Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εμείς οι νεοέλληνες, κληρονόμοι της ιερής παρακαταθήκης της μυθολογίας των προγόνων μας, όχι μόνο ικανοποιούμε το αισθητήριο της τέρψης μας, αλλά και γευόμαστε τους εύγεστους καρπούς του παραδειγματισμού μας σε πλείστα όσα θετικά στοιχεία από το πληθωρικό περιεχόμενό της. Αρκετές περικοπές της είναι περιεκτικές από τον πυρήνα της αλήθειας, τον οποίο απολαμβάνουμε στα γραμματειακά μνημεία όχι μόνο της αρχαίας αλλά και της νεοελληνικής ακόμη λογοτεχνίας. Η αρχαία και η νέα ελληνική λογοτεχνία, με τις αναφορές τους σε μυθολογικά προϊόντα, επόμενο είναι να ισχυροποίησαν κ...

Ο Οδυσσέας ακόμα ψάχνει την Ιθάκη του στα πέλαγα· έγινε παγκόσμιο σύμβολο της αναζήτησης, του περιπλανώμενου, κοσμοπολίτη αλλά βαθιά μοναχικού χαρακτήρα, εκπροσωπώντας το αντίθετο του εφησυχασμού και της τυποποίησης: είναι, ίσως, μαζί με τον Γιλγαμές, ο πρώτος πραγματικά "παγκόσμιος" άνθρωπος που επινόησε η λογοτεχνία. Το θέμα του Οδυσσέα έχει ποτίσει ολόκληρη σχεδόν την παγκόσμια λογοτεχνία. Τα κείμενα που έχουν γραφεί είναι άφθονα και παράγονται συνεχώς νέα. Η Εταιρεία Συγγραφέων ανθολόγησε τα πιο χαρακτηριστικά ή (για διάφορους λόγους) πιο ενδιαφέροντα από αυτά και τα...

Δεν είναι μονάχα ένα σκανταλιάρικο μωρό κι ένας πανούργος θεός ο Ερμής. Είναι και ο πρώτος κατασκευαστής μουσικού οργάνου: της λύρας. Θα τη χαρίσει στον Απόλλωνα - μέσα από κωμικά επεισόδια - , για να μαλακώσει την οργή του. Μια όμοια λύρα θα χαρίσει και στον Αμφίονα, το νεαρό βοσκό, που ζει πάνω στον Κιθαιρώνα και μέλλεται να γίνει μεγάλος μουσικός. Ο Ερμής θα του παρασταθεί σ' όλη του την πορεία. Όμως, ποια είναι η γυναίκα που παρουσιάζεται μπροστά στον Αμφίονα και στο δίδυμο αδελφό του; Για ποιο μυστικό μιλάει; Ποιο γεγονός θα καθιερώσει τον Αμφίονα ως θρυλική μορφή;

Από το μυθιστόρημα "Ο Χρυσός Γάιδαρος" ή "Οι Μεταμορφώσεις" που έγραψε ο Απουλήιος τον Β΄ αιώνα, η Ζωή Βαλάση απομόνωσε το ωραίο παραμύθι του "Έρωτα και της Ψυχής" που περιέχεται σχεδόν αυτόνομο στην περιπετειώδη λατινική διήγηση. Είναι ένα παραμύθι αγάπης και αγώνα, με ζήλιες, δοκιμασίες, απολαύσεις και απαγορεύσεις, αδικίες και τιμωρίες, προπάντων με άθλους που οδηγούν την ηρωίδα στην ευτυχία. Είναι ένα παραμύθι έκπληξη. Τόσο παλιό αλλά και τόσο ζωντανό μέσα σ' όλα τα παραμύθια που ξέρουμε -μήτρα των περισσότερων μοτίβων που συναντάμε στις παραμυθικές αφηγήσεις. Η α...

Ένας πανάρχαιος ελληνικός μύθος ως διαχρονική πηγή παγκόσμιας καλλιτεχνικής έμπνευσης. Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής αναφέρεται συνήθως ως μια αρχαία αλεξανδρινή παράδοση των ελληνιστικών χρόνων. Δεν συνδέεται με συγκεκριμένους τόπους καιι στορικά γεγονότα αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει αξιόλογα φαινόμενα ή να εκφράσει κάποια φιλοσοφική διδασκαλία, όπως η περίφημη αθανασία της ψυχής. Η αλήθεια ωστόσο που εκφράζει ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι πως η υπέρτατη Ηδονή προκύπτει από το σμίξιμο του έρωτα με την ψυχή και τότε μόνον η ένωση των δυο ερωτευμένων πραγματώ...

