Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στην παρούσα εργασία συμπεριλαμβάνονται εννέα ναοί της περιοχής, για τους οποίους πιστεύουμε ότι η αρχιτεκτονική και ο ζωγραφικός τους διάκοσμος δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ένταξή τους στην υστεροβυζαντινή περίοδο. Ορισμένοι απ' αυτούς είναι ελλιπέστατα δημοσιευμένοι, άλλοι είναι απλώς γνωστοί από πολύ σύντομες αναφορές και άλλοι εντελώς άγνωστοι. Δεν φαίνεται όμως να είναι μόνο αυτοί. Η μελλοντική έρευνα είναι πολύ πιθανόν να φέρει στο φως και άλλα βυζαντινά μνημεία της ευρύτερης περιοχής. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Όσο πιο πολύ η ζωή με απομακρύνει από σένα, τόσο περισσότερο η αγάπη μου αυξάνει με τον καιρό, θαρρείς και τρεφόταν από τον χαμό σου και μεγάλωσε μαζί του, καταλαμβάνοντας σιγά σιγά όλη τη θέση. Μου είσαι τόσο κοντά από τότε που δεν είσαι πια εδώ, σε βαθμό που έγινες η ψυχή μου και που πλάι σου ακόμα και οι ζωντανοί, οι πιο τρυφερά αγαπημένοι, φαντάζουν νεκροί .

Ο όσιος Ανδρέας ο Σαλός, Σκύθης την καταγωγή, έζησε τον ι΄ αιώνα στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε μεταφερθεί ως δούλος και όπου έδρασε προσποιούμενος τον σάλο, τον "έξηχο", ύστερα από θεία προτροπή που έλαβε σε δράμα του. Ο παρών βίος του είναι έργο του Ιερέως Νικηφόρου, φίλου και πνευματικού του οσίου, ενός εκ των πρεσβυτέρων του ναού της Αγίας Σοφίας, και πρέπει να έχει γραφεί περί τα τέλη του ι' αιώνα. Για τη μετάφραση λάβαμε υπ' όψιν μόνο το κείμενο της εκδόσεως Migne PG 111, 627-888 (λείπει το κεφάλαιο 22), χωρίς να το συμπληρώσουμε με κείμενα άλλων κωδίκων. Αποφύγαμε...

Ένα κορίτσι έντεκα χρονών κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό του, έναν άνθρωπο που αγαπά και εμπιστεύεται. Έναν άνθρωπο που όλοι θεωρούν άξιο εμπιστοσύνης, υπεύθυνο και σωστό πατέρα. Μόνο όταν έρχεται το τέλος της εφηβείας και ο πατριός έχει καταστρέψει την οικογένεια οικονομικά, καταδικάζοντας τις θετές του κόρες σε αιώνια χρέη, η Μίμη βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στη μητέρα της για την κακοποίηση. Δυστυχώς, δεν βρίσκει την κατανόηση και τη στήριξη που περιμένει. Όπως τονίζει και η συγγραφέας: "θέλω να ουρλιάξω! Θέλω να βγάλω την οργή που με πνίγει - τη δική μου κ...

[...] Ο κύριος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μήπως executive manager των Macdonald's; Ο Αδαμάντιος Κοραής από το Παρίσι καθ' όλη την διάρκεια της Γαλλικής Επαναστάσεως με οδηγίες! Ενώ ο Άγιος Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, να διατρέχει επί 18 χρόνια όλη την Δυτική Ελλάδα, επανεξελληνίζοντας τους Έλληνες που είχαν πέσει σε βαθειά αγραμματοσύνη και μιλούσαν τουρκοβενετσιανοαρβανίτικα, να τους λέει να κτίζουν σχολεία και όχι εκκλησίες, επειδή έχουν αρκετές, και στο τέλος οι Τούρκοι να τον κρεμούν από ένα δέντρο. Το ίδιο είναι για σας οι δύο περιπτώσεις; [...] Τα επιστημονοβριθή σαΐνια σκ...

