Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

If he'd lived in different times, he'd have been rowing in a galley or building pyramids in the desert. If he'd been a monkey, the other monkeys would have stolen his bananas. Yes, of course, it's our Lifer again, the eternal victim. He tries to make friends and they break his glasses. He escapes and they don't even need to look for him -he finds his own way back. And when he decides to go on hunger strike and rather die than eat, once again he's probably made the wrong decision: like the cook always says, "with prison grub one thing doesn't rule out the other." But don't w...

"Σκέπτομαι, άρα υπάρχω" έχει πει ο Καρτέσιος. Όμως όταν δεν υπάρχω τι γίνεται, σκέπτομαι ή όχι; Ο Αρκάς είναι σαφής: "Σκέπτομαι κι ας μην υπάρχω". Σ' αυτό το πέμπτο άλμπουμ της σειράς "Η Ζωή Μετά", αποδεικνύει ότι η σκέψη υπάρχει και στην ανυπαρξία. Ο πεθαμένος ήρωας της σειράς, όχι μόνο σκέπτεται, αλλά απευθύνει και βαθυστόχαστα ερωτήματα στον Άγγελο που τον συντροφεύει. Ερωτήματα αρχέγονα και ουσιώδη, όπως: Ποιο είναι το νόημα της ζωής και τι νόημα έχει να το μάθουμε;... Ποιο είναι το αληθινό όνομα του Θεού και ποιο είναι το επίθετό του;... Υπάρχει Θεός, και αν ναι, μπορ...

"Το αντικείμενο του χιούμορ, μολονότι συναρπαστικό και ιστορικά σημαντικό παραμένει παραγνωρισμένο από τους ιστορικούς -ενώ άλλοι συγγραφείς που έχουν γράψει γι' αυτό, συμπεριλαμβανομένων του Φρόιντ και του Μπεργκσόν, το έχουν επεξεργαστεί με έναν εμφανώς μη ιστορικό και ανεπαρκή τρόπο. Το καινούργιο αυτό έργο είναι μια εξαίρεση και ως εκ τούτου πολύ δημιουργικό. Σαφές, ευκολονόητο, διαφωτιστικό, το βιβλίο αυτό επιλέγει ένα σημαντικό θέμα, καταπιάνεται μ' αυτό άμεσα, σε θεωρητικό και εμπειρικό επίπεδο, και φθάνει σε πρωτότυπες ιδέες. Επιπλέον, συχνά είναι διασκεδαστικό- ακό...

Ένα ημερολόγιο που κυκλοφορεί για δεύτερη χρονιά, με νέα κείμενα, και θα φέρνει το χαμόγελο κάθε μέρα στα χείλη σας. Από την Σύσση Καπλάνη και την Έλλη Γρίβα, με άφθονο κέφι θα σας θυμήσει ότι όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά που λέγαμε έξυπνες κουβέντες, κουβέντες που ακούσαμε να επαναλαμβάνονται από τους μεγαλύτερους με γέλιο και αγάπη στη φωνή τους. Γιατί τα παιδιά λένε πάντα τα καλύτερα!

[Δείγμα γραφής: Η ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ Εγώ για σένα έγινα σαν ακτινογραφία Και απ' τη στεναχώρια μου έμεινα ο μισός Τις νύχτες μόνος μου μιλώ σε μια φωτογραφία Την λέω την απορία μου γιατί είμαι μοναχός Μα όσο και να της μιλώ Απάντηση δεν παίρνω Αυτό έλειπε να μίλαγαν τώρα και τα χαρτιά Το ρίχνω πια στη ζεμπεκιά κορμί ξεφτυλισμένο Και πέφτω για να ξεραθώ πριν φύγει η νυχτιά ΧΑΛΙ ΠΕΡΣΙΑΣ Μια στεναχώρια, που έχω τώρα Ίδια μ' εκείνη που' χα προχθές Που' χε ξεσπάσει εκείνη η μπόρα Όταν μου είπες πως δεν με θες Πες μου πως ήταν αθώο ψέμα Κι ότι ακόμα με αγαπ...

Η τριάδα "Καστράτο" είναι ομοούσια. Και οι τρεις ήρωες ευνουχισμένοι: ο Καστράτο από σώμα, η γηραιά κυρία από πνεύμα, η Λουκρητία από ψυχή. Τρεις αναπηρίες του σύγχρονου κόσμου που παίζουν εδώ το παιχνίδι των ρόλων και που εκτρέφουν μαζοχιστικά τη δυστυχία τους καθώς εξαρτώνται η μία από την άλλη. Ο κάθε ήρωας εκφράζει το δικό του ανικανοποίητο για το οποίο και κατηγορεί, όπως όλοι μας, είτε το ομολογεί είτε όχι, τη βάσκανο μοίρα.

