Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία αρχίζει μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα στην Καλιφόρνια, όταν μια πλούσια χήρα προσλαμβάνει τον Φίλιπ Μάρλοου για να βρει ένα σπάνιο παλιό νόμισμα. Όταν αρχίζει η έρευνα, γρήγορα βρίσκεται μπλεγμένος σε μια σειρά από ανεξήγητους φόνους, ενώ έχει να αντιμετωπίσει την αστυνομία, τον άντρα που τον ακολουθεί παντού, αλλά και την ίδια του την πελάτισσα και τα καλά κρυμμένα μυστικά της. "...Συμφωνώ ότι πάρα πολλά βιβλία μυστηρίου είναι μέτρια, όμως και πάρα πολλά βιβλία οποιουδήποτε άλλου είδους είναι μέτρια, μ' οποιοδήποτε υψηλό κριτήριο. Οι χειρότεροι από μας φτύνο...

Ήταν όλοι, ποιος λίγο - ποιος πολύ, ανακατεμένοι σ' αυτή την υπόθεση - μια υπόθεση εξαιρετικά ασυνήθιστη και στην ανέλιξή της τρομαχτική. Ήταν πρώτα πρώτα ο Ντικ Άλενμπυ, ένας νέος άντρας με πολλά προσόντα και δημιουργικό μυαλό, ο Τζέρυ Ντόρνφορντ που ήταν αδίστακτος και αριβίστας, ο Μάικ Χένεσυ, άνθρωπος των παρασκηνίων, και ακόμα η Μαίρη Λέην, όμορφη, όχι πλούσια ακόμα και με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής σε όσα φοβερά και τρομερά επρόκειτο να επακολουθήσουν. Ακόμα ο μίστερ Γουώσιγκτον Γουέρθ που είχε πάθος με το θέατρο και τα ξεφαντώματα με τους θεατρίνους - ψιθυριζόταν μά...

Μια από τις πιο περίπλοκες και σκοτεινές υποθέσεις που αναφέρονται στα Εγκληματικά Χρονικά είναι ασφαλώς κι αυτή που ονομάστηκε "Υπόθεση της κυρίας με το Μπαλντά". Η λύση του προβλήματος δεν έγινε τότε γνωστή και ποτέ κανείς δεν θα μάθαινε την αλήθεια, αν οι συνθήκες δεν υποχρέωναν κατά τον πιο απροσδόκητο τρόπο τον Πρίγκιπα Ρενίν - χρειάζεται να φανερώσουμε ότι πρόκειται για τον ίδιο τον μεγαλοφυή Αρσέν Λουπέν - να ασχοληθεί μαζί της... [...]

Αν είστε καθωσπρέπει έμπορος έργων τέχνης, και θέλετε να σιγουρέψετε τον Ρέμπραντ σας (τον ζωγραφιστό -ή τον ζωντανό, που σας ζωγραφίζει κατά παραγγελία), πιάστε πρώτα τον Άγιο! Κι αν πάλι είστε κόρη της καλής κοινωνίας, αθώα και ερωτευμένη μέχρι θανάτου, σκεφτείτε το δύο φορές πριν συστήσετε τον καλό σας στον μπαμπά σας... Γιατί όσο καλός και Άγιος κι αν είναι, ο μπαμπάς σας μπορεί να μη χαρεί καθόλου που θα τον γνωρίσει!

... Και θα σου πω κάτι, μπαρμπα-Τζων. Κάτι πολύ πιο λογικό απ όσα μου διάβασαν απ τη Βίβλο. Είναι καλύτερος, πολύ καλύτερος μπαρμπα-Τζων, ο τυφλός που κατουράει απ το παράθυρο, απ το χωρατατζή που τον οδήγησε εκεί για κατούρημα. Και ξέρεις ποιος είναι ο χωρατατζής, μπαρμπα-Τζων, ε; Σχεδόν όλος ο κόσμος, όλοι αυτοί οι μπάσταρδοι, που κοιτάζουν αλλού όταν τα πράγματα σκατώνουν. Όλοι αυτοί οι ρουφιάνοι που λουφάζουν στο κρεβάτι τους, μ ένα δάχτυλο στο στόμα κι ένα δάχτυλο στον κώλο, παρακαλώντας να μην τους συμβεί τίποτα. Όλοι οι γυναικάδες που φαντάζονται πως χύνουν λεμονάδα,...

Οι εφημερίδες τον είπαν "Λυσσασμένο Σκύλο". Τον Ρόι Ερλ τον είχαν πάρει τα χρόνια. Ξεκίνησε για το τελευταίο μεγάλο κόλπο πριν βγει στην σύνταξη. Συνάντησε τον έρωτα όταν πια δεν περίμενε τίποτα. Τότε ήρθαν τα περιπολικά και άρχισε το κυνηγητό.

Δύο έργα, ένα διήγημα και μία νουβέλα, του καλύτερου εκπροσώπου της λεγόμενης "αμερικανικής σχολής του '30". Ο δημιουργός του πασίγνωστου Φίλιπ Μάρλοου δείχνει ότι το αστυνομικό αφήγημα δεν είναι μόνο φόνοι, καθάρματα, γόητες ντετέκτιβ και άμυαλες κούκλες· μπορεί να μιλήσει και γι' ανθρώπους σαν όλους εμάς! Η σκληράδα δεν βρίσκεται στο ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, βρίσκεται στην ανθρωπιά. Δύο πεζά, μια καινούργια -επιτέλους- αντίληψη για την αστυνομική λογοτεχνία!

