας ολόκληρος πολιτισμός. Η Κατερίνα Σχινά, επίμονη πλέκτρια παιδιόθεν, αποτυπώνει τα πολλά πρόσωπα του πλεκτού ανατρέχοντας στην ποίηση και την πεζογραφία, την ανθρωπολογία, τις κοινωνικές επιστήμες, τις εικαστικές τέχνες, τα μαθηματικά και τα κινήματα αμφισβήτησης. Συγχρόνως γράφει την πλεκ...

Όταν εγώ, μαθητής λυκείου τότε, διέσχιζα τη Μεγάλη Οδό του Πέρα από το Τούνελ, το μικρό μετρό των τριών λεπτών, που ένωνε το Πέρα με το Γαλατά, προς το Ταξίμ, την κεντρική τότε πλατεία της Πόλης, άκουγα στο πέρασμα μου έξι γλώσσες ταυτόχρονα: τούρκικα, ελληνικά, αρμένικα, σεφαραδίτικα εβραϊκά, ιταλικά και γαλλικά. Στα αυτιά μου ηχούσε καθημερινά μια πανδαισία γλωσσών. Εμείς βλέπαμε, και εξακολουθούμε να βλέπουμε, την Πόλη και την Αλεξάνδρεια ως δύο από τα μεγάλα κέντρα του ελληνισμού- οι δύο πόλεις ήταν, ωστόσο, δύο κέντρα του κοσμοπολιτισμού που θα τα ζήλευαν πολλές μεγάλε...