Η "Αισθητική του χιούμορ" του Λουίτζι Πιραντέλλο διαφέρει πολύ από το μέχρι σήμερα γνωστό -τουλάχιστον στη χώρα μας- έργο του. Δεν πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο, ένα μυθιστόρημα ή μια νουβέλα, αλλά για ένα δοκίμιο περί αισθητικής όπου εκθέτονται όλες οι φιλοσοφικές του απόψεις. Στο έργο αυτό που γράφτηκε σε μια περίοδο δημιουργικής παύσης -από τον Αύγουστο του 1907 έως τα μέσα του 1908-, ως προς τις υπόλοιπες καλλιτεχνικές και μη δραστηριότητές του θα συναντήσουμε το θεατράνθρωπο-στοχαστή που καταγράφει τις ιδέες του για τη σύγχρονη και παλαιότερη τέχνη, καθώς και για...

[...] Ο Ισοβίτης είναι ένας αδικημένος από δικαστική πλάνη διανοούμενος (κάτι σαν Γούντι Άλεν με περισσότερη μυωπία). Ευαίσθητος και αλτρουιστής, δείχνεται πρόθυμος να βοηθήσει κάθε δυστυχισμένο, έστω κι αν δεν μπορεί, ή νοιάζεται για τις εκλογές, έστω κι αν δεν ψηφίζει. Δίπλα του ο Μοντεχρήστος (ένας αρουραίος με νονό τον Αλέξανδρο Δουμά και μοναδική "κομητεία" τη φυλακή), διαθέτει αξιοζήλευτη αμεριμνησία και όλο το σκωπτικό πνεύμα του δημιουργού του. Όταν π.χ. ο Ισοβίτης αρχίζει να φιλοσοφεί περί συνθηκών της φυλακής και καταλήγει: "Όπου και να είσαι το ίδιο είναι! Παντο...

Πόσο αλάτι περιέχει ακριβώς μία "πρέζα αλάτι"; Και πόσο είναι το αλεύρι που μπορεί να "σηκώσει" η ζύμη; Πότε μπορεί να μεταμορφωθεί σε κατακλυσμό ένας απλός ψεκασμός πάνω από το φύλλο κρούστας; Ποια είναι, άραγε, η διαφορά ανάμεσα στο "κόβω" και το "ψιλοκόβω"; Και κατά πόσο διαφέρει η εκάστοτε διατομή; Αυτό το βιβλίο είναι μια σπιρτόζικη και πρακτικότατη "μελέτη" του Τζούλιαν Μπαρνς, ο οποίος αναζητεί με ζήλο την ακρίβεια στη γαστρονομία. Ο σχολαστικός αυτός διανοούμενος είναι η καλύτερη παρηγοριά για όποιον ένιωσε να ηττάται κατά κράτος από ένα βιβλίο μαγειρικής.

"Μαργαριτάρια" αλιευμένα μέσα σε είκοσι χρόνια (1983-2003) από γραπτά μαθητών του γυμνασίου, μικρό δείγμα μιας "άλλης" εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Είναι ο παραγωγικός λόγος μιας αρκετά μεγάλης μερίδας Ελλήνων μαθητών που καλούνται να αποδώσουν γραπτά σε εξετάσεις ό,τι έμαθαν κι ό,τι αφομοίωσαν στη μαθητική τους θητεία. Κείμενα γραμμένα από μαθητές γεμάτους ζωηράδα, αεικίνητους, ανέμελους, απρόβλεπτους, αποστομωτικούς, αλλά και ντροπαλούς, βυθισμένους σε αγωνία, σύγχυση, τρακ, γεμάτους παιδική αφέλεια, πλήρη άγνοια κι αφοπλιστική αθωότητα, σουρεαλιστικό χιούμορ και αχαλίν...

-Αθεϊσμός ουσ.: Η μεγαλύτερη από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου. -Δύση ουσ.: Το τμήμα του κόσμου που εκτείνεται δυτικά (ή ανατολικά) της Ανατολής. Κατοικείται στο μεγαλύτερο μέρος του από Χριστιανούς, ένα ισχυρό φύλο υποκριτών, οι οποίοι παράγουν κυρίως δολοφονίες και απάτες, "πολέμους" και "εμπορικές συναλλαγές" τις ονομάζουν αντίστοιχα. Το ίδιο και οι κάτοικοι της Ανατολής, οι οποίοι επίσης παράγουν κατά κύριο λόγο τα ίδια προϊόντα. -Προεδρία ουσ. : Γουρούνι ωραίο και παχύ, παίζει στα καταπράσινα λιβάδια της αμερικανικής πολιτικής. -Μέλλον ουσ. : Η χρονική περίοδο...

Ιός του διαδικτύου που προσβάλλει τα κείμενα των συγγραφέων οι οποίοι έχουν μπερδέψει την παγκοσμιοποίηση με τον κοσμοπολιτισμό. Έτσι, ενώ ο καλός συγγραφέας πληκτρολογεί τη ρημάδα λέξη Κατερίνη για να περιγράψει τον τόπο όπου συντελείται το -ανέκαθεν παγκοσμιοποιημένο- παρασυζυγικό κουτούρντισμα στο πέμπτο κεφάλαιο του μυθιστορήματός του, αίφνης, στην οθόνη του υπολογιστή εμφανίζεται η λέξη Πράγα. Από τον μεσοπόλεμο είχε να γνωρίσει τέτοιον διεθνισμό η πεζογραφία μας, από τα χρόνια του τολμητία Άγγελου Δόξα, ο οποίος με τη συλλογή διηγημάτων του "Γκαρσόν, ένα ουίσκυ!" ανέβ...