Ήταν μια όμορφη κοκκινομάλλα και λεγόταν Άννη Μπουν. Βρέθηκε σκοτωμένη μέσα στο ποτοπωλείο όπου δούλευε. Ήταν πεσμένη στο πάτωμα ανάμεσα σε σπασμένα μπουκάλια και χυμένα ποτά. Ποιος τη σκότωσε; ήταν το πρώτο ερώτημα των αστυνομικών. Πολύ γρήγορα όμως άρχισαν ν' αναρωτιούνται: Ποια ήταν η σκοτωμένη; Γιατί όσο περισσότερους γνωστούς της ανέκριναν τόσο περισσότερες "Άννες" ανακάλυπταν; Ο ένας μιλούσε για μια γλυκιά και ηθική Άννη· ο άλλος για μια Άννη αλκοολική· ο τρίτος για μια διανοούμενη Άννη που αγαπούσε τα βιβλία και τα καλά θεάματα. Ποια ήταν λοιπόν η Άννη που δολοφο...

"Προσπάθησε να κουνηθεί για να δει τι συμβαίνει. Ο Έλι ξαναχτύπησε, δυο φορές, τρεις φορές, δέκα φορές, θυμωμένος, εξαιτίας αυτών των ηλίθιων και ήρεμων ματιών που τον κοιτούσαν. Σταμάτησε με κομμένη την ανάσα, γιατί δεν άντεχε άλλο. Το αγγλικό κλειδί γλίστρησε απ τα υγρά του χέρια. Κάθισε, γυρισμένος προς το τζάμι, για να πάρει ανάσα, ενώ τ' αυτιά του και τα νεύρα του ήταν τεντωμένα. Μήπως υπήρχε κι άλλη αναπνοή εκτός απ τη δική του, μέσα σ' αυτό το κουπέ; Έλπιζε πως όχι. Δεν είχε καμιά όρεξη να ξαναρχίσει. Ο καρπός του χεριού του πονούσε. Χωρίς να κοιτάξει το πτώμα,...

Μπήκε στο μπαρ γυρεύοντας τη Βέλμα. Κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν. Κάποιος δοκίμασε να του κάνει το σκληρό κι ο τύπος τον ξάπλωσε κάτω φαρδύ πλατύ... και νεκρό. Ο ντετέκτιβ Μάρλοου τα παρακολούθησε όλα, μόνο που δεν μπορούσε να επέμβει. Ο τύπος μετά το έγκλημα εξαφανίστηκε κι ο Μάρλοου άρχισε να τον αναζητά. Αναζητά και τη Βέλμα ελπίζοντας πως θα μπορούσε ίσως να τον βοηθήσει. Στην πορεία των ερευνών του ο ντετέκτιβ θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σειρά από δολοφονίες. Όλα φαίνονται να οδηγούν σε αδιέξοδο αλλά ο Μάρλοου δεν ανήκει σ' αυτούς που υποχωρούν...

O Αμερικανός Ντάσιελ Χάμετ (1894-1961) ήταν πολύ γνωστός κι αγαπητός στους παλιότερους από τα αφηγήματά του που δημοσιεύονταν στ΄ αστυνομικά περιοδικά "Μάσκα" και "Μυστήριο" κι από μερικά αριστουργήματα του φιλμ νουάρ βασισμένα σε δικές του ιστορίες ή σενάρια. Αυτός που υπήρξε δάσκαλος του Φώκνερ, του Χεμινγκουέη, του Ντος Πάσος, αυτός για τον οποίο ένας Μπρεχτ κι ένας Ζιντ έχουν γράψει θαυμαστικές σελίδες, αυτός που στον αιώνα μας καθιέρωσε το αστυνομικό αφήγημα ανεβάζοντάς το στην πιο ψηλή σφαίρα της επαναστατικής δημιουργίας, εθεωρείτο ως χτες από τους διανοούμενους της...

Εκτός από μυθιστορήματα, ο Ντάσιελ Χάμετ έγραψε ποιήματα, δοκίμια, κριτικές και άρθρα. Το "Κορίτσι με τ' ασημένια μάτια" και "Το σπίτι στην οδό Τουρκ" αποτελούν μια διλογία διηγημάτων. Η ίδια ηρωίδα, σε δύο εποχές, σαν Ελβίρα και Ζαν Ντελάνο, φέρνει το θάνατο στους άντρες που γοητεύει. Ο Θωμάς Γκόρπας παρουσίασε πρώτος τον Χάμετ στα ελληνικά το 1980.

Η αστυνομική ιστορία μας λέει τις περιπέτειες ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει κάποια κρυμμένη αλήθεια, και είναι περιπέτειες γιατί συμβαίνουν σ' έναν άνθρωπο που οι περιπέτειες του ταιριάζουν. Η οξυδέρκειά του μας ξαφνιάζει μα του ανήκει δικαιωματικά, επειδή ακριβώς ανήκει στον κόσμο όπου ζει. Αν υπήρχαν πολλοί όπως αυτός, νομίζω πως ο κόσμος μας θα ήταν ένας χώρος ιδιαίτερα ασφαλής, ελπίζω όμως όχι και τόσο πληκτικός ώστε να αξίζει να τον ζούμε. Raymond Chandler