Η Θεανώ Πανδή -παιδί του Αιγαίου, της Ιωνίας και της Θράκης- επιχειρεί μια κατάδυση στην ιστορία και στο μύθο, ψηλαφώντας το παλίμψηστο της γλωσσικής και ζωγραφικής παράδοσης. Προσεγγίζει, έτσι, με το δικό της μοναδικό τρόπο, με εικόνες και με λόγο, το αρχετυπικό παραμύθι και δένει άλλον έναν κρίκο στην ελληνική συνέχειά του μέσα στους αιώνες.

Οι μύθοι αυτοί αναφέρονται σε πρόσωπα που οι ζωές τους εξαιτίας του έρωτα μπλέκονται αξεδιάλυτα μεταξύ τους, για να φτάσουν άλλοτε σε ένα αίσιο τέλος κι άλλοτε, τις περισσότερες φορές, σε ένα τέλος τραγικό. Μπορεί να έχει ευτυχισμένη κατάληξη η ιστορία του Μενέλαου και της Ελένης, του Λυγκέα και της Υπερμνήστρας, του Άδμητου και της Άλκηστης, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το τέλος της ιστορίας του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, του Πάρη και της Οινώνης, του Ιάσονα και της Μήδειας και πολλών άλλων. Τις περισσότερες φορές το φοβερό ερωτικό πάθος στο οποίο εμπλέκ...

Στο βιβλίο αυτό οι παίκτες και ο Ραψωδός θα ζήσουν πέντε μεγάλες αλληλένδετες συναρπαστικές περιπέτειες στη μινωική Κρήτη, με ήρωες θεές και πολλά τέρατα, καθώς και πολύτιμα στοιχεία για τη ζωή εκείνης της περιόδου.

Το βιβλίο αυτό μας μεταφέρει χρονικά στο τέλος του σημερινού κόσμου. Ένα τέλος αναπόφευκτο, γιατί, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, «όταν σπείρεις ανέμους, θα θερίσεις θύελλες». Έτσι, μια κοινωνία που στηρίζεται στο ρωμαϊκό τρόπο σκέψης και ζωής τού διαίρει και βασίλευε, οδηγείται στην αυτοκαταστροφή της και σε πλήρη ανισορροπία της λειτουργίας του εγκεφάλου των ανθρώπων. Όπως λένε και οι ανατολικοί λαοί με τις θετικές ενέργειες και τις αρνητικές (γιν-γιάν), η ανθρώπινη ιστορία περνάει σε περιόδους με κυρίαρχη ενέργεια την αρνητική ή τη θετική, οπότε ανάλογα είναι...

Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας έφτασε στην πεδιάδα της Τροίας, τον προειδοποίησαν να βαδίζει προσεκτικά, μην τυχόν συναπαντήσει το φάντασμα του Έκτορα· η μυθική γεωγραφία των αρχαίων Ελλήνων αντικατόπτριζε την τοπογραφία του αληθινού κόσμου. Οι αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποίησαν ως βάση για να προσδώσουν υλική υπόσταση στο μυθικό παρελθόν, από το οποίο οι ποιητές, οι ιερείς και οι πολιτικοί αντλούσαν πρότυπα συμπεριφοράς: Η πραγματικότητα διαγραφόταν σαν μια τεράστια παρομοίωση ανάμεσα στο σήμερα και στο χθες. Τα θεόρατα απολιθωμένα κόκαλα που βρέθηκαν σε σεισμογενείς περιοχές θεω...

Οι Τιτάνες Ωκεανός και Τηθύς εθεωρούντο ζεύγος γεννητορικό που, μέσα από τα ύδατα, εμφάνισε τη ζωή στη γη. Οι πρώτες γέννες τους ήταν δυνάμεις άρρενες, οι Ποτάμιοι Θεοί, και στη συνέχεια "το ιερόν γένος των νυμφών", δυνάμεις θήλειες, οι πανέμορφες Ωκεανίδες, που όλοι μαζί είχαν καθορισμένο από τον Δία έργο, την ανατροφή των νέων. Αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλο και σπουδαίο ήταν το έργο των Ωκεανίδων και πόσο σημαντική θέση κατείχαν στη θρησκευτική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων και στη διαμόρφωση της ηθικής των. Διότι τι σπουδαιότερο μπορεί να υπάρχει από την ανατροφή των νέων,...