"Μην εμφανίζεστε ποτέ αν πρώτα δε σας έχουν καλέσει τρεις ή τέσσερις φορές. Μόνο τα σκυλιά τρέχουν στο πρώτο σφύριγμα." Μάστορας του μαύρου χιούμορ, ο Jonathan Swift (1667-1745) γράφει τις "Οδηγίες προς υπηρέτες" (ή μήπως προς κάθε εργαζόμενο;) στο ύφος των διαδεδομένων οδηγών καλής συμπεριφοράς. Κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται να καταγγέλει χλευαστικά την υποκρισία του υπηρετικού προσωπικού, την προτιμά εν τέλει σε σχέση με τη φαυλότητα των αφεντάδων και των ισχυρών. Στα χέρια του Swift, το μακάβριο χιούμορ, η ειρωνεία και η παραδοξολογία μετατρέπονται σε εργαλεία διαλεκτι...

Σίγουρα είναι η πιο σκύλα γάτα που έχετε γνωρίσει. Μιλάμε βέβαια για τη Λουκρητία, τη φοβερή γάτα του Αρκά, που σ' αυτό το έβδομο άλμπουμ της σειράς, έχει βάλει σκοπό να ξελογιάσει το σκύλο του διπλανού σπιτιού! Μάταια ο Καστράτο, ο ευνουχισμένος συγκάτοικός της, προσπαθεί να της εξηγήσει πως κάτι τέτοιο θα ήταν αφύσικο και επικίνδυνο. Η Λουκρητία δεν έχει προκαταλήψεις στο σεξ, πιστεύει ότι όλες οι διασταυρώσεις είναι εφικτές. Αφού υπάρχουν λυκόσκυλα γιατί να μην υπάρξουν και γατόσκυλα; Το θέμα είναι να πειστεί ο σκύλος, αλλά η Λουκρητία δεν ανησυχεί γιατί εκτός από σκύ...

Υπήρξαμε παιδιά -όχι πολλά χρόνια πριν- και είπαμε "έξυπνες κουβέντες" που τις ακούσαμε να επαναλαμβάνονται από τους γονείς και τα μεγαλύτερα αδέλφια μας με αγάπη και γέλιο στη φωνή τους. Γελάμε όταν τα θυμόμαστε όπως γελάμε με αυτά που λέγονται σήμερα. Ο Κυριάκος, η Μαρία, ο Ιάσονας, η Ρένα είναι διαχρονικοί. Τα παιδιά λένε πάντα τα καλύτερα!!

The Greeks must accept unreservedly, unequivocally, unconditionally that they are in no way superior beings deserving special treatment. There are no such things as "the inalienable rights of Hellenism".

"Ο Νίτσε έχασε τα μυαλά του γιατί σκεφτόταν πολύ. Εγώ σκέφτομαι ελάχιστα άρα δεν κινδυνεύω να τα χάσω", αναφώνησε ο Νιζίνσκι στο φρενοκομείο. "Ένα ζευγάρι μπότες είναι προτιμότερες σε κάθε περίπτωση από τον Πούσκιν. Ο Πούσκιν είναι μια βλακώδης πολυτέλεια." Ο Ντοστογιέφσκι σε άρθρο του στην εφημερίδα Epocka. "Ψαρόσουπα". Ο Σαλβαντόρ Νταλί σχολιάζοντας έναν πίνακα του Τζάκσον Πόλοκ. "Δεν διαβάζω ποτέ ένα βιβλίο πριν γράψω κριτική γι' αυτό, για να μην είμαι προκατειλημμένος υπέρ του". Ο Σίντνεϋ Σμιθ στον μπάτλερ του, όταν ο τελευταίος τον ρώτησε αν είχε διαβάσει την "Πτώση...

Ποτέ μη φιλάτε έναν κροταλία. Βάλτε το αλεξίπτωτό σας πριν πηδήξετε από το αεροπλάνο. Όταν πάτε να ληστέψετε μια τράπεζα, μην παίρνετε μαζί σας το σκύλο σας. Αυτά μπορεί να σας φαίνονται αυτονόητα αλλά, δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε μια φυλή που της αρέσει να φιλάει κροταλίες στο στόμα. "Η ιστορία της ανθρώπινης ηλιθιότητας" είναι μια συλλογή από διάφορα φαιδρά και ηλίθια που κάνουν οι άνθρωποι. Το Πρώτο Μέρος: Το Χρονικό της Βλακείας περιγράφει, με κάθε λεπτομέρεια, διάφορα περιστατικά απίστευτης βλακείας, ταξινομημένα κατά κατηγορία: πολιτική, ι...