Ίσως οι νεώτεροι να διαφωνούν με την αναμόχλευση παλαιών παθών και να μη θέλουν να έρχονται στην επιφάνεια. Για τα πάθη συμφωνούμε και εμείς. Τα γεγονότα όμως είναι ιερά και η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί και να ταφεί. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί σεβασμό. Είναι βέβαια τυχεροί όσοι δεν έζησαν τη φρίκη των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην Κατοχή και στον ανταρτοπόλεμο. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από το χρέος να μελετήσουν την Ιστορία και τη συμπεριφορά των Ελλήνων κομμουνιστών της περιόδου εκείνης και να διδαχθούν. Γιατί θα ισχύει πάντοτε η σοφή ρήση:...

Στη βάση του τραγικού μύθου στις "Βάκχες" του Ευριπίδη υπάρχει ένας αγώνας κυριαρχίας μεταξύ δύο ισχυρών ανδρών. Ο Πενθέας και ο Διόνυσος μάχονται σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας. Ο θεός εμπλέκεται σ’ αυτό από διπλή τιμωρητική διάθεση. Θέλει να τιμωρήσει τις κόρες του Κάδμου που συκοφάντησαν τη μάνα του θεού. Θέλει να τιμωρήσει τον εξάδελφό του Πενθέα πού, ως άρχοντας της Θήβας, αντιστέκεται στην εισαγωγή της διονυσιακής λατρείας στη Θήβα. Όσο ο Πενθέας αρνείται να μυηθεί στη νέα λατρεία και δεν διαβάζει τα "δεικνύμενα", ο θεός υποχρεώνεται να απαντήσει στην άρνηση και να...

Οι περισσότεροι άνθρωποι αποδίδουμε τις αρρώστιες μας στην τύχη. Επικροτούμε με ενθουσιασμό και αποδεχόμεθα το βιοϊατρικό πρότυπο της σύγχρονης δυτικής ιατρικής μόνο επειδή φοβόμαστε την κριτική του τρόπου ζωής μας και μήπως αναγκασθούμε να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και αναζητούμε το μαγικό τέχνασμα που θα αποκαταστήσει τη διασαλευμένη υγεία μας από τους ιατρούς, την ιατρική τεχνολογία και τα φάρμακα. Αλλά γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές ότι αρρωσταίνουμε επειδή μας εξοντώνει η δουλειά μας και η απραξία της σχόλης μας και επειδή προσπαθούμε να λειτουργήσουμε με τρόπο...

Είσαι θύμα αδιόρατης κακοποίησης; Είσαι εκείνη που συνεχώς ζητάει συγγνώμη και τα βάζει με τον εαυτό της; Δεν είσαι η μόνη. Σχεδόν οι μισές γυναίκες - και άντρες - βιώνουν ψυχολογική κακοποίηση χωρίς να το συνειδητοποιούν. Η χειραγώγηση, η εξαπάτηση και η έλλειψη σεβασμού δεν αφήνουν ορατά σημάδια, αλλά μπορούν να τραυματίσουν εξίσου με τη σωματική κακοποίηση.

Έγινε το θαύμα και ξαναγύρισε ο γιός του ή μήπως έπαθε κι αυτός τίποτα; Δεν ξέρω. Και δεν ξέρω πόση ώρα τα κρατήσει ακόμη η φόρτισή μου. Ήδη βγαίνει το εικονίδιο που ζητά να συνδεθώ με μια πρίζα. Ο χρόνος που μου απομένει είναι ελάχιστος. Αραγε θαρθει εκείνος πάλι;

Το παρόν βιβλίο αποτελεί την αυτοπροσωπογραφία του συγγραφέα.Το ημερολόγιο του, χαρακτηρίζεται από οικονομία και μια εμφανή προτίμηση για τη μινιμαλιστική γραφή.

Το θέμα της αρνήσεως της εκκλησιαστικής ταφής των αυτοκτονούντων αποτελούσε πάντοτε πρόβλημα για το άμεσο περιβάλλον του νεκρού. Πρόβλημα επίσης αποτελούσε και από την πλευρά του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος του αυτόχειρα, δηλαδή των μελών της ενορίας του, το γεγονός ότι δεν πρόλαβαν να συμπαρασταθούν σε ένα μέλος της, που βρισκόταν σε ανάγκη, ώστε να το αποτρέψει να δώσει μια τέτοια λύση στο πρόβλημά του. Αλλά και η Εκκλησία γενικότερα, κυρίως σε εποχές ειρήνης που αύξανε γενικά η συχνότητα των αυτοκτονιών, προβληματιζόταν από τις αυτοκτονίες και προσπαθούσε να γνωστοποιεί...

Το ελληνικό πρόβλημα σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο ανθρωπολογικό φαινόμενο: Την αναπόφευκτη μηδενιστική αποσύνθεση του Ατόμου, όταν φτάσει στην ολοκλήρωσή του. Και τους δύο δρόμους που τότε ανοίγονται: τον ευρύχωρο της υποστροφής σε ένα νέο κολεκτιβισμό και τον στενό και τεθλιμμένο της μεταλλαγής του Ατόμου σε Πρόσωπο και της συναφούς διαφυγής της κοινότητας από την πόλωση ατομοκεντρισμού-κολεκτιβισμού. Ο νεωτερικός άνθρωπος, που τόσο εύκολη έχει την αλαζονική κριτική, ήδη καλείται να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και μάλιστα σε πλανητική κλίμακα. Είναι τώρα η σειρά του ν...

Εκείνο που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ελκυστικο και χρήσιμο είνα ότι ο Rollo May γράφει μ' έναν απίστευτα ευανάγνωστο τρόπο, εξηγώντας στον αναγνώστη του θεμελιώδεις - σύνθετες έννοιες με απλό, σαφή και συνοπτικό τρόπο. Προσφέρει μια πολύ καλύτερη δυνατότητα κατανοήσεως - των ψυχολογικών ζητημάτων του υγιούς ανθρώπου - της ανθρώπινης αγωνίας (το φυσιολογικό άγχος δείχνει έμπρακτα οτι ο άνθρωπος έχει αξίες) και - της ευδαιμονίας - ευτυχίας. Οι αλήθειες που αποκαλύπτονται σ' αυτό το βιβλίο είναι πολύτιμες και με το πέρασμα του χρόνου γίνονται πολυτιμότερες... Ο R...

Τα δίδυμα κοριτσάκια ήταν ολόιδια. Μα όχι ακριβώς. Το ένα ήσυχο και γελαστό, το άλλο είπαν πως ήταν γρουσούζικο γιατί έφερνε την καταστροφή απ' τη στιγμή της γέννησής του. Πριν τα χωρίσουν για πάντα τα βάφτισαν. Τη μία Άννα, την άλλη Κατίνα. Αλλά τα μπέρδεψαν. Κι έτσι έδωσαν το όνομα Κατιάννα και στα δύο. Η Κατιάννα μεγάλωσε μ' ένα "αυτό" κολλημένο στα σπλάχνα, αντιμέτωπη πάντα μαζί του, παρόλο που δεν έπαψε εκείνο ποτέ να κατοικεί εντός της. Για τη μάνα της, ήταν η αντανάκλαση του αόρατου. Για τη γιαγιά, το γρουσούζικο παιδί που ποτέ δεν ξεφορτώθηκε. Ώσπου η Μοίρα αποφά...

Η τέμπερα του αυγού είναι τεχνική γνωστή από την αρχαιότητα και υπηρέτησε με επιτυχία την προσπάθεια των καλλιτεχνών να εκφράσουν τις ζωγραφικές ανησυχίες και τα οράματά τους. Στο βιβλίο αυτό καταγράφεται η πολυετή πείρα του Γ. Κόρδη, από τη χρήση της τέμπερας του αυγού, την οποία μετά από πολλές δοκιμές και εργαστηριακή έρευνα συνδυάζει με ορισμένου τύπου υποζωγράφιση. Επιχειρεί να δείξει πως η τεχνική αυτή, η οποία αποτελεί, προσωπική τεχνολογική πρόταση, μπορεί να συνδυαστεί με την παραδοσιακή - βυζαντινή τεχνοτροπία, καθιερωμένη από αιώνες στην επικράτεια του Ελληνι...